Την Θ΄ Κυριακή Ματθαίου (Ματθ. ιδ΄ 22-34), 25η Αυγούστου 2024 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ακολουθούμενος από τους Παν. Αρχιμ. π. Νήφωνα Καζάνα, π. Νικόδημο Κωτινούδη και τον Διάκονό του π. Νικόλαο Τσεπίση, κατά το πρόγραμμα της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, επεσκέφθη τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ριζών, όπου προέστη της Ακολουθίας του Όρθρου και της επακολουθησάσης Κυριακάτικης Ευχαριστιακής Συνάξεως. Τον υπεδέχθησαν ο εκλεκτός Εφημέριος της Ενορίας Παν. Αρχιμ. π. Θεόκλητος Παρδάλης, πλήθος Λαού τόσο από τα Ριζά, όσο και εκτός της Ενορίας, διότι ο Επίσκοπος προέβη στην εις Πρεσβύτερο Χειροτονία του Διακόνου του π. Δημητρίου Κουρλετάκη, εγγάμου Κληρικού και πατρός ενός άρρενος τέκνου.
Επικεφαλής του Λαού η Αντιπεριφερειάρχης Χαλκιδικής κα Αικατερίνη Ζωγράφου, ο τ. Υπουργός και Δήμαρχος κ. Χρήστος Πάχτας, ο Αντιδήμαρχος Ζερβοχωρίων κ. Ευάγγελος Αρβανίτης, ο Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου κ. Αστέριος Στύλος, ο τ. Αντιδήμαρχος Ζερβοχωρίων κ. Χρήστος Κομπόγιαννος κ.ά.
Τα Ιερά Αναλόγια ετίμησαν με την ψαλτική τους τέχνη ο κ. Πασχάλης Πασχαλίδης, ο κ. Δημήτριος Παρδάλης, ο Διδάσκαλος κ. Αθανάσιος Χαλκιάς ο και τακτικός Ιεροψάλτης της Ενορίας και ο μαθητής Λυκείου κ. Γεώργιος Καραμανώλης, ο οποίος ψάλλει από τη θέση του Λαμπαδαρίου στον Τόπο της καταγωγής του.
Κατά τη διάρκεια της Λαμπράς Θείας Λειτουργίας και μάλιστα μετά τη Μεγάλη Είσοδο εκκίνησε το Ιερό Μυστήριο της εις Πρεσβύτερον Χειροτονίας του π. Δημητρίου, ο οποίος και διακονούσε στον Ιερό αυτό Ναό με πολλή ευπρέπεια.
Στην ομιλία του ο νεοχειροτονηθείς Πρεσβύτερος παρουσίασε γλαφυρότατα το μεγαλείο του δευτέρου βαθμού της Ιερωσύνης, ήτοι το αξίωμα του να είναι ο άνθρωπος Πρεσβύτερος της Τριαδικής Θεότητος και μάλιστα επέλεξε ωραιότατα σημεία από τις καταπληκτικές Ομιλίες περί Ιερωσύνης του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου που καθηλώνουν κάθε ποιότητος Εκκλησίασμα. Άλλωστε ο Ιερός Χρυσόγλωσσος Πατήρ υπογραμμίζει έντονα ότι η Ιερωσύνη είναι μεν Διακονία προς τον Θεό του ανθρώπου επί της Γης, αλλά κατέχει θέση Ουρανίων Πραγμάτων και Πολιτείας. Οπότε απ’ εδώ προκύπτει το ύψος της καθαρότητος του υποψηφίου Κληρικού. Τέλος ο π. Δημήτριος ευχαρίστησε τόσο τον Επίσκοπο, όσο και τους οικείους του και την Πρεσβυτέρα του Άννα για τη μέχρι σήμερα συμπαράστασή τους στον αγώνα του.
Απαντώντας ο Σεβασμιώτατος στην προσλαλιά του νεοχειροτονηθέντος συνέδεσε τόσο το σημερινό Ευαγγελικό, όσο και το Αποστολικό Ανάγνωσμα με το Μυστήριο της Ιερωσύνης, δίδοντας υποθήκες στο πνευματικό του παιδί για την περαιτέρω του πορεία.
Και πρώτο, θυμίζοντας του Ματθαίου τα λόγια: «Τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος.», δηλαδή, «Το δε πλοίο των Μαθητών βρισκόταν στο μέσον της θάλασσας, και εταλαιπωρείτο πολύ από τα κύματα, γιατί ήταν αντίθετος ο άνεμος» (Ματθ. ιδ΄ 24), παρετήρησε ότι ο Πρεσβύτερος στη σημερινή αλλά και σε κάθε κοινωνία βρίσκεται μέσα στο καράβι της Διακονίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού που ο κόσμος και ο Διάβολος λυσσομανώντας το συνταράσσουν σαν καρυδότσουφλο και η δύναμη των κυμάτων της καθημερινότητας το χτυπά ανελέητα, γιατί πολλές φορές λείπει απ’ αυτό ο Θεάνθρωπος καραβοκύρης του και μόνος του αδυνατεί να το ποδηγετήσει χωρίς τη θεανδρική Του θαλπωρή. Μέλημα, λοιπόν, του Κληρικού είναι να έχει τιμονιέρη στο σκάφος της ζωής του τον Κύριο, ώστε να ευλογεί τα μανιασμένα κύματα της καθημερινότητας για να γαληνεύει η θάλασσα και να κοπάζει ο άνεμος (Ματθ. ιδ΄ 32)! Ο κόσμος και η ζωή παύουν να είναι εχθρικές στην πορεία του Κληρικού, όταν στο τιμόνι είναι ο Κύριος. Άλλωστε ο Θείος Παύλος στην προς Κολασσαείς Επιστολή του το τονίζει ότι τα πάντα από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό έλαβαν την ύπαρξη, όσα υπάρχουν στους Ουρανούς και όσα είναι επί της γης, εκείνα που φαίνονται κι εκείνα που δεν βλέπονται, τα ορατά και τα αόρατα. Τα πάντα για τον Χριστό μας δημιουργήθηκαν και δι’ Αυτού θα τελειοποιηθούν (Κολ. α΄ 16-17).
Δεύτερο, ο Επίσκοπος υπενθύμισε και πάλι του Παύλου το χωρίο: «Θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός», δηλαδή, «Κανένας δεν μπορεί να βάλει άλλο θεμέλιο λίθο εκτός από εκείνον που βρίσκεται τώρα αμετακίνητος και άσειστος στη βάση της οικοδομής. Και ο θεμέλιος αυτός είναι ο Ιησούς Χρστός» (Α΄ Κορ. γ΄.11)! Ο Πρεσβύτερος γίνεται φορώντας το Επιτραχήλιό του ο διαγγελεύς και εξαγγελεύς της Θείας Αλήθειας, ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ύπαρξη του Κυρίου μας ως θεμέλιου λίθου της ζωής, της κτίσεως και της πνευματικής πορείας του ανθρώπου. Αυτό είναι το κύριο μέλημα του Πρεσβυτέρου, το κήρυγμά του η ζωή του.
Και τρίτο, επέλεξε πάλι ο Μητροπολίτης από τον Ουρανοβάμονα Ταρσέα το μοναδικό λόγιό του: «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν;», δηλαδή, «…δεν γνωρίζετε, ότι είσθε πράγματι πνευματικός ναός του Θεού και ότι το πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας και μεταξύ σας;» (Α΄ Κορ. γ΄ 16), για να ζητήσει από το πνευματικό υπό χειροτονίαν τέκνο του σ’ όλη του τη ζωή να διασαλπίζει ότι το ανθρώπινο σώμα είναι ένας υλικός Ναός που μέσα του οφείλει να καίει ακατάπαυστα ως ακοίμητη κανδήλα το Πνεύμα του Θεού!
Και επέρανε τον λόγο του ο Σεβασμιώτατος λέγοντας: «Μη φοβηθείς, παιδί μου, τα κύματα της ζωής και του Διαβόλου τα τεχνάσματα σαν κρατάς το Σταυρό στο χέρι και με το θυμιατήρι θυμιάζεις την Αγιατράπεζα! Να ότι θυμάσαι στης Εκκλησίας την ολκάδα κατάρτι είναι ο Κύριος, πανιά και κωπηλάτες οι Άγιοί Του Απόστολοι και αύρα λεπτή του Αγίου Πνεύματος ο ζέφυρος! Να ζήσεις»!
