Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 3093
Πρός
τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας μετά πολλῆς χαρᾶς ἐπικοινωνεῖ μαζί σας, γιά νά σᾶς ὑπενθυμίσει ὅτι σήμερα, Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, προβάλλεται, ὅλως ἰδιαιτέρως, ὁ Τίμιος καί Ζωοποιός Σταυρός πρός στηριγμόν τῶν πιστῶν, καθώς καί τό σπουδαῖο θέμα τῶν Ἱερατικῶν Κλήσεων, τό ὁποῖο ὅπως γνωρίζετε ἔχει μεγάλη σημασία γιά τήν ζωή καί τήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας.
Κατά τήν παροῦσα Κυριακή ὑψώνεται ὁ Τίμιος καί Ζωοποιός Σταυρός τοῦ Χριστοῦ καί καλούμεθα νά τόν προσκυνήσουμε. Νά ἐκφράσουμε δηλαδή τήν ἀγάπη, τήν πίστη, καί τήν εὐχαριστία μας πρός τόν Κύριο, ὁ Ὁποῖος θυσιάσθηκε γιά τήν σωτηρία μας.
Στό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ μετέχουμε αὐτοβούλως μέ τήν πίστη, τήν μετάνοια καί τήν ἀγάπη, πού ὡς ἄνωθεν δωρήματα κατέρχονται ἀπό τόν Πατέρα τῶν Φώτων. Ὡς ἐκ τούτου, κάθε πιστός, ὁ ὁποῖος ἐλεύθερα ἀποδέχεται τήν δύναμη καί τό φῶς τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, καθίσταται καί ὁ ἴδιος δυνατός, εἰρηνικός, φωτεινός, κοινωνός Πνεύματος Ἁγίου. Καί διδάσκεται, ἀπό τήν κάθετη διάσταση τοῦ Σταυροῦ, νά ἀγαπᾶ τόν Θεό καί Σωτῆρα μας, ὁ Ὁποῖος πρῶτος μᾶς ἀγάπησε. Καί ἀπό τήν ὁριζόντια διάσταση τοῦ Σταυροῦ μαθαίνει νά ἀγαπᾶ τόν συνάνθρωπο, ἀκόμη καί τόν ἐχθρό, ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι θεμελιώνεται ἡ συναρμογή ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Καί μέ τόν ἀγῶνα νά διατηρήσουμε τήν μεταξύ μας ἑνότητα καί ἀγάπη, κατανοοῦμε ὅτι ὅσο πιό πολύ βιώνουμε ὡς δῶρο καί ὡς χάρη τό προνόμιο νά συνυπάρχουμε μέ τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, τόσο περισσότερο ἀποκτᾶ νόημα καί προσλαμβάνει νέες διαστάσεις ἡ ἴδια ἡ ὕπαρξή μας.
Ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι ἡ Ζωή καί ἡ Ἀνάστασή μας. Στήν Ἐκκλησία κάθε ἁγιαστική πράξη καί εὐλογία τελεῖται μέ τήν δύναμη τοῦ Σταυροῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι τό θυσιαστήριο καί ὁ Θρόνος τοῦ Θεοῦ, ἡ Δόξα καί τό σημεῖο τῆς Παρουσίας Του, τό σημεῖο καταλλαγῆς Θεοῦ καί ἀνθρώπου.
Ἑπομένως, λίαν καλῶς ἡ Ἐκκλησία μας θέσπισε κατά τήν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως νά ἀναδεικνύει τό θέμα τῶν Ἱερατικῶν Κλήσεων, καθότι, ὅπως εὔστοχα ἔχει ἐπισημανθεῖ ἀπό λόγιο Κληρικό τῶν καιρῶν μας: «ὁ Ἱερεύς δέν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλά ἡ θυσία ἑνός ἀνθρώπου πού προστίθεται στήν θυσία τοῦ Γολγοθᾶ». Ἔτσι, Σταυρός καί Ἱερωσύνη συνδέονται καί δεικνύουν τό βάθος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πού φανερώνεται μέ τήν θυσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τί σημαίνει, ὅμως, Ἱερατική Κλήση; Πολύ σύντομα θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι εἶναι τό κάλεσμα, ἡ πρόσκλησις τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἐπιθυμεῖ, ἔχει τήν κλίση, τήν ἔφεση, τήν διάθεση νά ὑπηρετήσει μέ πιστότητα, ταπεινοφροσύνη, τιμιότητα, ἁγνότητα καί ἀγάπη θυσιαστική τό Ἅγιο Θυσιαστήριο, τήν Ἐκκλησία, τούς πιστούς ὡς μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί ἀδελφούς του ἐν Κυρίῳ.
Ἡ Ἐκκλησία, ἀπό τούς ἀποστολικούς χρόνους, μεταδίδει τό χάρισμα τῆς Ἱερωσύνης τοῦ Χριστοῦ, διά τῶν Ἐπισκόπων Της, στούς νέους Κληρικούς, οἱ ὁποῖοι μέ τήν χειροτονία τους καθίστανται φορεῖς αὐτοῦ τοῦ πνευματικοῦ χαρίσματος, λειτουργοί τῶν Μυστηρίων, κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου, πατέρες πνευματικοί καί ἀδελφοί τῶν πιστῶν, συνεργοί Θεοῦ, διάκονοι τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.
Ὅμως, πέραν τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς, ἡ Ἐκκλησία προσπαθεῖ νά μεταδώσει στούς ποιμένες καί λειτουργούς Της καί τόν ἀποστολικό τρόπο ζωῆς, δηλαδή τήν ἀποστολική καί πατερική πίστη καί διδαχή· τό ἦθος καί τήν πνευματικότητα τῶν Ἁγίων, τήν ἱερατική συνείδηση καί αὐτογνωσία· τό δέος καί τόν σεβασμό στό μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης, ἄνευ του ὁποίου δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει Ἐκκλησία καί, ἑπομένως, σωτηρία γιά τόν ἄνθρωπο. Καθότι, μέ τήν Ἱερωσύνη λαμβάνουμε στήν βάπτισή μας τό χάρισμα τῆς θεϊκῆς υἱοθεσίας καί γινόμαστε μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τόν Ὁποῖο ἐνδυόμεθα ὡς φῶς καί ὡς χάρη. Μέ τήν Ἱερωσύνη συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες μας, ἱερουργεῖται ἡ θεία Εὐχαριστία, ὥστε νά γινόμαστε σύσσωμοι καί σύναιμοι Χριστοῦ, καί κατέρχεται ὁ οὐρανός στήν γῆ ὡς πρόγευση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος τονίζει χαρακτηριστικά ὅτι: «τό ἔργο τῆς Ἱερωσύνης ἐπιτελεῖται μέν πάνω στήν γῆ, ἐξισώνεται ὅμως μέ τό ἔργο τῶν ἀγγελικῶν Δυνάμεων».
Γι’ αὐτό ἄς παρακαλοῦμε θερμά τόν Κύριο νά δίνει στήν Ἐκκλησία Κληρικούς ἀξίους τῆς ἀποστολῆς τους, οἱ ὁποῖοι νά ἐμπνέονται ἀπό τήν εὐαγγελική καί πατερική ζωή καί παράδοση. Τοιουτοτρόπως θά ἀναζωπυρώνουν τό χάρισμα τῆς Ἱερωσύνης τους, καθότι, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, «ἡ Ἱερωσύνη εἶναι κάθαρσις τοῦ νοῦ· φέρνει κοντά στόν Θεό τόν ἄνθρωπο καί στόν ἄνθρωπο τόν Θεό». Οἱ ὑποψήφιοι Κληρικοί μας χρειάζονται συμπαράσταση καί ἐνίσχυση. Ὡς ἐκ τούτου, οἱ πνευματικοί Πατέρες καί οἱ γονεῖς ἄς μή διστάζουν νά ἐνθαρρύνουν καί νά προτρέπουν τούς νέους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἔφεση γιά τήν Ἱερωσύνη καί, βεβαίως, τίς ἀπαραίτητες πρός τοῦτο προϋποθέσεις, νά ἀποδεχθοῦν τό κάλεσμα τοῦ Θεοῦ καί νά διακονήσουν ὡς Ἱερεῖς τήν Ἐκκλησία καί τόν ἀποπροσανατολισμένο ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας.
Ἀγαπητοί, ὁ Χριστός μετά τήν Ἀνάστασή Του ὑπέβαλε τρεῖς φορές στόν Ἀπόστολο Πέτρο τό ἐρώτημα ἐάν Τόν ἀγαπᾶ περισσότερο ἀπό τούς ἄλλους Μαθητές. Ὁ Πέτρος ἀπερίφραστα ὁμολόγησε: «Ναί, Κύριε, σύ οἶδας ὅτι φιλῶ σε»· καί τότε ὁ Κύριος τοῦ ἀνέθεσε τήν διαποίμανση τῶν πιστῶν (Ἰω. 21, 15 18). Θεωροῦμε ὅτι τό ἴδιο ἐρώτημα θέτει ὁ Χριστός πρός ὅλους τούς Κληρικούς τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἄς εὐχηθοῦμε κάθε Ἱερεύς νά μπορεῖ νά ἀποκριθεῖ ὅπως ὁ Πέτρος: «Ναί, Κύριε, ἐσύ γνωρίζεις ὅτι σέ ἀγαπῶ». Καί ὅποιος ἀγαπᾶ ἀληθινά τόν Χριστό εἶναι ἀδύνατον νά μή ἀγαπᾶ καί τούς ἀδελφούς τοῦ Χριστοῦ, ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία, ὅλη τήν ἀνθρωπότητα.
Εἴθε ἡ δύναμις καί ἡ χάρις τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ νά ἐμπνέει ὅλους ὅσοι αἰσθάνονται τήν κλήση τοῦ Θεοῦ γιά τήν Ἱερωσύνη, ὥστε νά ἀναδειχθοῦν Ἱερεῖς πίστεως, ἀγάπης καί θυσίας, ἄξιοι τῆς κλήσεώς τους καί μέ συνείδηση ἀκατάγνωστη γιά νά δοξάζεται ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος δοξάζει, ἁγιάζει καί θεώνει αὐτούς πού Τόν δοξάζουν.
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί ἀγάπης ἐν Κυρίῳ
† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος
† Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος
† Ὁ Δημητριάδος καί Ἁλμυροῦ Ἰγνάτιος
† Ὁ Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
† Ὁ Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης Ἐφραίμ
† Ὁ Πειραιῶς Σεραφείμ
† Ὁ Σύρου, Τήνου, Ἄνδρου, Κέας, Μήλου, Δήλου καί Μυκόνου Δωρόθεος
† Ὁ Γρεβενῶν Δαβίδ
† Ὁ Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς Ἰουστῖνος
† Ὁ Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου Στέφανος
† Ὁ Σισανίου καί Σιατίστης Ἀθανάσιος
† Ὁ Λήμνου καί Ἁγίου Εὐστρατίου Ἱερόθεος
† Ὁ Θεσσαλονίκης Φιλόθεος
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
Ἀρχιμ. Ἰωάννης Καραμούζης