Τήν Ε΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, 5η Ἀπριλίου τ.ἒ., ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, πλαισιούμενος ἀπό τόν Αἰδ. Οἰκ. π. Γεώργιο Τρικκαλιώτη, καλό Ἐφημέριο τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, προέστη τοῦ Ὂρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ Μ. Βασιλείου στόν Μητροπολιτικό ἱστορικό Ἱερό Ναό τῆς Ἀρναίας. Βηματάρης ὁ Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παν. Ἀρχιμ. π. Παΐσιος Σουλτανικᾶς καί Διάκονοι ὁ π. Κωνσταντῖνος Ἰσαακίδης καί ὁ π. Θεόκλητος Παρδάλης. Φυσικά ἡ λαμπρά Ἀκολουθία ἐτελέσθη κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, λόγῳ τῶν γνωστῶν μέτρων τῆς Πολιτείας καί ἂνευ παρουσίας Λαοῦ, ἐνῶ τά πάντα ἀνεμετεδίδοντο ραδιοφωνικῶς ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη καί μέ εἰκόνα καί ἦχο ἀπό τήν ἱστοσελίδα ERGO BLOG Χαλκιδικῆς.
Κατ’ αὐτή τή λαμπρή ἡμέρα στούς Ναούς μας ἀναγινώσκεται ἀπό τό κατά Μᾶρκον Εὐαγγέλιο ( Μάρκ. ι΄ 32-45 ) ἡ περίφημη Περικοπή τῆς στερνῆς πορείας τοῦ Κυρίου μας πρός τήν Ἱερουσαλήμ μέ τόν λιγοστό ὃμιλο τῶν Μαθητῶν Του, ὃπου ὁ Μέγας Ὁδοιπόρος ψάλλει τό κύκνειο ἇσμα Του: «Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα…» πρός τούς ἒκπληκτους Μαθητές, ὡς προανάκρουσμα τοῦ Θείου Δράματος, τοῦ ἑκούσιου Σταυροῦ, τοῦ Τάφου καί τῆς τριημέρου λαμπροφόρου Ἀναστάσεώς Του. Εἶναι ἡ ὣρα πού, λόγω τῆς ἀνόητης παράκλησης τῶν υἱῶν τοῦ Ζεβεδαίου νά τούς τοποθετήση στή Βασιλεία Του δεξιά καί ἀριστερά Του, κυλάει ἐπιβλητικά ἀπό τά μελιστάλακτα χείλη τοῦ Θείου Ραββί μιά νέα, πρωτόγνωρη, ἀκατανόητη καί ἐπαναστατική γιά κάθε ἐποχή σκέψη: «Ὃς ἐάν θέλῃ γενέσθαι πρῶτος, ἒσται πάντων δοῦλος» καί «… ὃς ἐάν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἒσται ὑμῶν διάκονος». Δηλαδή, « Ἐκεῖνος πού θέλει νά γίνη πρῶτος ἀπό σᾶς, θά εἶναι δοῦλος ὃλων σας… καί ἐκεῖνος πού θέλει νά γίνη μέγας ἀπό σᾶς, θά εἶναι διάκονος ὃλων σας…»!
«Μ’ ἂλλα λόγια, εἶπε ὁ ὁμιλητής, ἡ δόξα καί τό μεγαλεῖο τό ἀληθινό δέν βρίσκονται στά ψηλά καί στά μεγάλα, στήν ἒπαρση καί τήν ἀλαζονεία, ἀλλά στά χαμηλά, στήν ταπείνωση καί στή διακονία τοῦ ἂλλου, τοῦ πλησίον ὃποιος κι ἂν εἶναι, σύμφωνα μέ τήν Κυριακή ἐντολή! Μεγάλοι καί πρῶτοι εἶναι αὐτοί πού ξέρουν νά ταπεινώνωνται, νά λουφάζουν , νά γέρνουν τό κεφάλι σάν τό καρπερό στάχυ τόν Θεριστή. Ἐκεῖνοι πού ἀντέχουν στή ράχη τους νά βαστάζουν τόν κάματο, τόν φόρτο, τόν ἱδρῶτα καί τόν πόνο τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου, ἐνῶ συνάμα εἶναι “καταδικασμένοι” νά μένουν ἀφανεῖς καί ἒσχατοι διάκονοι τῶν ἂλλων! Χαρά στήν Κοινωνία πού κρύβει στά σπλάγχνα της τέτοια διαμάντια, ἱκανά τήν ὣρα τῆς χλαλοῆς, τῆς ταραχῆς καί τοῦ κλύδωνος νά στηρίζουν τίς προκυμαῖες καί στήν τρομάρα τοῦ κοινωνικοῦ σεισμοῦ νά βαστάζουν τά θεμέλια τῆς “γῆς” πού τούς περιβάλλει! Ἡ μεγαλωσύνη θέλει θυσία · γι’ αὐτό ἡ Ἐσταυρωμένη Ἀγάπη τή Μεγάλη Παρασκευή μεταμορφώνεται σέ θυσία! Καί ὁ Κύριος, ὁ Κοσμήτωρ τοῦ Σύμπαντος κόσμου ἀπ’ τό ὓψος τοῦ Σταυροῦ διακονεῖ τόν σύμπαντα ἂνθρωπο ἑκουσίως καί ἀφανῶς…»
{flickrset}72157713763162326|||155253811@N05|Y{/flickrset}
{youtube}tADKieimMh4&feature=youtu.be{/youtube}