Τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου που η Εκκλησία μας και το Ποίμνιό της την ονομάζει Κυριακή του Ασώτου (Λουκ. ΙΕ΄ 11-32), ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ χοροστάτησε στον Όρθρο και στην Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Στεφάνου Αρναίας, Ακολουθίες στις οποίες ιερούργησε υποδειγματικά ο Εφημέριος του Ιερού Ναού Αιδ. Οικ. π. Γεώργιος Τρικκαλιώτης.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αρκέστηκε μόνο στη φιλολογική παρουσίαση του Ιερού Κειμένου, καθότι, όπως είπε, δεν χρήζει το διαμάντι αυτό καμμίας παρατηρήσεως ή σχολιασμού! Στάθηκε μόνο λίγο παραπάνω στη στιγμή πού το άσωτο παιδί επέστρεψε στον πατέρα και στο σπίτι του και στην υποδοχή που του επεφύλαξε ο γεροπατέρας: «… και ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του που αγνάντευε περιμένοντας τον γυρισμό του και τον σπλαγχνίστηκε και τρέχοντας σε προϋπάντησή του, έπεσε στον τράχηλό του και τον αγκάλιασε και τον καταφίλησε με πατρική στοργή και πόθο…» (Λουκ. ιε΄ 20)!
Και κατέληξε ο Δεσπότης: «Δεν περίμενε ο πατέρας να του γυρέψει το σπλάγχνο του συγγνώμη… Δεν άντεξε να κρατήσει τη θέση και τα δίκια του κριτή… Μόνο ράγισε η καρδιά του και δικαιώθηκε η πολυχρόνια προσμονή του, που τον οδηγούσε καθημερινά ν’ αγναντεύει απ’ το χαγιάτι του, προσμένοντας τον γυρισμό του…Κι έσμιξε τα δάκρυα με τους πατρικούς οικτιρμούς κι έγινε ο τόπος απόδειξη μιας πατρικής ζεστής αγκαλιάς, που δεν γυρεύει να επιβεβαιώσει την εξουσία ή το δίκιο της, αλλά ξέρει να γίνεται αντίδωρο και σκέπη και ρούχο πολύτιμο για να ντύσει τον ηρωισμό της παιδικής συγγνώμης…Κι ο κουρελιάρης γίνηκε πάλι πρίγκηπας… Έτσι γίνεται όταν η καρδιά κι όχι η λογική δίνει λύσεις…Να γιατί ο Μέγας Φώτιος θα μας πει για το πατρικό γεροντικό αυτό τόλμημα πως ερμηνεύει, η καλύτερα διαζωγραφίζει, τον πίνακα τον Μυστικό της κατά Χριστόν Σωτηρίας μας · “Δεν Τον αγαπήσαμε εμείς, αλλά Αυτός μας αγάπησε Πρώτος”, δεν αγαπήσαμε τον Θεό Πατέρα μας εμείς πρώτοι, αλλά Εκείνος μας αγάπησε πρώτος –‘’ …ουχ ημείς, αλλ ̓ Εκείνος ηράσθη ημών πρώτος…’’ – και με το αίμα Του υπόγραψε το συμβόλαιο της Σωτηρίας μας… υποκλινόμενος στο μεγαλείο της βουβής μεν, μα τόσο γοερής δε συγγνώμης…»!
Να σημειωθεί ότι στον ιστορικό Ναό του Πρωτομάρτυρος έχει ήδη εκκινήσει η ιστόρηση – αγιογράφησή του, με πρωτοβουλία των Εφημέριων και του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ναού, την οποία έχει αναλάβει ο Αγιογραφικός Οίκος των ‘’αδελφών Βλάχων’’. Τους ευχόμεθα από καρδιάς να την ολοκληρώσουν.
