Ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου, μεγάλου ἀσκητοῦ τοῦ 10ου αἰῶνος μ.Χ., τιμήθηκε σήμερα, Τρίτη 5η μηνός Ἰουλίου τ.ἔ, μέ μεγαλοπρέπεια στόν Μοναστικό Οἶκο ΠΑΝΑΓΙΑ, Η ΧΑΡΑ ΤΩΝ ΘΛΙΒΟΜΕΝΩΝ, τοῦ ὁποίου Γέροντας καί Πνευματικός εἶναι ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως Παν. Ἀρχιμ. π. Ἰγνάτιος Ριγανᾶς. Τοῦ Ὄρθρου καί τῆς πανηγυρικῆς Θείας Λειτουργίας προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, πλαισιούμενος ἀπό τούς Διακόνους π. Ἀθανάσιο Σγουγγάρο καί π. Νικόλαο Τσεπίση, ἐπίσης δέ ἀπό πλειάδα Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως καί τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Ὁ εὐλογημένος Λαός τοῦ Θεοῦ προσῆλθε νά τιμήση τόν μεγάλο ἀσκητή καί θεοφόρο Ἅγιο πού σφράγισε μέ τήν παρουσία του τή Μοναστική Πολιτεία τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Δήμαρχο Ἀριστοτέλη κ. Στυλιανό Βαλιάνο, τόν Ἀντιδήμαρχο κ. Νικόλαο Αὐγερινό, τόν Πρόεδρο τῆς Κοινότητος Παλαιοχωρίου κ. Γρηγόριο Κατσιαρμᾶ, τήν Ἀντιπρόεδρο τοῦ Ἀριστοτελείου Πνευματικοῦ Κέντρου κα Ἑλένη Καραντώνα κ.ἄ.
Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του ἔκανε λόγο γιά τό γέννημα τῆς Τραπεζούντας, τόν Ὅσιο Ἀθανάσιο, πού ὑπῆρξε γόνος φιλοθέων γονέων, ἐπιφανῶν καί πλουσίων, ἔλαβε δέ ἀνατροφή ἀγαθή καί παιδεία ἐπιπέδου, διδάσκοντας ὁ ἴδιος σέ κάποια Σχολή. Ἐραστής τοῦ μοναχικοῦ βίου, μόνασε στήν εὐλογημένη Βιθυνία ὅπου Ἡγούμενος ἦταν ὁ Μιχαήλ ὁ Μαλεΐνος, κατά σάρκα συγγενής τοῦ Αὐτοκράτορος τοῦ Βυζαντίου Νικηφόρου Φωκᾶ, μέ τόν ὁποῖο ὁ Ἅγιος ἀνέπτυξε μεγάλη φιλία καί πνευματική σχέση πού σφράγισε τήν περαιτέρω ζωή του. Νά σημειωθῆ ὅτι ὅταν ὁ Νικηφόρος ἀνέλαβε φοβερό ἀγῶνα ἐναντίον τῶν Ἀράβων στήν Κρήτη, κάλεσε κοντά τόν φίλο του Μοναχό Ἀθανάσιο, ὁ ὁποῖος τόν στήριξε πνευματικά καί παρέμεινε πλησίον του μέχρι τήν τελική τους κατατρόπωση.
Τιμώντας τόν φίλο του Αὐτοκράτορα ὁ Ἀθανάσιος μέ τίς πνευματικές του συμβουλές, δέν παρέμεινε δίπλα στήν ἐξουσία, ἀλλά ἀπό τό 961 μ.Χ. ἀρχίζει νά κτίζη τή Μεγίστη Λαύρα στό Ὄρος, πού ἀποτέλεσε τό προζύμι τῆς δημιουργίας τοῦ ἐξαιρέτου προσφόρου τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας. Ὁ Ἀθανάσιος, συνέχισε ὁ Μητροπολίτης μας, δέν ἐργάστηκε μόνο γιά τήν οἰκοδόμηση τοῦ πρώτου Μοναστηριοῦ τοῦ Ἄθωνος, ἀλλά ἀσκούμενος μέ προσευχή καί δάκρυα καί νηστεία προέβη στή μεταρρύθμιση καί ὁργάνωση τοῦ μοναχικοῦ βίου, συντάσσοντας τό μοναδικό Τυπικό λειτουργίας του, μέ τίς περίφημες Ἀκολουθίες καί Κανόνες Του. Ἄλλωστε, τό Τυπικό τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ἀσκητοῦ, ὅπως καί τό Τυπικό τῆς περίφημης Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα στά Ἱεροσόλυμα διαπνέουν τόν ὀρθόδοξο τρόπο ζωῆς καί ἰδίως τή μοναχική πολιτεία στήν ὀρθοδοξία. Στό σημεῖο αὐτό ὁ Σεβασμιώτατος προέβη σέ μία ἀποτίμηση τῆς προσφορᾶς τοῦ ἁγιορείτικου μοναχισμοῦ, ἀλλά καί εὐρύτερα τῆς μοναχικῆς πολιτείας στήν πορεία τοῦ ὀρθόδοξου τρόπου ζωῆς, ἀλλά καί τῆς κοινωνίας μας σέ οἰκουμενική κλίμακα. Τρεῖς εἶναι οἱ βασικές πτυχές, εἶπε ὁ ὁμιλητής, πού χρωμάτισε μοναδικά ὁ ἀσκητικός καί πνευματικός βίος κυρίως τοῦ ἁγιορείτικου, ἀλλά καί τοῦ οἰκουμενικοῦ ὀρθόδοξου τρόπου ζωῆς:
α) Ὁ μοναχισμός ἐπεσφράγισε καί ἐπισφραγίζει τήν καθαρότητα τῆς ὀρθῆς πίστεως τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ ὀρθή δόξα, ἡ Ὀρθοδοξία, διετήρησε τά ζώπυρά της μέχρι σήμερα ἀκριβῶς στηριγμένη στήν ἁγιοζωή τῆς Μοναχικῆς Πολιτείας. Ἄς θυμηθοῦμε μονάχα τήν προσφορά τῆς Μονῆς τοῦ Στουδίου στήν Κωνσταντινούπολη, ἐκείνη τοῦ Ἁγίου Σάββα στά Ἱεροσόλυμα, τῆς Λαύρας τοῦ Ὁσίου Εὐθυμίου καί τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου στήν ἔρημο καί τά δάκρυα τῆς προσευχῆς τῆς Νιτρίας.
β) Ὁ ἀσκητικός τρόπος ζωῆς ἐπεσφράγισε καί ἐπισφραγίζει τήν πνευματικότητα τῆς Ἐκκλησίας, μοσχοβολᾶ τήν πνευματική ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποτελεῖ τόν πνευματικό πνεύμονα κάθε ψυχικῆς ἀνατάσεως καί πορείας πρός τόν Κύριο. Ὁ μοναχισμός συνιστᾶ τά Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς πνευματικῆς ἀναζητήσεως καί πορείας τοῦ κόσμου. Καί
γ) Τά Μοναστήρια μας καί οἱ μεγάλες προσωπικότητες πού τά κατέστησαν κέντρα ἁγιασμοῦ καί πηγές σωτηρίου, ὑπῆρξαν οὐσιαστικά ἡ παρηγοριά τοῦ Λαοῦ καί ἡ βακτηρία, δηλαδή τό ἀποκούμπι τόσο τῆς ἐκκλησιαστικῆς, ὅσο καί τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας. Πίσω ἀπό Αὐτοκράτορες, Ἐθνάρχες, καί θεοσεβεῖς Ἡγήτορες τοῦ κόσμου φυτρώνει καί φύτρωνε ἕνας Πνευματικός, ἕνας Γέροντας πού τό κομποσχοίνι του, ἡ μονολόγιστη Εὐχή πρός τόν Κύριο καί ἠ Παράκληση πρός τούς Ἁγίους ἔκαναν νά φυτρώση καί νά βγάλη καρπούς τό ραβδί τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί κοσμικῆς ἐξουσίας, ὠς νεά ράβδος Ἀαρών ἡ βλαστήσασα! Καί ἐπέρανε τόν λόγο ὁ Ἐπίσκοπός μας μιλώντας γιά τήν ἁγιορείτικη κληρονομιά, τήν ὁποία ὡς λίθο πολυτελῆ κατέχει ἡ Ρωμιοσύνη στόν χῶρο τοῦ Ἄθωνος.
Πρό τῆς Ἀπολύσεως ἐκκίνησε Λιτανεία τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τοῦ Ἁγίου ἀπό τόν Ναό του, ἔφθασε μέχρι τό σημεῖο ὅπου μέ πρόνοια τοῦ πατρός Ἰγνατίου ἐτοιμάστηκαν τά φαγητά, εὐλογήθηκαν ἀπό τόν Δεσπότη μας καί προσφέρθηκαν ὡς κουρμπάνι σέ ὅλο τό Ἐκκλησίασμα.
{flickrset}72177720300323621|573|430|155253811@N05|Y{/flickrset}
{youtube}tUdV-zaFpE4{/youtube}