Ἡ Β΄ ἑσπερινή Προηγιασμένη στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Γεωργίου Βαρβάρας

Τήν Τετάρτη, 4^η Μαρτίου τ. ἔ., στίς 6 ἡ ὥρα τό ἀπόγευμα, καί μετά τήν Ἀκολουθία τῆς Θ΄ Ὥρας, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, μέ τόν Διάκονό του π. Ἐφραίμ Τσόλη, ἐτέλεσε τήν Ἑσπερινή Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῆς Κοινότητος Βαρβάρας Χαλκιδικῆς. Τό Ἱερό Ψαλτήριο, πέραν τῶν Ἱεροψαλτῶν τῆς Κωμοπόλεως, διακόνησαν καί οἱ Πανοσιολογιώτατοι Ἀρχιμανδρίτες π. Σιλουανός Τσατσιάδης, ὁ καί καλός Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας, καί ὁ π. Παΐσιος Σουλτανικᾶς. 

Τό Ἐκκλησίασμα μετέχοντας στήν κατανυκτική αὐτή ὄντως Ἀκολουθία, σχεδόν ὁλόκληρο καί καταλλήλως προετοιμασμένο ἀπό τόν Ἐφημέριό του μετεῖχε στό Ποτήριο τῆς Ζωῆς. Ἄλλωστε αὐτός εἶναι καί ὁ ἀποχρῶν λόγος τῆς τελέσεως τῆς λαοφιλοῦς αὐτῆς Ἀκολουθίας.

Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του ἀνέλυσε τά μέρη τῆς Θείας αὐτῆς Λειτουργίας καί τό ἱστορικό πρωτοχριστιανικό πλαίσιο πού τήν περιβάλλει καί τήν ἀκολουθεῖ, προτρέποντας τό ἀκροατήριό του σέ συχνή συμμετοχή στήν Θεία Εὐχαριστία, ἀφοῦ προηγουμένως τηρεῖται ἐπακριβῶς ἡ παραδεδομένη ἐκκλησιαστικῶς προετοιμασία τῶν χριστιανῶν μας. Κατέδειξε μέ ἀναφορές σέ ἁγιοπατερικά καί ἱεροκανονικά κείμενα τήν ἀναγκαιότητα νά ζῆ τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας πνευματικά, νά καλλιεργῆται ἁγιογραφικῶς καί μυστηριακῶς καθημερινά, νά ποτίζεται “ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων” τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, νά τηρῆ τήν εὐλογημένη αὐτή περίοδο τήν ἐκτενῆ νηστεία πού ἔχει συστήσει ἡ Ἐκκλησία μας ὡς συστατικό γεγονός τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί ὡς ὁδό πολέμου κατά τοῦ διαβόλου καί τῶν ὀργάνων του καί τέλος νά ἐκτελῆ ὁ καθένας μας κατά τό δυνατόν τήν ἐντολή τῆς ἐλεημοσύνης καί κυρίως τῆς φιλανθρώπου θεωρήσεως τῶν προβλημάτων τοῦ “ἄλλου”.

Ἐκτενῆ ἀναφορά ἔκαμε ὁ Σεβασμιώτατος στό φιλάνθρωπο Μυστήριο τῆς Μετανοίας, δηλαδή στήν ἀνάγκη τοῦ “κλαδέματος” ἀπό τό δένδρο τῆς ψυχῆς τῶν ξηρῶν καί “ἀσθενῶν” κλαριῶν τῶν παθῶν, τονίζοντας ὅτι μέ ἐμπαθεῖς λογισμούς, μέ ἐμπαθεῖς ὀφθαλμούς καί γλῶσσα καί αἰσθητήρια ψυχοσωματικά εἶναι ἀδύνατον ὁ πιστός ἄνθρωπος νά πραγματώση τόν προορισμό του, δηλαδή νά κοινωνήση, νά “ἰδῆ” τόν Θεό καί Πατέρα του.

Εὐχήθηκε τέλος αὐτή ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή νά ἀποβῆ εὐκαιρία “μορφώσεως” τοῦ Χριστοῦ ἐν ἡμῖν καί ἀποτυπώσεως στό “ἡγεμονικό” ὄργανο τῆς “καρδίας” μας τῶν Θείων Του μεθηλικιώσεων.

[widgetkit id=250]