Στόν Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό Ἁγίου Στεφάνου Ἀρναίας γιόρτασε τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, 21η Μαρτίου τ. ἔ., ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος, πλαισιούμενος ἀπό τούς Ἐφημερίους τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παν/το Ἀρχιμ. π. Παΐσιο Σουλτανικᾶ καί π. Γεώργιο Τρικκαλιώτη καί τούς δύο Διακόνους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως π. Θεόκλητο Παρδάλη καί π. Ἀμφιλόχιο Χάϊτα, χοροστατῶντας στόν λαμπρό Ὄρθρο καί προεξάρχοντας τῆς πανηγυρικῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ Μ. Βασιλείου.
Ὁ Λαός τῆς Ἀρναίας τηρῶντας ὃλα τά μέτρα τῆς Πολιτείας γιά τήν ἀποφυγή τῆς διασπορᾶς τῆς πανδημίας τοῦ κορωναϊοῦ, μαζί μέ τούς Ποιμένες του, χάρηκε τή γιορτή τῆς ἀναστηλώσεως τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, ὡς νίκη τῆς Ἐκκλησίας ἀπέναντι στό κοσμικό φρόνημα καί τή βουλιμία τῶν αἱρέσεων νά διαρραγῆ ὁ τίμιος χιτώνας τῆς ἀλήθειας τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐπικεφαλῆς τοῦ Λαοῦ ὁ Δήμαρχος Ἀριστοτέλη κ.Στυλιανός Βαλιάνος, ὁ Ἀντιδήμαρχος κ. Γεώργιος Θαλασσινός, ὁ Πρόεδρος τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Ἀγαπητός Κιάτος, ἡ Περιφερειακή Σύμβουλος κα. Κατερίνα Ζωγράφου, ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἀριστοτελείου Πνευματικοῦ Κέντρου κ. Στέλιος Τζιτζιρίκας, ἡ Δημοτική Σύμβουλος καί Πρόεδρος τῆς Α’ βαθμίου Ἐκπαιδεύσεως κα Εὐγενία Γιαννούση κ.ἄ.
Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στή μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας στή σημερινή ἐποχή μέ βάση τήν Εὐαγγελική Περικοπή τῆς ἡμέρας (Ἰω.α΄44-52), πού ἀναφέρεται οὐσιαστικά καί λεπτομερῶς στό θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας μέ βάση τήν ὁμολογία τοῦ Ἀποστόλου Φιλίππου πρός τόν Ἀπόστολο Ναθαναήλ: «Ἐκεῖνον, γιά τόν ὁποῖο ἒγραψε ὀ Μωϋσῆς στόν Νόμο καί τόν ὁποῖο προανήγγειλαν οἱ Προφῆτες, τόν εὑρήκαμε. Καί αὐτός εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ υἱός τοῦ Ἰωσήφ πού κατάγεται ἀπό τή Ναζαρέτ» (Ἰω. α΄46). Πρόκειται γιά τή διαχρονική μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας περί τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ πού ἒγινε καί ἂνθρωπος. Μαρτυρία πού ὁποῖος τήν ἀμφισβητήσει, ἡ Ἐκκλησία καί πάλι μέ τό στόμα τοῦ Ἀποστόλου Φιλίππου ἀναβοᾶ: «Ἒρχου καί ἲδε» (Ἰω. α΄47)!
Ἡ οὐσιαστικώτερη μαρτυρία, τήν ὁποία καλεῖται νά δώση ἡ Ὀρθοδοξία στόν σύγχρονο κόσμο, εἶναι ἡ μαρτυρία τῆς ἀγάπης. Γιατί μιλῶντας γιά τήν ἀγάπη, συνέχισε ὁ ὁμιλητής, μιλᾶμε οὐσιαστικά γιά τή Ζωή, γιά τόν ἲδιο τόν Θεό, γιατί ὁ «Θεός εἶναι ἀγάπη» (Α΄ Ἰω. δ΄ 8) καί ὁ κόσμος γιά νά ζήση δέν μπορεῖ παρά νά ἐνδυθῆ αὐτή τήν ἀγάπη. Αὐτός εἶναι ὁ “κενωτικός” χαρακτήρας τῆς ὀρθόδοξης ζωῆς. Ζωή γιά τήν Ἐκκλησία δέν εἶναι ἡ διατήρηση τῶν βιολογικῶν λειτουργιῶν τῆς ἀτομικότητας, ἀλλά ἡ ὑπέρβασή της καί ἡ ἀναφορά πρός τήν πηγή τῆς ἂφθαρτης προσωπικῆς ζωῆς, τόν Θεό, πού εἶναι ἡ πηγή τῆς ζωῆς καί ἡ ζωή, ἡ πηγή τῆς ἀγάπης καί ἡ ἀγάπη. Γι’ αὐτό καί ἡ μετοχή μας στή ζωή τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι τίποτε ἂλλο παρά ἡ μετοχή στήν ἀγάπη Του!
«Εἶναι πλέον καιρός, κατέληξε ὁ Ἐπίσκοπός μας, εἶναι ἡ δωδεκάτη ὣρα νά πραγματοποιηθῆ ἡ ἀποστολή τῆς Μιᾶς Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ δοσμένη ἀπό τόν Κύριο καί πραγματοποιημένη ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες: νά φυτεύεται μέσα στήν καρδιά τοῦ Λαοῦ ἡ αἲσθηση καί ἡ ἐπίγνωση ὃτι κάθε μέλος τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι ἓνα μονοδιάστατο καί ἐγωκεντρικό ἂτομο πού τά ἀπαιτεῖ ὃλα γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά εἶναι πρόσωπο καθολικό, αἰώνιο καί θεανθρώπινο· ὃτι εἶναι τοῦ Χριστοῦ καί ἂρα ἀδελφός καί διάκονος ὃλων τῶν ἀνθρώπων. Στόχος τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ἡ μεταμόρφωση τοῦ προσώπου καί τῶν προσωπικῶν σχέσεων τοῦ ἀνθρώπου μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ δρῶντος μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἐδῶ βρίσκεται καί ἡ μόνη δυνατότητα γιά τήν καλή “ἀλλοίωση”, τήν οὐσιαστική δηλαδή μεταμόρφωση καί ἀνακαίνιση τῆς κοινωνικῆς ζωῆς ὃλων τῶν ἀνθρώπων καί ὃλου τοῦ κόσμου. Ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νά ἀποκαλύπτη καί νά νοηματίζη τά ἱστορικά γεγονότα, νά τά κρίνη καί νά τά βεβαιώνη μέ τό μέτρο τῆς βεβαιότητάς της ὃτι “δέν ὑποτάσσεται ὁ Θεός στά γεγονότα, ἀλλά τά γεγονότα ὑποτάσσονται στόν Θεό καί τά πάντα διακονοῦν τό θέλημά Του”, κατά τόν Ἃγιο Εἰρηναῖο Λουγδούνων. Ἒργο της εἶναι νά γεννάη μέ τή χάρη Του τήν ἀπολύτρωση τοῦ κόσμου ἀπό τό δαιμονισμένο καί τό παράλογο, ἀπό τήν πλησμονή καί τά εἲδωλα, ἀπό τά τέρατα καί τά φαντάσματα, ἀπό τίς ψευδαισθήσεις καί τούς ψευδοθεούς, ἀπό τά ἰδεολογικά ψεύδη οἱουδήποτε ὀρθολογισμοῦ καί τούς μύθους τῆς αὐτοσωτηρίας! Αὐτό σημαίνει Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας καί Ἀναστήλωση τῶν Ἁγίων Εἰκόνων.»
Πρό τῆς ἀπολύσεως τῆς Θείας Λειτουργίας ἒλαβε χώρα ἡ περιφορά τῶν ἁγίων Εἰκόνων ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ἡ ἀνάγνωσις τοῦ Συνοδικοῦ τῆς Ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως καί ὁ μακαρισμός καί τό μνημόσυνο πάντων τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας Προμάχων: Εὐσεβῶν Βασιλέων, Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Ἱερέων, Μοναχῶν καί τοῦ εὐσεβοῦς – χριστωνύμου Λαοῦ, ὡς τό Τυπικό τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας ὁρίζει.
{flickrset}72157718729625568|570|440|155253811@N05|Y{/flickrset}
{youtube}jIkvbewBkW4{/youtube}