Την Κυριακή Γ΄ Λουκά (Λουκ. ζ΄ 11-16), 8η Οκτωβρίου τ.έ., που στους Ιερούς μας Ναούς αναγινώσκεται από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο η Περικοπή που αφορά στην ανάσταση του υιού της χήρας της Ναΐν στο Ισραήλ, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ακολουθούμενος από τους Διακόνους του π. Νικόδημο Κωτινούδη και π. Νικόλαο Τσεπίση, επισκέφθηκε την Ενορία Παναγίας της Σκουπιώτισσας Νέων Ρόδων και προέστη της Ακολουθίας του Όρθρου και της Αναστασίμου Θείας Λειτουργίας. Τον πλαισίωσαν ο δραστήριος Εφημέριος της Ενορίας Παν. Αρχιμ. π. Βαρθολομαίος Χατζόγλου και εκ του Αγίου Όρους οι Παν. Αρχιμ. π. Αρτέμιος, π. Θεωνάς και π. Κυριακός Καραιώτες και ο π. Χρυσόστομος εκ της Σκήτης του Αγίου Παντελεήμονος. Συμπροσευχόμενος παρέστη ο γνωστός Οσιώτατος Αγιορείτης Αγιοπαυλίτης Μοναχός π. Γεράσιμος, ο πολύ αγαπητός και σεβαστός στον Επίσκοπό μας.
Ο Σεβασμιώτατος, εθεώρησε καλό να μεταβή την Κυριακή αυτή στα Ν. Ρόδα, διότι ετελείτο το 40νθήμερο Ιερό Μνημόσυνο του αειμνήστου Θεοδώρου Ταλέα, εκλεκτού συνεργάτου της Ενορίας και του π. Βαρθολομαίου, εργαζομένου με αφιέρωση και πολλή ευλάβεια στις Καρυές του Αγίου Όρους επί έτη, συνεχίζοντας την παράδοση της φιλοχρίστου και φιλαγιορειτικής οικογενείας του. Πρόκειται για ένα εκλεκτό σύνολο ανθρώπων που από γενιά σε γενιά στήριξαν την ιστορική προσφυγική Ενορία των Ν. Ρόδων, κόμισαν ευλαβώς από τις αλησμόνητες Πατρίδες Ιερά και Όσια Κειμήλια που θησαυρίζονται στον Ναό της Παναγίας, προσέφεραν και προσφέρουν Ιερά εκλεκτά Λειτουργικά αντικείμενα (ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο Προσκυνητάρι της Παναγίας κ.ά.), στηρίζοντας παντοιοτρόπως το ράσο και την Εκκλησία του Χριστού. Και αυτό για να στηρίξει την οικογένειά του, τα παιδιά του και τη σύζυγό του, τους γονείς και τ’ αδέλφια του μπροστά από τον αδόκητο θάνατο του λατρεμένου οικείου τους, ο οποίος σε νεαρότατη ηλικία ‘’έφυγε’’ για να συναντήσει Εκείνον που τόσο πολύ αγάπησε και διακόνησε.
Πολύς ο Λαός, παρά το γεγονός της Εκλογικής διαδικασίας της σημερινής ημέρας, προσήλθε προς Δόξαν Θεού και για να τιμήσει βεβαίως τον φιλάγιο συντοπίτη του, με επικεφαλής την Πρόεδρο της Κωμοπόλεως κα Σοφία Ισαακίδου.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος στάθηκε, μιας και του το επέτρεπε το μήνυμα της Ευαγγελικής Περικοπής, στο θέμα του μυστηρίου του θανάτου, που ο Κύριος το έλυσε μπροστά από την πύλη της Ναΐν, ενώπιον πλήθους λαού, προσφέροντας την ανάσταση στον υιό της χήρας που μεταφερόταν ‘’υπό τεσσάρων’’ στο Κοιμητήριο της Πόλεως για την τελευταία του κατοικία. Το ‘’μή κλαῖε’’ (Λουκ. 7-13), που σπλαγχνικά ο Κύριος απηύθυνε στη πονεμένη μάνα, ακολούθησε το ‘’νεανίσκε, σοί λέγω, ἐγέρθητι’’ (Λουκ. 7-15) και ανεκάθισε το νεκρό παιδί και άρχισε να ομιλεί, ο δε Ιησούς τον παρέδωσε υγιή στη μητέρα του!
Η Εκκλησία, υπογράμμισε ο ομιλητής, υπάρχει για να διακηρύσσει τον θάνατο του θανάτου, που ο Θεάνθρωπος Δομήτοράς Της παρέσχε στον κόσμο με τη Σάρκωση, το κήρυγμά Του, τη Σταύρωση και κυρίως την Ανάστασή Του. Γι’ αυτό ιδρύθηκε η Εκκλησία: για τη μεταποίηση και μεταβολή του θανάτου σε κουκούλι – βομβύκι, από το οποίο θα φτερουγίσει αύριο, δηλαδή κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, η χρυσόφτερη χρυσαλλίδα της Ζωής. Η Εκκλησία υπάρχει για να τονίζει ότι η Πλάκα του Τάφου, μετά την Ανάσταση του Χριστού μας, δεν μπορεί να είναι πια βράχος που πάνω του συντρίβονται όνειρα, σχέδια, πόθοι, επιδιώξεις και στόχοι ευλογημένοι, αλλά τέρμα και αφετηρία μαζί!
Και κατέληξε ο Σεβασμιώτατος: «Στο υπαρξιακό και οντολογικό ερώτημα κάθε σκεπτομένου ανθρώπου﮲ ‘’Από που έρχομαι και που πηγαίνω;’’, η Εκκλησία απαντά﮲ ‘’Από τον θάνατο στη Ζωή’’! Και δικαιούται αυτό να το κηρύσσει, γιατί ‘’Θάνατος είναι κυρίως ο χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό’’, κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή. Από την ώρα που ο Κύριος και Θεός μας έγινε και άνθρωπος, δηλαδή Θεάνθρωπος και ‘’ὡδοποίησε πάσῃ σαρκί τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν’’, δηλαδή, ο Χριστός μας άνοιξε τον δρόμο της αναστάσεως σε κάθε ανθρώπινη σάρκα με την Ανάστασή Του, κατά τον Μέγα Βασίλειο, η Ανάσταση συνιστά πλέον φυσική μεταμόρφωση, αποκατάσταση της ζωής που πύρινα ποθεί κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, καθότι ‘’κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος’’, δηλαδή, εξαφανίστηκε ολότελα ο θάνατος και κατανικήθηκε ώστε δεν φαίνεται πλέον πουθενα (Α΄ Κορ. ιε΄ 53-56, Ησ. κε΄ 8). Ο θάνατος πλέον μεταποιείται σε γενέθλια ημέρα του ανθρώπου και απαρχή ‘’καινής ζωής’’! Για να ανακράξει ο Ιερός Χρυσόστομος﮲ ‘’Είναι αλήθεια ότι εξακολουθούμε να πεθαίνουμε, όπως και πριν, αλλά δεν παραμένουμε στον θάνατο, και τούτο σημαίνει πως δεν πεθαίνουμε’’. Για να συμπληρώσει ο Μέγας Αθανάσιος﮲ ‘’Όπως ο σπόρος που έχει ριχτεί στη γη, έτσι κι εμείς δεν αφανιζόμαστε σαν πεθαίνουμε, αλλά ΣΠΑΡΜΕΝΟΙ ΑΝΙΣΤΑΜΕΘΑ’’!».
{youtube}s78EsPPlVYE{/youtube}
{flickrset}72177720311798714|570|440|155253811@N05|Y{/flickrset}