Την Κυριακή 21η Ιανουαρίου 2024, ΙΒ΄ Λουκά, τη λεγομένη των δέκα λεπρών, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, επεσκέφθη την Ενορία Αγίου Νικολάου Ιερισσού, καθότι συμπληρώθηκαν σαράντα ημέρες από την προς Κύριο εκδημία του αειμνήστου π. Εμμανουήλ Λούπου, διατελέσαντος λαοφιλούς Εφημερίου και κτήτορος του Ιερού αυτού Ναού που μεγαλοπρεπής στολίζει την Πόλη των καραβομαραγκών.
Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωσαν ο Παν. Αρχιμ. π. Βενέδικτος Τάντης, εκλεκτός λόγιος και πολυγραφότατος Κληρικός από τη Νέα Σκήτη του Αγίου Όρους, ο Αιδ. π. Γεώργιος Λούπος, Εφημέριος Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Σκάλας Πάτμου, ο και κατά σάρκα υιός του αειμνήστου π. Εμμανουήλ, ο Αιδ. Πρωτ. π. Βασίλειος Ανυφαντής, ο και δραστήριος Εφημέριος της Ενορίας και οι Διάκονοι π. Αλέξανδρος Αλιφέρης και π. Νικόλαος Τσεπίσης. Περί το τέλος της Θείας Λειτουργίας και προ του Ιερού Μνημοσύνου, προσήλθαν συμπροσευχόμενοι ο Παν. Αρχιμ. π. Ευλόγιος Τσαλαπατάνης, Εφημέριος Σταγείρων και ο Εφημέριος του Καθεδρικού Ναού της Ιερισσού Αιδ. Πρωτ. π. Μακάριος Ζωνάρας.
Η Ιερά Μητρόπολις είχε την ευλογία στην Ευχαριστιακή Σύναξη να μετέχει ο ελλογιμώτατος Διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος κ. Εμμανουήλ Μελινός, Θεολόγος και Συγγραφέας υπέρ των τριάκοντα βιβλίων, ο οποίος κατάγεται από τη Μυτιλήνη και τυγχάνει από παλιά φίλος εκλεκτός της οικογενείας του π. Εμμανουήλ Λούπου, με τον οποίο τον συνέδεε πνευματική σταθερή σχέση και κατά Χριστόν Κοινωνία. Ο κ. Μελινός κόσμησε το Αναλόγιο του Ιερού Ναού μαζί με τον Πρωτοψάλτη του κ. Στυλιανό Χαμαϊδό και τους συνεργάτες τους.
Ο Λαός του Θεού προσήλθε ομοθυμαδόν, με επικεφαλής την Αντιδήμαρχο κα Μαρία Ενεχηλίδου και ετίμησε τον εκλεκτό του Εφημέριο, για να τον ευχαριστήσει για το πνευματικό έργο που κατέλιπε πλούσιο πίσω του με την κοίμησή του και κυρίως γιατί προίκισε την Ιερά Μητρόπολη και την Αρχόντισσα της Ακάνθου με Ιερό Ναό που περικαλλής και γεραρός υψώνεται και αγιάζει το περιγιάλι της Ιερισσού. Να σημειωθεί ότι ο αείμνηστος Κληρικός προσήλθε στην Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού, με πρόσκληση του κοιμηθέντος (2012) Μητροπολίτου της κυρού ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ, ο οποίος κατήγετο από το Λισβόρι της Λέσβου και ήταν υιός του αειμνήστου Ιερέως Ευστρατίου Αναγνώστου.
Με ευλογία του κυριάρχου Επισκόπου, τον λόγο εκήρυξε ο εκλεκτός Ιεροκήρυξ κ. Εμμανουήλ Μελινός, ο οποίος γλαφυρότατα συνεδύασε την Ευαγγελική Περικοπή, την αναφερομένη στην ίαση των δέκα λεπρών από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο (Λουκ. ιζ΄ 12-19), με το πρόσωπο του τιμωμένου Ιερέως. Αφού θεολογικά και φιλολογικά ανέλυσε το Ιερό Κείμενο, στάθηκε στην αχαριστία των εννέα από τους δέκα λεπρούς που ο Κύριος τους χάρισε την υγίεια και κυρίως παρομοίασε την τότε φοβερή σαρκική ασθένεια της λέπρας με την ασθένεια της αμαρτίας που κατατρώει τον ψυχισμό, αλλά και την ευρωστία του ανθρώπινου προσώπου, ως λέπρα της ψυχής.
Παραλλήλως αναφέρθηκε στον βίο και την πολιτεία του εκδημήσαντος Πρωθιερέως, ο οποίος πετυχημένος επιχειρηματίας από το Μεγαλοχώρι Πλωμαρίου της Λέσβου, αλλά πρωτίστως συνειδητός άνθρωπος της Εκκλησίας, που επί σειράν δεκαετιών ως Πρωτοψάλτης εκλέϊσε Ιερά Αναλόγια Ενοριακών Ναών της Ιεράς Μητροπόλεως Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου, καλλικέλαδος και μουσικολογιώτατος, εδέχθη και απεδέχθη την κλήση του Μεγάλου Αρχιερέως Χριστού και από το Ιερό Αναλόγιο, ως κατώτερος Κληρικός, εισήλθε στα ενδότερα του Καταπετάσματος, χειροτονηθείς Διάκονος και Πρεσβύτερος, άφησε πίσω τη γενέτειρά του, όπου και ανδρώθηκε, και μετεφυτεύθη ως ελαία κατάκαρπος από το νησί των ελαιώνων στην Πόλη των καραβομαραγκών, ως συνέκδημος και ακόλουθος του αειμνήστου ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ, διανέμοντας το έλεος του Θεού στον Λαό Του. Ανεδείχθη σε μεγάλο πνευματικό ανάστημα και ανέπαυσε πολλές εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, ψυχών με το ευλογημένο Πετραχηλάκι του, με το οποίο σκούπισε δάκρυα επί δακρύων, μόνιασε ανθρώπους, παρηγόρησε καρδιές, στήριξε αναγκεμένους, γαλήνεψε πονεμένους και κατέστη χείρα βοηθείας στον χειροτονήσαντα αυτόν μεγάλο Ιεράρχη, ως προέκταση του βραχίονός του!
Παρόντες στο Ιερό Μνημόσυνο η εκλεκτή Πρεσβυτέρα του Μαρία, που ως ασπίδα και στερέωμά του εστάθη μέχρι το τέλος στο κρεββάτι του πόνου, ο πρωτότοκος υιός και συλλειτουργός του π. Γεώργιος, η θυγατέρα του Σουλτάνα και ο Ιωάννης, το νεότερο μέλος της οικογενείας, ακολουθούμενοι από τις οικογένειές τους. Άνετα ο π. Εμμανουήλ μπορούσε από το μνήμα του, που κοσμεί τον περίβολο του Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου, να αναφωνήσει προς τον Κύριο﮲ ‘’Εδώ είμαι με τα παιδιά που μου έδωσες, Κύριε, ως βλαστάρια ελιάς, να περιστοιχίζουν το Τραπέζι της Βασιλείας Σου!’’
Τον λόγο, μετά τον ομιλητή, πήρε ο Σεβασμιώτατος, ο οποίος εξέφρασε τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη, τόσο του ιδίου, όσο και της Τοπικής Εκκλησίας προς το πρόσωπο του εκδημήσαντος, χαρακτηρίζοντάς τον ως “ευλογία Θεού” για την Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού, τον Προκάτοχό του και την ασημότητά του. Διαβεβαίωσε δε τους οικείους του ότι πάντοτε η Ενορία του Αγίου Νικολάου θα τον φιλοξενεί στα εσώψυχά της, με πρώτο τον Επίσκοπό της και τον Λαό του Θεού ακόλουθο στις προσευχές του, υπέρ αναπαύσεως της μακαρίας ψυχής του.
Κατόπιν ο Ιεράρχης, αναφερόμενος στη νοσηρή επικαιρότητα των ημερών, δηλαδή στο Νομοσχέδιο που επιθυμεί να καταθέσει η νομίμως εκλεγμένη και Δημοκρατική Κυβέρνησή μας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο προς ψήφιση, σχετικό με τον λεγόμενο ‘’γάμο των ομοφύλων’’ και την ‘’τεκνοθεσία’’ παιδιών απ’ αυτούς τους αδελφούς μας, κατέστησε σαφές ότι για την Εκκλησία του Χριστού ο Γάμος είναι Ιερό και Μέγα Μυστήριο, κατά τον Απόστολο Παύλο από Ορθοδόξου πλευράς, και σχέση άρρηκτη διά βίου άνδρα και γυναίκας μόνο, θεσμός που στηρίζει τη Ρωμέϊκη και την παγκόσμια Οικογένεια μέχρι σήμερα. Τέλος υπενθύμισε τον από πλευράς Νομικής και Οικογενειακού Δικαίου επικρατούντα διεθνώς και επιστημονικώς μέχρι σήμερα ορισμό του Γάμου: «Γάμος εστί συνάφεια ανδρός και γυναικός, συγκλήρωσις του βίου παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία», («Nuptiae sunt conjunctio maris et feminae et consortium omnis vitae, divini atque humani juris communicatio»), που συνέταξε και μας άφησε ως παρακαταθήκη ο Ρωμαίος Νομοδιδάσκαλος Ερέννιος Μοδεστίνος, τον 3ο αιώνα μ. Χ., ορισμό που δεν πρόκειται να ανεχθεί η Εκκλησία του Χριστού να αλλάξει και να αλλοιωθεί στον αιώνα τον άπαντα! Και τούτο, γιατί η Οικογένεια και ο Γάμος είναι θεσμοί Θεοΐδρυτοι και Θεοσύστατοι, που πλουτίζουν και στερεώνουν το Σύμπαν και το ανθρώπινο Γένος! Οι Νόμοι μπορούν να αλλάζουν﮲ τούτο είναι Δημοκρατικό δικαίωμα και υποχρέωση της Πολιτείας﮲ αλλά και δικαίωμα και χρέος της Εκκλησίας είναι να κηρύσσει ακέραιο τον Λόγο του Ιδρυτού της, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, χωρίς περικοπές και ψαλιδίσματα!
