Δεκαπέντε μέρες τοῦ Δεκαπενταύγουστου ἡ καρδιά τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ καί γενικώτερα τῆς Χαλκιδικῆς χτυπάει ἐκεῖ πού 
εἶναι τό θρονί τῆς Παναγιᾶς, χτισμένο πάνω στήν ἀρχαία Ρεβενίκια ἀπό τό 1860 μ.Χ καί μετά, πού μέ θαυματουργικό τρόπο βρέθηκε τό σεπτό εἰκόνισμά της ἀπό τήν ἁγνή γερόντισσα Γερακίνα καί ὀνομάστηκε ἀπό τότε ἀπό ὃλους τούς κατοίκους τῆς Μεγάλης Παναγίας, Παναγία ἡ Ρεβενικιώτισσα!
εἶναι τό θρονί τῆς Παναγιᾶς, χτισμένο πάνω στήν ἀρχαία Ρεβενίκια ἀπό τό 1860 μ.Χ καί μετά, πού μέ θαυματουργικό τρόπο βρέθηκε τό σεπτό εἰκόνισμά της ἀπό τήν ἁγνή γερόντισσα Γερακίνα καί ὀνομάστηκε ἀπό τότε ἀπό ὃλους τούς κατοίκους τῆς Μεγάλης Παναγίας, Παναγία ἡ Ρεβενικιώτισσα! Στό Προσκύνημα τῆς Μεγάλης Παναγίας, λοιπόν, καθ’ ὃλη τή διάρκεια τῶν Παρακλήσεων τοῦ Δεκαπενταύγουστου ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἐδέετο ὑπέρ τοῦ φιλοχρίστου Λαοῦ μας στή Χάρη Της, τιμώντας τήν Πανύμνητο Κυρά τῶν Ἀγγέλων, τή μήτρα καί τή μάνα τοῦ νέου κόσμου πού βγῆκε ἀπό τά σπλάγχνα Της. Ἀπόκορύφωμα ἡ Παραμονή καί ἡ Κυριώνυμος ἡμέρα τῆς γιορτῆς Της. Στίς 7 τό ἀπόγευμα τῆς Τρίτης, 14ης Αὐγούστου τ.ἒ. σήμανε ὁ Πανηγυρικός Ἑσπερινός τῆς Κοιμήσεως τῆς Παντοβασίλισσας, μέ προεξάρχοντα στόν θρόνο τόν Ἐπίσκοπό μας, πλαισιούμενο ἀπό τούς Παν. Ἀρχιμ. π.Ἰγνάτιο Ριγανᾶ, Γενικό Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο τῆς Μητροπόλεώς μας καί Ἐντεταλμένο Ἐπίτροπο τοῦ Μητροπολίτου μας στό Προσκύνημα καί π. Χριστόδουλο Στυλιανό, τόν Αἰδ. Οἰκ. π. Πέτρο Ἀσβεστόπουλο, ἀκούραστο ἐντεταλμένο Ἐφημέριο τοῦ Προσκυνήματος, τούς Διακόνους π. Γεώργιο Κυριάκου καί π. Κωνσταντίνο Ἰσαακίδη καί τούς Ἐφημερίους τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τῆς Ἀρναίας Παν. Ἀρχ. π. Παΐσιο Σουλτανικᾶ καί Αἰδ. Οἰκ. π. Γεώργιο Τρικκαλιώτη.
Ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ προσῆλθε ὁμαδικά ἀπό τή Χαλκιδική καί γενικώτερα ἀπό τή Μακεδονία γιά νά χαιρετίση τή σεπτή Της Εἰκόνα καί νά ἀφήση τήν εὐχαριστία ἢ τήν παράκλησή του στό χέρι Της. Χρόνια εἶχε τό Προσκύνημα νά δῆ τέτοιον Κόσμο, τόσους νέους γονεῖς μέ τά παιδάκια τους στήν ἀγκαλιά καί τόσους νέους ἀνθρώπους μέ τό ἁγιοκέρι στό χέρι τους. Ἐπικεφαλῆς τοῦ Λαοῦ οί Βουλευτές κα. Σωτηρία Βλάχου καί κ. Γεώργιος Βαγιωνᾶς, ὁ Δήμαρχος Ἀριστοτέλη κ. Γεώργιος Ζουμπᾶς, ὁ τέως Ὑπουργός καί Δήμαρχος κ. Χρῆστος Πάχτας, οἱ Ἀντιδήμαρχοι κ.κ. Ἀργύρης Τσακνῆς καί Ἰωάννης Μητροφάνης, ὁ Ἀντιπεριφερειάρχης Κεντρικῆς Μακεδονίας κ. Ἰωάννης Γιῶργος, οἱ Περιφερειακοί Σύμβουλοι κα. Κατερίνα Ζωγράφου καί κ. Στέλιος Βαλιάνος, οἱ Δημοτικοί Σύμβουλοι κ.κ. Στέλιος Γκατζώνης, Γεώργιος Καραβασιλικός, Γεώργιος Κοῦκος καί Ἰωάννης Δουλάκης, ἡ Πρόεδρος τοῦ Α.Π.Κ. κα. Λένα Παναγιωτοπούλου, ὁ Α΄ Ὑποδιευθυντής τῆς Διευθύνσεως Ἀστυνομίας Χαλκιδικῆς, Ἀστυνομικός Διευθυντής κ. Κυριᾶκος Παπαδόπουλος μέ τούς Συνεργάτες του, ὁ Διοικητής Πυροσβεστικῶν Ὑπηρεσιῶν Ἱερισσοῦ Ἐπιπυραγός κ. Διαμαντής Ταραζᾶς, ὁ Ἂρχων Πρωτέκδικος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κ. Ἀνέστης Ἀρνόπουλος κ.ἂ..
Τόν θεῖο λόγο ἐκήρυξε γλαφυρότατα ὁ Γεν. Ἀρχ. Ἐπίτροπος π. Ἰγνάτιος Ριγανᾶς πού ἒπλεξε τό ἐγκώμιο τῆς Μητέρας τῆς Ζωῆς. Παρετήρησε ὃτι ἡ Θεοτόκος ἀπήλαυσε “νέκρωσιν ἂφθορον”, σάν τό μέγιστο δῶρο πού Τῆς πρόσφερε ὁ Υἱός καί Θεός Της. Ἐκοιμήθη, ἀπέθανε δηλαδή, ἀλλά τό σῶμα πού φιλοξένησε τή Ζωή ἀνακλήθηκε ἀπό τόν τάφο στή ζωή. Συνεχίζοντας ὁ π. Ἰγνάτιος ἐξήγησε ὃτι τό ὓψιστο στή ζωή τῆς Παναγίας μας ἦταν ὃτι Αὐτή δάνεισε τή σάρκα Της στόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐγέννησε τόν ἂσαρκο, ἂχωρο καί ἂχρονο Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ. Τό ὓψιστο καί ἀνώτερο τῆς προσφορᾶς Της εἶναι τό θαῦμα τῆς Σαρκώσεως τοῦ Λόγου, ὃτι γέννησε τόν Χριστό μας. Τό λιγότερο, λοιπόν καί κατώτερο ἒναντι τοῦ πρώτου, εἶναι ἡ πρός Οὐρανόν Μετάσταση Της! Τό δῶρο τοῦ Σπλάγχνου Της στή Μητέρα Του, πού ἒγινε τό σάρκινο παλάτι Του. Καί κατέληξε ὁ ὁμιλητης λέγοντας, ὃτι ἡ Θεοτόκος Μαρία πού γέννησε τή Ζωή δέν μποροῦσε νά μείνη στόν τάφο. Ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, δηλαδή ἂσπορος ἡ Σύλληψη τοῦ Κυρίου μας, ὁπότε ἂφθορος ἡ Κοίμησή Της!
Μετά τό πέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐψάλησαν τά Ἐγκώμια πρός τή Θεοτόκο καί ἐπακολούθησε περιφορά τοῦ Ἐπιταφίου μέ τό πανάσπιλο Σῶμα Της πέριξ τοῦ Προσκυνήματος πρός εὐλογία τοῦ πολυπληθοῦς Λαοῦ. Ἀπό τίς 11:30 μ.μ. καί μετά ἐτελέσθη ἡ Παράκληση πρός τήν Παναγία μας καί νυκτερινή Θεία Λειτουργία, ἡ ὁποία ἒληξε τίς πρῶτες πρωϊνές ὧρες.
{flickrset}72157697081436932|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}
Ἀπό τίς 7 τό πρωΐ τῆς Τετάρτης 15ης Αὐγούστου ἂρχισε ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ὂρθρου, στόν ὁποῖο χοροστάτησε ὁ Μητροπολίτης μας καί ὁ ὁποῖος προέστη καί τῆς Πανηγυρικῆς Θείας Λειτουργίας. Στή λαοθάλασσα πού μετεῖχε τῆς Εὐχαριστιακῆς Συνάξεως, “ἐξαρχούσης – βεβαίως – Μαριάμ”, τόν λόγο ἀπηύθυνε ὁ Ἐπίσκοπός μας, ἑρμηνεύοντας τό Θεομητορικό πρόσωπο, ὃσο τό δυνατό σέ ἀνθρώπινη γλῶσσα.
Ἡ Ἐκκλησία μας, εἶπε ὁ Δεσπότης, στό πρόσωπο τῆς Θεοτόκου βλέπει ἐκεῖνο τό πάναγνο πλάσμα –τό μοναδικό-, πού ἒφτασε στήν πληρότητα τοῦ σκοποῦ γιά τόν ὁποῖο ὑπάρχει ἡ κτίση: στή πληρέστερη δυνατή ἑνότητα μέ τόν Θεό, ἀφοῦ, κατά τόν Ἃγιο Νικόλαο Καβάσιλα, εἶχε ἒνοικον Ἐκεῖνον πού ὁ οὐρανός δέν μποροῦσε νά χωρέση. Τό ὃτι συγκατατέθηκε ἐλεύθερα στή σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, σημαίνει ὃτι ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ ἑκούσια ὑπάκουη ἀνταπόκριση τοῦ ἀνθρώπινου γένους στόν Θεό, κατά τήν πρόσκλησή Του γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.
Ὁ ἂνθρωπος δέν μποροῦσε νά σωθῆ χωρίς τήν ἐλεύθερη συνδρομή τοῦ δικοῦ του θελήματος, συνέχισε ὁ ὁμιλητής. Καί διευκρίνισε ὃτι ὁ Ἰησοῦς, κατά τόν π. Παῦλο Εὐδοκίμωφ, μπορεῖ νά λάβη τήν ἀνθρώπινη σάρκα, ἐπειδή τοῦ τή δίδει ἡ ἀνθρωπότητα μέ τή Μαρία. Στό Πρόσωπό Της ὃλοι λέγουν : “Ναί, ἒρχου Κύριε”. Στό “γενηθήτω” τοῦ Κτίστη ἀντιστοιχεῖ τό “γένοιτο” τῆς κτίσεως: “ Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου… ”. Ἡ ἀνθρωπότητα φέρνει τήν ἁγνότερη προσφορά της, τήν Παρθένο καί ὁ Θεός τήν κάνει τόπο τῆς γεννήσεώς Του καί Μητέρα ὃλων τῶν ζώντων, συντελεσμένη Εὒα… Ἡ σάρκωση τοῦ Λόγου ἦταν ἒργο ὂχι μόνο τοῦ Πατρός πού “εὐδόκησε”, καί τῆς Δυνάμεώς Του, πού “ἐπεσκίασε”, καί τοῦ Πνεύματος, πού “ἐπεδήμησε”, ἀλλά καί τῆς θελήσεως καί τῆς πίστεως τῆς Παρθένου. Χωρίς τήν προσφορά τῆς θελήσεως καί τῆς πίστεως τῆς Πανάγνου ἦταν ἀδύνατη ἡ πραγματοποίηση τῆς Θείας Βουλῆς!
Καί κατέληξε ὁ Δεσπότης : « Ἡ Παρθένος Μαρία ὡς τό πρῶτο θεοκυβέρνητο πλάσμα, κατά τόν Ἃγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, γίνεται ἡ πρώτη πού πραγματώνει τό ὓψιστο ἐφετό, τόν ἒσχατο δηλαδή σκοπό γιά τόν ὁποῖο πλάστηκε ὁ κόσμος : νά γίνη Ἐκκλησία! Γιά τοῦτο ἡ Ἐκκλησία εἰκονίζεται ὡς διαρκής Θεοτόκος στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἀλλά καί ἡ Θεοτόκος βιώνεται ὡς διαρκής Ἐκκλησία!
{flickrset}72157699920155764|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}