Ἐπιμέλεια: Ἀρχιμ. Σιλουανός Τσατσιάδης
Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν πρεσβεία τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ἡ Ἐνορία Ἁγίου Γεωργίου Βαρβάρας πραγματοποίησε διήμερη προσκυνηματική ἐξόρμηση στίς 11 καί 12 Μαΐου τ.ἔ. στήν “νῆσο τῆς Παναγιᾶς”, στό νησί τῆς Τήνου, ὅπου καί δεσπόζει ἡ περίπυστος καί θαυματουργή Εἰκόνα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Ἐπικεφαλής καί διοργανωτής αὐτοῦ τοῦ ἐγχειρήματος ἦταν ὁ Πανοσ. Ἀρχιμανδρίτης π. Σιλουανός Τσατσιάδης-ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας, γνωστός ἐξ ἄλλου γιά τό ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον του νά κοινωνικοποιεῖ καί νά ἐντάσσει στόν ζωντανό κορμό τῆς Ἐκκλησίας τούς ἐνορίτες του, καί ὄχι μόνον, διά διαφόρων ποιμαντικῶν δράσεων καί προσκλήσεων.
Ἔτσι, τό βράδυ τῆς Κυριακῆς 10ης Μαΐου καί μέ τήν συνοδεία δύο ἀκόμα οἰκείων Ἱερέων ξεκινήσαμε ἀπό τό ὄμορφο ὀρεινό χωριό μας ἔχοντας ἱερό πόθο καί προσδοκία νά προσκυνήσουμε τήν χαριτόβρυτη εἰκόνα τῆς “Θεοτόκου καί Μητέρας τοῦ Φωτός” καί νά “ἀποθέσουμε τήν πᾶσαν ἐλπίδα” τῆς ζωῆς μας σ΄ Αὐτήν τήν “Μητέρα τῆς ὄντως Ζωῆς”. Μαζί μας εἴχαμε καί ἀρκετούς ἀνθρώπους ἀπό γειτονικά χωριά που δέν ἔχασαν αὐτήν τήν μοναδική εὐκαιρία νά λάβουν καί αὐτοί τήν θεομητορική χάρη καί εὐλογία.
Τό πολύωρο ταξίδι ἀπό τήν Βόρεια Χαλκιδική μέχρι τό νησί τῆς Τήνου δέν μας φάνηκε κουραστικό μπροστά στήν ὁλόψυχη λαχτάρα καί τόν “ἔνθεο πόθο” πού εἴχαμε νά ἐπισκεφθοῦμε τόν εὐλογημένο ἐκεῖνο Τόπο.
Ὅταν τό μεσημέρι τῆς Δευτέρας φθάσαμε στό νησί καί εἰσήλθαμε στόν Ἱερό Ναό τῆς Εὐαγγελιστρίας, τά μάτια μας αὐθόρμητα ἔγιναν βρύσες δακρύων ἀπό συγκίνηση, εὐγνωμοσύνη καί θαυμασμό μπροστά στόν ἄνθρωπο πού ἕνωσε τόν οὐρανό μέ την γῆ, τήν φθορά μέ τήν ἀφθαρσία, την παροδικότητα μέ τήν αἰωνιότητα, τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό.
Ὁ καθένας μας ὁπωσδήποτε κάτι προσωπικό εἶχε ἐκείνη τήν στιγμή νά ἀποθέσει καί νά ζητήσει ἀπό τήν Παναγία, καθ’ ὅτι στήν καθημερινότητα πού ζοῦμε συχνά-πυκνά ἀνακύπτουν προβλήματα καί δυσκολίες πού μεταβάλλουν τήν ζωή μας, σ’ ἕναν βαρύ καί ἐπίπονο Σταυρό, τόν ὁποῖο ἄλλοτε τόν ἀναλαμβάνουμε στούς ὥμους μας, ἄλλοτε λυγίζουμε ἀπό τό βάρος του καί ἄλλοτε τόν ἀποποιούμαστε.
Ἔχουμε λοιπόν ἀνάγκη καί χρέος νά ἔχουμε τόν δικό μας “Σίμωνα Κυρηναῖο” πού θά μᾶς βοηθήσει νά τόν σηκώσουμε καί αὐτός δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν Παναγία Θεοτόκο πού κατά τόν Ὅσιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη δέν ἔζησε δι’ ὅλου τήν ζωή τῆς ἁμαρτίας ἀλλά ἔγινε ἡ ἴδια μέ τήν ἄκρως καθαρή ζωή της “Ναός τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ”, στόν ὁποῖο γίνεται τό θέλημα τοῦ Θεοῦ “ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς”. Ἐξ ἄλλου δέν λησμονοῦμε, ὅτι ἡ Παναγία κατέχει ἰδιαίτερη θέση στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας “οὖσα πάντων Ἁγίων Ἁγιωτέρα” καί πώς ὁτιδήποτε θεάρεστο ζητήσει ὁ ἄνθρωπος μέ πίστη καί ταπείνωση ἀπό τήν Παναγία ποτέ αὐτός δέν καταισχύνεται μή λαμβάνοντας τό αἰτούμενο ἀπό αὐτήν.
Ἔτσι, μετά τήν φιλάδελφη ὑποδοχή τοῦ προϊσταμένου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Φανεροῦ τελέσαμε ἱερά παράκληση μετ’ ἀρτοκλασίας καί ἀποσυρθήκαμε στά καταλύματά μας. Δέν ἀργήσαμε νά πληροφορηθοῦμε ὅτι τό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Παναγίας στήν Τῆνο, παράλληλα λειτουργεῖ καί ὡς κοινωφελές ἵδρυμα δίδοντας τήν ἀληθινή μαρτυρία τῆς Ἀγάπης στήν σύγχρονη ἀποϊεροποιημένη κοινωνία.
Τό ἀπόγευμα τελέσαμε μέ κατάνυξη τόν ἱερό ἑσπερινό καί ξανακάναμε παράκληση στήν Παναγία μας. Παρ’ ὅλη τήν κούραση ἀπό τό μακρινό μας ταξίδι δέν θέλαμε νά φύγουμε ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Παναγιᾶς. Ὅλος ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά μας ἦταν δοσμένα ἐκεῖ…
Τήν ἑπομένη ἡμέρα τό πρωί οἱ τρεῖς συνοδοί μας ἱερεῖς τέλεσαν Ἱερό Συλλείτουργο κατά τό ὁποῖο ὅλοι οἱ προσκυνητές ἀξιώθηκαν νά γίνουν σύσσωμοι καί σύναιμοι τοῦ Υἱοῦ τῆς Παρθένου, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ χωρίς νά παραλείψουμε νά ξανατελέσουμε τόν Παρακλητικό Κανόνα στήν Δέσποινα τοῦ Κόσμου.
Στήν συνέχεια ἐπισκεφθήκαμε τόν χῶρο πού βρέθηκε ὑπό τῆς Ὁσίας Πελαγίας ἡ θαυμαστή Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, τό μαυσωλεῖο τοῦ ἀντιτορπιλικοῦ πλοίου “ΕΛΛΗ” πού βυθίστηκε στό λιμάνι τοῦ νησιοῦ στίς 15 Αὐγούστου 1940 ἀπό Ἰταλικό Ὑποβρύχιο, τό σκευοφυλάκιο καί τήν πλούσια ἔκθεση Ἱερῶν Εἰκόνων καί Κειμηλίων ὅπως ἡ Χάρτα τοῦ Ρήγα Φεραίου, τό Πατριαρχικό σιγίλιο τοῦ Ἐθνομάρτυρος Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε΄ καί τό δαχτυλίδι τοῦ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ἡ ὥρα ὅμως τῆς ἐπιστροφῆς πλησίαζε καί στόν λίγο χρόνο που μᾶς ἀπέμεινε πήγαμε καί προσκυνήσαμε τήν τίμια κάρα τῆς Ὁσίας Πελαγίας στήν ὁμώνυμη μονή της.
Τό ἀπόγευμα ὰφοῦ φθάσαμε στό λιμάνι τῆς Ραφήνας, κάναμε μία μικρή παράκαμψη στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ὁσίου Ἐφραίμ, πού βρίσκεται στήν Περιοχή τῆς Νέας Μάκρης Ἀττικῆς γιά νά προσκυνήσουμε τό πολύαθλο καί θαυματουργό σκήνωμα τοῦ Ὁσιομάρτυρος ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ψάλλαμε δέηση ὑπέρ ὑγείας καί σωτηρίας πάντων ἡμῶν.
Τί οὐράνιες στιγμές… Τί στιγμές ἱεροῦ δέους καί ψυχικῆς ἀνατάσεως πού ζήσαμε δέν περιγράφεται…
Τά χαράματα τῆς Τετάρτης 13 Μαΐου ἤμασταν πίσω στήν Βαρβάρα πλούσιοι σέ εὐλογίες καί πνευματικά βιώματα, που χαράχτηκαν βαθιά μέσα μας καί θά νοηματοδοτοῦν τήν καθημερινή μας ζωή.
Στήν ψυχή μας ἔμεινε μία ζωηρή νοσταλγία καί ἕνας διαρκής ἱερός πόθος γιά ἀνάλογες πνευματικές ἐξορμήσεις καί ἐμπειρίες στά “φροντιστήρια τῶν ψυχῶν” μας, πού δέν εἶναι ἄλλα ἀπό τά Ἱερά Προσκυνήματα καί τά Ἱερά Μοναστήρια τῆς Πατρίδας μας.
[widgetkit id=291]