Τόν Ὃσιο Σάββα τόν ἡγιασμένο (439-532 μ.Χ.) τίμησε, ὃπως κάθε χρόνο, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ στήν Κωμόπολη 
τῆς Βαρβάρας, ἡ ὁποία τήν προηγούμενη μέρα πανηγύρισε μέ ἱεροπρέπεια τήν Προστάτιδά της Ἁγία Βαρβάρα στό ὁμώνυμο Ἐξωκκλήσι της. Τόν Σεβασμιώτατο πλαισίωσαν ὁ Παν. Ἀρχιμ. π. Χριστόδουλος Στυλιανός, ὁ Αἰδ. π. Σίμων Καρναβᾶς, ὁ καί καλός Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας αὐτῆς καί ὁ Διάκονός του π. Κωνσταντίνος Ἰσαακίδης.
τῆς Βαρβάρας, ἡ ὁποία τήν προηγούμενη μέρα πανηγύρισε μέ ἱεροπρέπεια τήν Προστάτιδά της Ἁγία Βαρβάρα στό ὁμώνυμο Ἐξωκκλήσι της. Τόν Σεβασμιώτατο πλαισίωσαν ὁ Παν. Ἀρχιμ. π. Χριστόδουλος Στυλιανός, ὁ Αἰδ. π. Σίμων Καρναβᾶς, ὁ καί καλός Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας αὐτῆς καί ὁ Διάκονός του π. Κωνσταντίνος Ἰσαακίδης. Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του, λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψιν τή συμμετοχή στήν Εὐχαριστιακή Σύναξη τῶν μαθητῶν καί μαθητριῶν τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου τῆς Κωμοπόλεως μέ τούς ἐκλεκτούς Δασκάλους τους, ἀνέλυσε μέ ἁπλά λόγια τή θαυμαστή ἀσκητική βιοτή τοῦ Ἁγίου Σάββα πρός ὂφελος ὁλοκλήρου τοῦ ἐκκλησιάσματος. Μίλησε, λοιπόν, γιά τόν Μεγάλο Ἀσκητή πού καταγόταν ἀπό τή Μουταλάσκη τῆς Καππαδοκίας καί ἦταν γόνος εὐσεβῶν καί περιφανῶν γονέων.
Ἀνέφερε ὃτι ἀπό μικρό παιδί ὁ Ἃγιος ἐξέφρασε τόν πόθο γιά τήν ἀγγελική πολιτεία, καταφεύγοντας ἀρχικά στό Μοναστήρι τῶν Φλαβιανῶν. Ἀργότερα μετέβη στά Ἱεροσόλυμα καί ἐπεσκέφθη τούς Ἁγίους Τόπους, ὃπου σέ ἡλικία δεκαοχτώ χρόνων ζήτησε, πηγαίνοντας στή Μονή τοῦ Μεγάλου Ἀσκητοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου, νά γίνη μαθητής του.
Στά παιδάκια ἀπευθυνόμενος ὁ Δεσπότης μας, ἒκανε λόγο γιά τήν ἳδρυση ἀπό τόν Ἃγιο Σάββα κοντά στά Ἰεροσόλυμα τῆς ὁμώνυμης περιάκουστης Μονῆς του, ὃπου πλῆθος Μοναχῶν συνέρρεε ἀναζητῶντας τήν ἡσυχία καί τή χάρη τοῦ Ἁγίου. Νά σημειωθῆ ὃτι τό 614 μ. Χ. ἡ Μονή ἀριθμοῦσε πέντε χιλιάδες Μοναχούς. Ἐδῶ ὁ ὁμιλητής ἀνεφέρθη στή μεγάλη προσφορά τοῦ Ἁγίου Σάββα στόν Μοναχισμό καί τήν περίφημη Τάξη καί τό Τυπικό τῶν Ἀκολουθιῶν πού ἐξεπόνησε ὁ Ὃσιος, Τυπικό πού ἡ Ἐκκλησία μας μέχρι σήμερα τό χρησιμοποιεῖ ὡς Λειτουργική της βάση.
Τέλος, ὁ Δεσπότης ἒκανε λόγο γιά τήν ὁσία τελευτή τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος σέ ἡλικία 93 ἐτῶν ἐξεδήμησε πρός Κύριον καί ἐτάφη στή Μονή του. Αὐτό ἀκριβώς τό σπάνιο ὓφος καί ἦθος τό ἁγιοσαββαΐτικο, πού χαρακτηρίζει τό ἀσκητικό πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἦταν ἐκεῖνο πού χάρισε στόν Ἃγιό μας τήν εὐλογία ἂφθαρτο μέχρι σήμερα τό σκήνωμά του νά παραμένη στή γεραρά Μονή του, ὡς δεῖγμα τῆς φιλίας του μέ τόν Κύριο καί ὡς δωρεά πολύτιμη τοῦ οὐρανοῦ στό χαριτωμένο μέλος του!
Πρό τῆς ἀπολύσεως τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος προεχείρισε σέ Οἰκονόμο τόν π. Σίμωνα, ὁ ὁποῖος ἐπιδεικνύει ἂριστη βιοτή, ἐκδηλώνει μεγάλη φιλανθρωπική δραστηριότητα γιά τό ποίμνιό του, στηρίζει ἐμπράκτως τίς κοινωνικές δομές τῆς Μητροπόλεως, εἶναι πατέρας δύο παιδιῶν καί ἀπολαμβάνει τήν ἀγάπη τοῦ ποιμνίου του, ἒχοντας ὡς βάση τήν κοινή ἀποδοχή τῶν ἐνοριτῶν του. Νά σημειωθῆ ὃτι εἶναι ἀπόφοιτος Ἀνωτέρας Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς καί τήν εἲσοδό του στόν Ἰερό Κλῆρο ἒλαβε ἀπό τά χέρια τοῦ Ἐπισκόπου μας.
{flickrset}72157712090637366|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}