Στόν μεγαλοπρεπῆ ἱστορικό Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Στεφάνου Ἀρναίας πραγματοποιήθηκε τό ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ ἀειμνήστου Θεολόγη Βαλιάνου, συνεργάτη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἐπί δεκαετίες, Μέλους τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱδρύματος Ἀγάπης τῶν Γερόντων Ἀρναίας μέχρι σήμερα καί Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβούλου τῆς Β΄ Ἐνορίας τῆς Ἀρναίας, δηλαδή τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων. Πρόκειται για τόν πατέρα τοῦ Δημάρχου Ἀριστοτέλη κ. Στυλιανοῦ Βαλιάνου, ὁ ὁποῖος ἐπί σειρά ἐτῶν ἐργάστηκε γιά τήν Ἐκκλησία, ὑπῆρξε στενός συνεργάτης τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ κυροῦ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ, τοῦ σημερινοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ καί τοῦ ἐπιτίμου Πρωτοσυγκέλλου τῆς Μητροπόλεως Παν. Ἀρχιμ. Χρυσοστόμου Μαϊδώνη στό Ἵδρυμα Ἀγάπης τῶν Γερόντων, Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ, ὡς στέλεχος τοῦ εὐαγοῦς αὐτοῦ Ἱδρύματος τῆς Μητροπόλεως.
Τοῦ Ὄρθρου, τῆς Θείας Λειτουργίας καί τοῦ ἱεροῦ Μνημοσύνου προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, πλαισιούμενος ἀπό τούς Ἐφημερίους τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Παν. Ἀρχιμ. π. Παΐσιο Σουλτανικᾶ, Αἰδ. Οἰκ. π. Γεώργιο Τρικκαλιώτη καί τόν Διακονό του π. Ἀμφιλόχιο Χάϊτα. Στό ἱερό Μνημόσυνο μετεῖχε, ἀφοῦ τελείωσε τή Λειτουργία στούς Ἁγίους Ἀναργύρους Ἀρναίας καί ὁ Αἰδ. Οἰκ. π. Κωνσταντῖνος Ἀγούλας. Τόν ὑπερμεγέθη Ἱερό Ναό πλήρωσε ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον ὁ φιλόχριστος Λαός τῆς Ἀρναίας καί ὄχι μόνον, μέ ἐπικεφαλῆς τά τέκνα τοῦ ἀειμνήστου Θεολόγη κ. Στυλιανό Βαλιάνο, Δήμαρχο Ἀριστοτέλη καί Γεώργιο Βαλιάνο, τή χήρα τοῦ ἀειμνήστου, τίς νύφες, τά ἐγγόνια του καί τόν κατά σάρκα ἀδελφό του μέ τήν οἰκογένειά του. Ἐπίσης παρέστησαν οἱ Ἀντιδήμαρχοι κ.κ. Νικόλαος Αὐγερινός, Γεώργιος Θαλασσινός καί Εὐριπίδης Ἀτζιαμῆς, οἱ Πρόεδροι Ἀρναίας κ. Ἀγαπητός Κιάτος καί Μεγάλης Παναγίας κ. Κωνσταντῖνος Πασχάλης, ὁ Πρόεδρος τοῦ Παγχαλκηδικοῦ Συλλόγου κ. Ἰωάννης Κοτσιάνης, ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἀριστοτελείου Πνευματικοῦ Κέντρου κ. Στυλιανός Τζιτζιρίκας, ἡ Πρόεδρος τοῦ ΑΞΤΑΔΑ κα Μαριλένα Ζαμάνη, ἡ Πρόεδρος τῆς Α΄θμίου Σχολικῆς Ἐπιτροπῆς κ. Εὐγενία Γιαννούση, ἡ Δημοτική Σύμβουλος κ. Ἰφιγένεια Χαϊδευτοῦ, οἱ Τοπικές Σύμβουλοι κα Χριστίνα Τσιαμούρη, κα Στέλλα Μπύρου καί κα Χριστίνα Σαμαρᾶ κ.ἄ.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἔπλεξε τό θέμα του μέ βάση καί τό Ἀποστολικό καί τό Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς 31ης Ὀκτωβρίου τ.ἔ., Ε΄ Κυριακῆς τοῦ Λουκᾶ (Λουκ. ιστ΄ 19-31), δηλαδή τῆς Κυριακῆς τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου. Ὁ ὁμιλητής ἐπέλεξε σάν θέμα του τίς δοκιμασίες, τούς πειρασμούς καί τίς θλίψεις πού ὑφίσταται ἡ πανανθρώπινη ψυχή καί στενάζει αἰῶνες τώρα, ὑψώνοντας τά χέρια στόν οὐρανό καί κραυγάζοντας γοερά πρός τόν Κύριο μέ τά ἴδια λόγια πού ὁ πλούσιος ἔκραξε πρός τόν Πατριάρχη Ἀβραάμ, εὑρισκόμενος στόν τόπο τῆς βασάνου: Κύριε, δέν βλέπεις «…ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογί ταύτη;» (Λουκ. ιστ΄ 24). Δηλαδή, «Κύριε, δέν βλέπεις ὅτι τυραννιέμαι καί πονῶ μέσα σ’ αὐτή τή φλόγα;»
Πρόκειται γιά τό γνωστό ἀδιέξοδο τοῦ ἀνθρώπου, πού παλεύει δυστυχῶς ν’ ἀνακαλύψη τόν ἑαυτό του καί νά πραγματώση τούς στόχους του «πνιγμένος» στήν αὐτάρκεια τῶν βιοτικῶν ἀγαθῶν, στήν ἀδιατάρακτη ἀπόλαυση τῶν ἡδονῶν τῆς κοσμικῆς πραγματικότητας, στόν πλατυσμό καί πλουτισμό, στήν ἄνεση καί στήν καλοπέραση, πράγματα πού τά θεοποίησε καί τά βάφτισε «εὐτυχία». Γοητεύτηκε ἀπό τήν ἄνετη ζωή κι ἔπλασε ἕναν ψευδοπαραδείσιο κόσμο. Ἀρνήθηκε τόν Θεό, ἀπέρριψε τήν προσωπική ἀναζήτηση τοῦ βάθους τῆς ζωῆς καί βυθίστηκε στήν ἀνία καί τήν ἀπελπισία. Ξέχασε τήν τέχνη ν’ ἀντιμετωπίζη τίς δοκιμασίες καί νά πολεμάη τούς πειρασμούς, ἀνίκανος ν’ ἀντιτάξη τήν ἄρνηση στά μηχανεύματα τοῦ Ἀντιχρίστου, στά … «θαύματα» τοῦ Διαβόλου, μέ τά ὁποῖα εὐτελίζεται καί περιπαίζεται!
Μά τό ὀρθόδοξο Πατερικό ἦθος ἄλλα μᾶς λέει. Κηρύσσει ὅτι ἡ ἄρνηση τοῦ Σταυροῦ μαραίνει, μωραίνει καί ἐκκοσμικεύει τήν Ἐκκλησία, κενώνοντάς την ἀπό τόν δυναμικό, σωτηριολογικό προορισμό της. Ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος παρατηρεῖ ὅτι «δέν πρέπει νά χαιρόμαστε ὅταν βρεθοῦμε σέ ἄνεση καί ὅτι γιά τίς θλίψεις μας νά μή γίνεται σκυθρωπό τό πρόσωπό μας καί νά τίς θεωροῦμε ὅτι εἶναι ἀλλότριες τῆς ὁδοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὁδός τοῦ Θεοῦ εἶναι καθημερινός Σταυρός. Γιατί κανείς δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό μέ ἄνεση…». Γιά νά συνεχίση ὁ μέγας Ἀντώνιος: «Χωρίς θλίψεις, δοκιμασίες καί πειρασμούς κανείς δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό»! Ποτέ ἡ Ἐκκλησία δέν ὑποτίμησε τίς θλίψεις, καί τίς δυσχέρειες καί τούς πειρασμούς τῆς ζωῆς. Ἀντίθετα διδάσκει ὅτι «ὅπου ὑπάρχει τό Πανάγιο Πνεῦμα, ἐκεῖ ἀκολουθεῖ σάν σκιά ὁ διωγμός καί ἡ πάλη» (ὅσιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος). Οἱ μεγάλοι μάλιστα ἀσκητές εὐγνωμονοῦν τόν Θεό γιά τά ἐμπόδια αὐτά, γιατί εἶναι πεπεισμένοι πώς ἡ ἁγιοζωή, ἡ προκοπή καί ἡ αὔξηση στήν πνευματική ζωή συνοδεύεται ἀπό φοβερούς πειρασμούς, ἐμπόδια τρομακτικά τοῦ διαβόλου, πού αὐξάνουν ὅμως τήν ἐγρήγορση καί τή διάκριση τοῦ ἀγωνιστοῦ, ὥστε νά ἀπολαμβάνη καί νά γεύεται ἀπ’ ὅλες αὐτές τίς δυσχέρειες τούς καρπούς καί τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τό Εὐαγγέλιο, συνέχισε ὁ Δεσπότης, φωτίζει ἄριστα τόν δρόμο τῶν πειρασμῶν καί τῶν θλίψεων, ὁμολογώντας πώς ὁ ἄνθρωπος πού μέ τή δυναμη τοῦ Θεοῦ τόν διαβαίνει, ὑπερβαίνει τόν πειρασμό τῆς αὐτοσωτηρίας καί τῆς αὐτοδικαιώσεως κι ἀφήνεται ἐλεύθερος στά χέρια τοῦ Θεοῦ. «Τόν κυβερνήτη τοῦ πλοίου, θά πῆ ὁ Μέγας Βασίλειος, τόν δοκιμάζει ἡ τρικυμἰα, τόν ἀθλητή τό στάδιο, τόν στρατηγό ἡ πολεμική παράταξη, τόν μεγαλόψυχο ἡ συμφορά, τόν χριστιανό δέ τόν δοκιμάζουν οἱ πειρασμοί».
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Ὁ ἱερός Χρυσόστομος μᾶς λέει ὅτι ἐάν δέν ὀργώσουμε τῆς ψυχῆς τό χωράφι, ἐάν δέν τό σπείρουμε καί δέν τό ποτίσουμε μέ τούς κρουνούς τῶν δακρύων μας τώρα, πού βρισκόμαστε στήν περίοδο τῆς δοκιμασίας καί τῶν πειρασμῶν, πότε ἄλλοτε θά κατορθώσουμε νά φτάσουμε στήν ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ καί τήν κατάνυξη; Γιατί ἄν καί κυκλωμένοι ἀπό παντοῦ ἀπό θλίψεις καί κινδύνους καί φόβους καί φροντίδες, ἐντούτοις τόσο ἀμέριμνα ζοῦμε στήν παροῦσα ζωή, ἐάν τίποτε ἀπ’ ὅλα αὐτά δέν ὑπῆρχε, ἀλλά ὅλη ἡ ζωή μας ἦταν χωρίς λύπες καί ταλαιπωρίες, πότε θά μπορούσαμε νά ἐπιθυμήσουμε τά μελλοντικά ἀγαθά, γιά νά κοιτάξουμε λιγάκι πρός τά πάνω καί νά ἀτενίσουμε τόν οὐρανό; Οἱ θλίψεις, λοιπόν, δοκιμάζουν τή γνησιότητα καί τήν αὐθεντικότητα τῆς ζωῆς τοῦ χριστιανοῦ καί οἱ πειρασμοί διακρίνουν τούς ἀληθινούς ἀπ’ τούς κίβδηλους ἀγωνιστές. Σάν ἔλθει ὁ πειρασμός καί ἡ δοκιμασία, λοιπόν, ἄς μήν τά πετάξουμε κι ἄς μήν ἀγανακτήσουμε. Ἀλλά ἄς βοήσουμε πρός τόν Κύριο: Κύριε, δῶσ’ μου δύναμη, τή στιγμή τοῦ πειρασμοῦ!»
Κατά τήν ὥρα τοῦ Μνημοσύνου ὁ Ἐπισκοπός μας εὐχήθηκε νά ἀναπαύση ὁ Κύριος τήν ψυχή τοῦ ἀειμνήστου Θεολόγη Βαλιάνου καί εὐχαρίστησε γιά τήν προσφορά του καί τούς κόπους του ὑπέρ τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.
{flickrset}72157720101738922|573|430|155253811@N05|Y{/flickrset}
{youtube}qx1Gbn5iCSk{/youtube}