Τήν Κυριακή 28η Ἰουνίου ἐ.ἔ., Γ΄ Ματθαίου (Ματθ. στ΄, 22-33) κατά τήν Ἐκκλησιαστική μας τάξη, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ἀκολουθούμενος ἀπό τούς Διακόνους του π. Κωνσταντῖνο Ἰσαακίδη καί π. Θεόκλητο Παρδάλη, ἐπεσκέφθη τήν ὁλιγομελῆ Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Μεσοκώμου, πού οὐσιαστικά εἶναι ἕνας μικρός οἰκισμός 60 – 70 ψυχῶν καί στόν ὁποῖο διακονεῖ ὁ Αἰδ. Οἰκ. π. Ἀντώνιος Παπασωτηρίου, ἔγγαμος Κληρικός καί πατέρας κατά σάρκα δύο τέκνων. Τό ψαλτήρι τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ κόσμησε ὁ Ἱεροψάλτης καί ὑπάλληλος τῶν γραφείων κ. Πέτρος Κοτρότσιος.
Εἶναι ἀληθές ὅτι, καί λόγῳ τοῦ Κορωναϊοῦ, ὁ Σεβασμιώτατος εἶχε ἀρκετό καιρό νά λειτουργήση στή μικρή μέν, ἀλλά πολύ ἀγαπητή σ’ αὐτόν Ἐνορία, καθότι οἱ ἐνορίτες της εἶναι πολύ εὐγενικοί ἄνθρωποι καί ἔχουν πνεῦμα Χριστοῦ μέσα τους. Τόν ὑπεδέχθησαν, λοιπόν, μέ πολλή χάρα ὅλοι οἱ χριστιανοί, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἐφημέριό τους καί τήν Πρόεδρο τοῦ ντόπιου Πολιτιστικοῦ Συλλόγου, τήν δραστήρια καί ἐκλεκτή κα Οὐρανία Μέλλιου.
Μέ τήν εἴσοδό του στόν Ἱερό Ναό ὁ Ποιμενάρχης μας βρέθηκε μπροστά ἀπό μιά εὐχάριστη ἔκπληξη: Ὁ Ἱερός Ναός τοῦ Τροπαιοφόρου Ἁγίου, κατόπιν λήψεως τῆς σχετικῆς εὐλογίας, ἔλαμπε ἀνακαινισμένος καί εὐπρεπισμένος ἔσωθεν και ἔξωθεν, ὅπως ἀκριβῶς ἄξιζε στόν Μεγαλομάρτυρα πού τιμᾶ! Ἐξωτερικά ἦταν ἐμφανής ἡ εὐταξία τῶν τοιχωμάτων του καί τοῦ προαυλείου πού τόν περιβάλλει. Ἐσωτερικά ὁ Ναός ἦταν ἀγνώριστος: Ἡ ἁγιογραφία ἀπαρτισμένη ἀπό τόν χρωστῆρα τοῦ ζηλευτοῦ ἁγιογράφου καί πνευματικοῦ τέκνου τοῦ Μητροπολίτου μας κ. Γεωργίου Τσατσιάδη, ἦταν ὑπέροχη. Ὁ “οὐρανός”, τό τέπλο καί οἱ κίονες φροντισμένοι εἰκαστικά ἀπό τόν ζωγράφο – ἁγιογράφο κ. Παναγιώτη Φωτιάδη, ἐφάνταζαν ὑπέροχοι καί ἡ εὐπρέπεια τοῦ Ναοῦ ζηλευτή! Τί ὡραιότερες εὐλογίες γιά τόν Ἐπίσκοπο καί τή συνοδεία του!
Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος, ἀφοῦ ἀνεφέρθη στά πρόσθεν καί συνεχάρη τούς συντελεστές – Ἐφημέριο, Ἐκκλησιαστικούς Συμβούλους καί τόν εὐλογημένο Λαό – μίλησε γιά τήν ὑπέρμετρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο καί ὁλάκερη τήν κτίση, μέ ἀφορμή τήν ἀναφορά τοῦ Θείου Παύλου στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς: «Συνίστησι δέ τήν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστός ὑπέρ ἡμῶν ἀπέθανε.» (Ρωμ. ε΄, 8), δηλαδή, «Ὁ Θεός καταδεικνύει καί ἐπιβεβαιώνει ἀναντίρρητα τήν ἀγάπη Του σέ μᾶς, ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι, ἐνῶ ἤμαστε ἁμαρτωλοί, ὁ Χριστός ἐθυσιάστη καί πέθανε γιά χάρη μας!»
Κι ὅντως, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο φανερώθηκε τόσο μέ τή δημιουργία ὁλάκερου τοῦ Σύμπαντος, ὡς ὑπέροχου παλατιοῦ καί κατοικία τοῦ ἀνθρώπου, ὅσο καί μέ τή διά τῶν “χειρῶν Του” πλάση τοῦ ἀνθρώπινου ζεύγους καί τόν πλουτισμό τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου μέ θεῖα προσόντα, κατ’ εἰκόνα δική Του. Τοῦ ἔθεσε ὡς προορισμό τό “καθ’ ὁμοίωσιν”, νά Τοῦ μοιάση, δηλαδή, νά φτάση στήν ἁγιότητα κατά χάριν, ἁγιότητα πού ὁ Θεός ἔχει κατά φύσιν. Νά μετέχη στή ἁγιότητά Του! Κι ἐμεῖς προτιμήσαμε τήν πτώση, τό ξεχώρισμα ἀπό τό μεγαλεῖο Του, τήν ἀνταρσία πρός τό θέλημά Του, χτίζοντας καί προτιμῶντας τόν ὑλικό τρόπο ζωῆς, τούς “δερμάτινους χιτῶνες”, κάνοντας τό λάθος τῆς κατάφασης στό αἰσθητό καί πέφτοντας στήν παγίδα τῆς ἐγωκεντρικῆς αὐτοθέωσης καί αὐτοσωτηρίας! Μά δέν ὑπάρχει ἀπό αὐτό μεγαλύτερη αὐθαιρεσία καί αὐθάδεια!
Καί κατέληξε ὁ Δεσπότης μας: «Δέν ἄντεξε ὁ Θεός τόν θρῆνο τοῦ παιδιοῦ Του καί τόν συστεναγμό ὁλάκερης τῆς κτίσης. Καί ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου ὁ Ἵδιος προσωπικά, τό Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ντύθηκε καί ἀνθρώπινη σάρκα καί ἔγινε ἀπό βασιλιάς δοῦλος καί κατέβηκε στά γήινα, κλίνοντας τούς οὐρανούς, γιά νά συνάξη καί πάλι κοντά στόν Πατέρα Του, στήν Ἁγία Τριάδα τόν παραβάτη ἄνθρωπο. Πῆρε τό αἷμα μας, τά κόκκαλά μας, λούστηκε τόν ἱδρῶτα μας, γεύτηκε τούς πόνους μας καί φόρεσε τίς ἁμαρτίες μας ὁ Ἀναμάρτητος, τίς ξέπλυνε μέ τό αἷμα Του στόν Σταυρό, τίς ἔθαψε στόν Πανάγιο Τάφο Του καί ἑνωμένος μέ τήν καθαρή ἀνθρώπινη φύση μας τήν ἐνθρόνισε δοξαστικά ἀναληφθείς δίπλα στόν Πατέρα Του καί τό Πανάγιο Πνεῦμα, τόν Παράκλητο! Σαπισμένοι καί πεθαμένοι βουτηχτήκαμε στήν ἁμαρτία. Καί τότε, ὅπως ἤμαστε ἕνα “πτῶμα” , “ἠράσθη ἡμᾶς πρῶτος” , μᾶς ἀγάπησε παράφορα πρῶτος καί ἀπό τότε ξανασταυρώνεται καί ξανανασταίνεται σέ κάθε Θεία Εὐχαριστία γιά νά ζήση ὁ κόσμος κι ὁ ἄνθρωπος! Ὑπάρχει ἀπ’ αὐτή μεγαλύτερη ἀγάπη καί μάλιστα ἐκδηλωμένη σάν ἔκρηξη πάνω στόν Σταυρό;»
Μετά τό πέρας τῆς Θεία Λειτουργίας, οἱ οἰκοδέσποινες τοῦ χωριοῦ φίλεψαν στό πνευματικό κέντρο μέ χίλια καλούδια τόν Ἐπίσκοπό τους καί τή συνοδεία του καί τέλειωσε ἡ σύναξη μέ ψαλτοτράγουδα καί λεβέντικα τραγούδια παραδοσιακά!
{flickrset}72157715080996116|||155253811@N05|Y{/flickrset}