Τήν Κυριακή 7η Δεκεμβρίου τ. ἔ., ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἐτέλεσε τήν Θεία Εὐχαριστία στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Νικολάου Κρήμνης, πού πανηγύριζε κατά τήν προηγουμένη ἡμέρα τόν μεγάλο Ἅγιο καί προστάτη τῶν Μύρων τῆς Λυκίας καί ὅλων τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ναυτικῶν. Δίπλα του ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Νήφων Καζάνας, ὁ συνταξιοῦχος Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἀθανάσιος Κοντός, ὁ π. Ἀστέριος Κοντός Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας καί ὁ Διάκονος π. Μελέτιος Τσόγκας.
Οἱ Ἐνορίτες τῆς Κρήμνης μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἀντιδήμαρχο Πολυγύρου κ. Δημήτριο Κοντογιώργη καί τόν Πρόεδρο τοῦ τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Ἀθανάσιο Παπαρνάκη προσῆλθαν γιά νά τιμήσουν καί πάλι τόν Ἅγιό τους καί νά ὑποδεχθοῦν τόν Ἐπίσκοπό τους.
Ὁ Σεβασμιώτατος μιλώντας ἐπί τῆς περικοπῆς τῆς Κυριακῆς ( Ι΄ Λουκᾶ) τῆς συγκυπτούσης, ἐστάθη στό λόγιό της: «Ἕξ ἡμέραι εἰσίν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι» (Λουκ. ιγ΄, 14), καί ἐκήρυξε καταλλήλως γιά τήν Κυριακή ἀργία.
Εἶναι θεσμός ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς θεοδίδακτος, εἶπε ὁ ὁμιλητής, ἡμέρα ἁγία, ἀφιερωμένη στήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί τήν ψυχοσωματική ἀνάπαυση τοῦ ἐργαζομένου ἀνθρώπου. Παρετήρησε ὅτι καταβάλλεται λυσσαλέα προσπάθεια νά καταργηθῆ ὁ θεοΐδρυτος αὐτός θεσμός, πού εἶναι σταθμός ἀνεφοδιασμοῦ γιά τήν ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου.
Ἀνεφέρθη λεπτομερῶς στίς συνήθειες τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου καί δή τοῦ χριστιανοῦ κατά τήν ἡμέρα αὐτή, πού κάθε ἄλλο παρά στόν σεβασμό καί τή δοξολογία τοῦ Πλάστου καί Δημιουργοῦ μας ἀποβλέπουν. Ἡ Κυριακή σήμερα μοιάζει “συννεφιασμένη” καί ἄχρωμη πνευματικά, εἶπε ὁ Δεσπότης, πού μᾶλλον κουράζει παρά ἀναζωογονεῖ τόν ἄνθρωπο. Κυριακή σημαίνει Εὐχαριστιακή-ἀναστάσιμη Σύναξη καί μετοχή στό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας, σημαίνει συμμετοχή τοῦ ἀνθρώπου στό κλῖμα του πού εἶναι τό Παραδείσιο-Ἐδεμικό κλῖμα τοῦ Οὐρανοῦ, σημαίνει συνομιλία καί συνάντηση μ’ Ἐκεῖνον πού τά πάντα ἔπλασε καί μοίρασμα ἀνθρωπιᾶς καί ἀγάπης στόν συνάνθρωπο ὡς εἰκόνας τοῦ Δημιουργοῦ του.
Ἐξέφρασε τήν ἀντίθεση τῆς Ἐκκλησίας στίς προσπάθειες ὡρισμένων γιά τόν εὐτελισμό τῆς Κυριακῆς ἀργίας γιά λόγους συμφέροντος καί ἐτόνισε ὅτι εἶναι ἀνάγκη τῆς πνευματικῆς, οἰκογενειακῆς καί ὀρθοδόξου ζωῆς καί ταυτότητος ἡ πάσῃ θυσίᾳ διατήρηση τοῦ πατροπαραδότου αὐτοῦ θεσμοῦ. Τό ζῆ καί τό ἔχει ὡς ἀπάνεμο λιμάνι ἡ παράδοση καί ὁ τόπος μας γιά νά σφυρηλατήση τίς ρίζες τῆς ἑνότητας καί τῆς σταθερᾶς πορείας του, κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος. Καί διερωτήθη: τά οἰκονομικά παραμάγαζα καί οἱ γνωστές προθέσεις τῶν σκοτεινῶν “λεσχῶν” καί κέντρων πού ἀπεργάζονται τήν ἀποσύνθεση τοῦ ἑλληνισμοῦ καί πολεμοῦν τήν Ἐκκλησία, ἕως πότε θά ρυθμίζουν τήν πορεία αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ;
[widgetkit id=217]