Τήν Κυριακή Ε΄ Ματθαίου, 24η Ἰουλίου τ.ἔ., ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος μέ τή συνοδεία του, δηλαδή τόν Παν/το Ἀρχιμ. π. Λεόντιο Καρίκα καί τούς Διακόνους π. Ἐφραίμ Τσόλη καί π. Μελέτιο Τσόγκα, ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία Ἁγίου Νικολάου Ἀμμουλιανῆς, ὅπου στό λιμάνι τόν ἀνέμεναν ὁ Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας Οἰκονόμος π. Ἀντώνιος Βακόπουλος καί ὁ ἐξ Ἀμμουλιανῆς καταγόμενος συνταξιοῦχος Πρωτοπρεσβύτερος π. Παναγιώτης Τζουβελέκης.
Τό χριστεπώνυμο πλήρωμα τοῦ νησιοῦ ὑπερεπλήρωσε τόν παραδοσιακό Ἱερό Ναό, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἀμμουλιανιώτη Ἀντιδήμαρχο κ. Ἀργύρη Τσακνῆ, τόν Πρόεδρο τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Κωνσταντῖνο Τσακνῆ, Δημοτικούς καί Τοπικούς Συμβούλους καί Προέδρους Τοπικῶν Φορέων, ἐνῶ ἡ συμμετοχή στό Ποτήριο τῆς Ζωῆς ὑπῆρξε μεγάλη.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στούς δύο δαιμονιζομένους τῶν Γεργεσηνῶν, πού ξεπετάχτηκαν ἀπό τά μνήματα τοῦ τόπου αὐτοῦ γιά νά ἀπαντήσουν τόν Ἰησοῦ, τόν Ὁποῖο ἀντιλήφθηκαν ὅτι περνοῦσε ἀπό τόν τόπο τους. Ὁ λόγος περιεστράφη περί τοῦ προσώπου τοῦ διαβόλου, γιά τόν ὁποῖο ὁ ὁμιλητής τόνισε ὅτι εἶναι προσωπική ὕπαρξη καί γιά τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία πάντοτε μιλάει ὡς κηρυγμένο ἀντίπαλο τοῦ Θεοῦ καί τόν χειρότερο ἐχθρό τοῦ ἀνθρώπου. Τόν βλέπει, δηλαδή, ὡς θεοκτόνο καί ἀνθρωποκτόνο μαζί, θεομάχο καί μισάνθρωπο, πατέρα τοῦ ψεύδους καί τῆς ἀπάτης, ὡς παράσιτο πού περιπαίζει καί πειράζει τήν ὅλη δημιουργία τοῦ Θεοῦ καί τόν ἄνθρωπο, ὡς ἕνα προσωπικό παράσιτο πού κάνει καί τό κακό ἕνα παράσιτο δίπλα στό ὄν.
Δυστυχῶς, συνέχισε ὁ ὁμιλητής, τή δυνατότητα τῆς παρουσίας αὐτοῦ τοῦ παρασίτου τήν προσέφερε ἡ ἴδια ἡ ἀλλοτριωμένη ἀπ’ τόν Θεό ἀνθρωπότητα, γιατί οὐδέποτε ὁ Θεός δημιούργησε τό κακό, πού συνιστᾶ τό παρά φύσιν καί τερατῶδες στήν ἁπλή καί ὄμορφη δημιουργία τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία, διευκρίνισε ὁ Δεσπότης, ἀποδέχεται τήν δύναμη τοῦ διαβόλου, ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἀποδέχεται καί τή θεωρία τῆς διαρχίας, τῆς παράλληλης ὑπάρξεως Θεοῦ καί σατανᾶ στή Δημιουργία, τῆς συνυπάρξεως καλοῦ καί κακοῦ. Μή γένοιτο! Οἱ Πατέρες χαρακτηρίζουν τήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου ὡς «περίγειον», δηλαδή ἐξουσία στά γήινα, ἐξουσία πού δέν συνιστᾶ κυριαρχία πάνω στά ὄντα καθαυτά, ἀλλά εἶναι πειρασμός τῆς ἐλευθερίας τῶν ὄντων, πού ὁ Θεός δοκιμάζει παραχωρώντας τούς πειρασμούς. Τελικά ὁ διάβολος δέν μπορεῖ νά πλησιάσει τόν ἄνθρωπο ἤ νά φέρει σ’ αὐτόν πειρασμούς, ἄν δέν ἀμελήσει ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος ἤ δέν παραχωρήσει ὁ Θεός. Ὁ διάβολος πειράζει ὅσους χάνονται σέ αἰσχρούς λογισμούς, ἐξαιτίας τῆς ὑπερηφανείας, τῆς οἰήσεως, τοῦ λογισμοῦ ἤ τοῦ δισταγμοῦ καί τῆς διψυχίας τοῦ πεσμένου στήν ἁμαρτία ἀνθρώπου.
Καί κατέληξε ὁ Δεσπότης: «Στούς δαίμονες παραχωρήθηκε ἡ δυνατότητα νά προσβάλλουν τόν ἄνθρωπο, ἀλλά δέν ἔχουν τήν δύναμη νά ἐκβιάσουν κάποιον, νά βιάσουν δηλαδή τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου. Ἀπό τά πάθη πού φωλιάζουν μέσα στήν ψυχή παίρουν οἱ δαίμονες τίς ἀφορμές καί ὑποκινοῦν μέσα μας τούς ἐμπαθεῖς λογισμούς. Κατόπιν πολεμοῦν μέ αὐτούς τόν νοῦ καί τόν βιάζουν νά δώσει τήν συγκατάθεσή του στήν ἁμαρτία. Ἀφοῦ νικηθεῖ, τόν ὁδηγοῦν στήν κατά διάνοια ἁμαρτία· καί ὅταν αὐτή συντελεσθεῖ, τόν φέρουν αἰχμάλωτο στήν πράξη. Κατόπιν, αὐτοί πού μέ τούς λογισμούς ἐρήμωσαν τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ἀποχωροῦν μαζί μέ αὐτούς καί μένει στόν νοῦ μόνο τό εἴδωλο τῆς ἁμαρτίας. Μ’ ἄλλα λόγια, ὁ διάβολος μέ τούς λογισμούς καί τόν ἀφύλακτο νοῦ, ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο σέ συμμετοχή τῆς νεκρώσεώς του!».
[widgetkit id=494]