Μέ λαμπρότητα καί βυζαντινή μεγαλοπρέπεια ἐτελέσθη ἡ Ἀκολουθία τῆς Γ΄ Στάσεως τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, κατά τό ἐκδοθέν πρόγραμμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως γιά τήν Μεγ. Τεσσαρακοστή, στόν κατανυκτικό Ἱερό Ναό τῆς Παναγίας τῆς Γαλατίστης, τήν Παρασκευή 17η Μαρτίου τ.ἔ.. Τῆς Ἀκολουθίας προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Διάκονό του π. Γεώργιο Κυριάκου.
Τόν Μητροπολίτη ὑπεδέχθη ὁ ἀξιαγάπητος καί κατά πάντα τετιμημένος Παπαδάσκαλος, Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας τῆς Παναγίας Γαλατίστης Αἰδ. Οἰκ. π. Ἀργύριος Καραμόσχος, ὁ ὁποῖος εἶχε προετοιμάσει μεθοδικώτατα τό ποίμνιό του γιά τήν λαοφιλῆ αὐτή τιμή πρός τήν Παντάνασσα. Μαζί του ὁ Πρόεδρος τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Ἐμμανουήλ Σειράς καί ὁ Πρόεδρος τοῦ Δημ. Συμβουλίου κ. Ἰωάν. Σιμώνης.
Μέσα σ’ ἕνα Ναό πού ἔλαμπε ἀπό εὐταξία καί πεπληρωμένο ἀπό τά ψυχικά ἄνθη τῶν ἐνοριτῶν του, εὐπρεπισμένα ἀπό τόν π. Ἀργύριο, ὁ χριστεπώνυμος Λαός τῆς Γαλατίστης προσῆλθε ὁμοθυμαδόν.
Ἀπόλυτα ἱκανοποιημένος ὁ Δεσπότης μας ἀπό τήν εἰκόνα τῆς Ἐνορίας καί τόν Ἐφημέριό της ἀπηύθυνε λόγο ἀγαθό στό ποίμνιό του, χαρακτηρίζοντας τήν Κυρία Θεοτόκο ὡς “Ἱερά Πύλη ἀδιόδευτο” κατά τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκλεκτό “Γεώργιο” τῆς Τριαδικῆς Θεότητος.
Ἀρύστηκε μάλιστα τά περί Ἱεροῦ Γεωργίου, ἀπό τά ψάλματα τῶν Ὠδῶν τοῦ Ἀκαθίστου πρός τήν Θεοτόκον καί ἰδίως ἀπό τό: «Ρόδον τό ἀμάραντον χαῖρε ἡ μόνη βλαστήσασα, τό μῆλον τό εὔοσμον χαῖρε ἡ τέξασα…», διεκρινίζοντας ὅτι ἡ Θεοτόκος ἀπέβη ἡ θεία Γῆ πού ἑκουσίως πρόσφερε Ἑαυτόν “Χριστόν ἐξανθήσασα”. Στό σημεῖο τοῦτο ὁ ὁμιλητής ζήτησε ἀπό τόν λαό τοῦ Θεοῦ, κατ’ ἀκολουθίαν πρός τήν Ἀειπάρθενο, νά ἀποβῆ καί ὁ ἴδιος γεώργιο Θεοῦ, μέ
ἕνα καί μοναδικό ἐφετό, μέ ἕνα στόχο, ὁ ἄνθρωπος καί δή ὁ χριστιανός νά ἀποβῆ σκηνή, οἰκία καί ἱερό καταφύγιο τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ.
Εἶναι τιμή ὑψίστη, συνέχισε ὁ ὁμιλητής, νά εἴμαστε φυτευμένοι στό γεώργιο τοῦ Θεοῦ, πολύ δέ περισσότερον τό ὅτι μέ τήν χάρη τοῦ Κυρίου ἀπέβημεν γεώργιο Θεοῦ, ὅμως τό “γεώργιο”, τό ποτιστικό κτῆμα γιά νά ἀποδώση καρπούς ἀπαιτεῖ φροντίδα. Ἀπαιτεί πρῶτο τό ὄργωμα τοῦ χώματος γιά νά ὀξυγονωθῆ ὁ τόπος, νά ἀνακουφιστοῦν οἱ ρίζες τῶν σπαρμένων δέντρων, γιά νά μαλακώση τό ἔδαφος. Αὐτό στή γλώσσα τῆς Ἐκκλησίας λέγεται καθημερινή φροντισμένη μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης. Δεύτερο τό ὀργωμένο ἔδαφος περιμένει τή βροχή τοῦ Θεοῦ γιά νά βλαστήση. Στά ἐκκλησιαστικά πράγματα ἡ βροχή εἶναι ἡ ἁγιοτριαδική χάρη πού λαμβάνουμε ἀπό τά Ἱερά τῆς Ἐκκλησίας Ἐπτά Μυστήρια καί ἰδίως ἀπό τό Βασιλικό Μυστήριο τῆς Θείας Κενώσεως, ἐκεῖνο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Καί ὅπως τά κλαριά τῶν δέντρων, συνέχισε ὁ Σεβασμιώτατος, ὑψώνονται πρός τόν οὐρανό ἱκετευτικά γυρεύοντας τή θαλπωρή καί τό χάδι τοῦ ἥλιου, ἔτσι, τό τρίτο πού χρειάζεται ἡ ἀνθρώπινη ψυχή γιά νά καρποφoρήση εἶναι τό ὕψωμα τῶν χεριῶν μέ τήν προσευχή πρός τόν Δομήτορά της. Ἡ προσευχή εἶναι ἄδεισμα τῆς ψυχῆς πρός τόν Θεό καί συνομιλία μαζί Του. Τό τέταρτο πού ἀπαιτεῖ τό θεῖο γεώργιο γιά νά εἶναι ὑγιές, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, εἶναι τό κλάδεμα τῶν “δέντρων” τῶν φυτευμένων μέσα σέ αὐτό τό μποστάνι. Στά δέντρα τά καλλιεργήσιμα ἀπαιτεῖται κλάδεμα τῶν σαπισμένων, ἄρρωστων ἤ ξερῶν βλαστῶν τους. Στή ψυχή ἀπαιτεῖται τό ἐπιτραχήλιο τοῦ Πνευματικοῦ μέ τήν Ἐξομολόγηση νά ξεριζώση τά ζιζάνια ἀπό τό εὔφορο χωράφι τοῦ ψυχισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι ἡ ἀμφίστομη μάχαιρα πού ἀποκόπτει τό σάπιο ἀπό τό ὑγιές τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας, εἶναι ἡ ἐκδήλωση καί ἡ ἔκρηξη τῆς Θεαγάπης πρός τά πλάσματά Της, εἶναι ἡ θερμουργή ἀγκαλιά τοῦ πατέρα στήν ἐπιστροφή τοῦ κάθε ἀσώτου.
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Ἡ Θεοτόκος, ἡ Κυρά τῶν Ἀγγέλων καί ἡ Μάνα τοῦ νέου κόσμου πού προῆλθε ἀπό τή γαστέρα Της, εἶναι τό τετιμημένο γεώργιο πού πλούτισε τόν κόσμο μέ τόν Θεάνθρωπο Χριστό. Ὁ κάθε χριστιανός κατά μίμηση τῆς Θεοτόκου, ἡ Ἐκκλησία δηλαδή ὡς διαρκής Θεοτόκος, ὁ κάθε πιστός πού προσκυνεῖ τό περίπυστο εἰκόνισμά Της ὀφείλει μέ τό ὄργωμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, μέ τή δρόσο καί τό πότισμα τῆς χάριτος ἀπό τά θεοπαράδοτα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τή διαρκῶς ἀνακαινίζουσα ψυχή προσευχή καί ἰδίως μέ τό Μυστήριο τῆς Μετανοίας νά γίνη Θεοτόκος, νά μιμηθῆ τή Θεοτόκο, νά γίνη “γεώργιο” εὐπρόσδεκτο στόν Θεό, γιά ἕνα καί μοναδικό λόγο, γιά νά βλαστήση ἀπ’ αὐτό τό γεώργιο τῆς Ἐκκλησίας Χριστός ὁ Κύριος».
[widgetkit id=585]