Το Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2025 το εσπέρας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, καθώς και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Δομενίκου κ. Αθηναγόρας, έλαβαν μέρος στον πολυαρχιερατικό πανηγυρικό εσπερινό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου, Πολιούχου Θεσσαλονίκης, κατόπιν ευγενούς προσκλήσεως του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Φιλοθέου.
Χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων, ενώ το θείο Λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος.
——————-
Την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025 το πρωί πανηγύρισε ο Ιερός Ναός του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου, Πολιούχου Θεσσαλονίκης.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χροροστάτησε στον Όρθρο, προεξήρχε στο πολυαρχιερατικό συλλείτουργο και κήρυξε το θείο Λόγο.
Ἐλαβαν ακόμη μέρος οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Ξάνθης κ. Παντελεήμων, Σερβίων κ. Παύλος, Ιερισσού κ. Θεόκλητος, Μαρωνείας κ. Παντελεήμων, Γρεβενών κ. Δαβίδ, Τρίκκης κ. Χρυσόστομος, Φιλίππων κ. Στέφανος, Αιγιαλεἰας κ. Ιερώνυμος, Καστορίας κ. Καλλίνικος, Δράμας κ. Δωρόθεος, οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Αμορίου κ. Νικηφόρος, Ρηγίου κ. Ειρηναίος, Τανάγρας κ. Απόστολος, Χριστουπόλεως κ. Βαρνάβας, Δομενίκου κ. Αθηναγόρας, Επιδαύρου κ. Νικόδημος, Ταλαντίου κ. Θεολόγος και ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος, ο οποίος προέστη και στην Δοξολογἰα που ακολούθησε για την 113η επέτειο της απελευθερώσεως της Θεσσαλονίκης με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνου Τασούλα του Προέδρου της Κύπρου και των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της συμπρωτεύουσας.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας
«Ὁ μέγας φρουρός Θεσσαλονίκης, ὡς μέγας Κυρίου ποταμός, τέρπεις λαμπρῶς τήν πόλιν σου, τοῦ μύρου τοῖς ὁρμήμασιν».
Ἡμέρα φαιδρᾶς πανηγύρεως ἡ σημερινή ἡμέρα. Ἡμέρα μνήμης τοῦ κλεινοῦ ἐν ἀθληταῖς καί περιφήμου ἐν θαύμασι, τοῦ πολιούχου καί προστάτου τῆς μεγαλουπόλεως Θεσσαλονίκης, τοῦ μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου.
Αὐτή τή φαιδρά καί λαμπροφόρο πανήγυρη ἔχουμε τήν εὐλογία νά ἐπιτελοῦμε ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ, χαριτοβρύτου καί θαυματουργοῦ λειψάνου τοῦ μεγαλομάρτυρος Ἁγίου, τό ὁποῖο καθιστᾶ τόν ὑπέρλαμπρο καί ἱστορικό ναό του «παράδεισον ἄλλον», τόν ὁποῖο ἀπολαμβάνουμε Θεσσαλονικεῖς, φιλέορτοι καί φιλομάρτυρες ἀπό πᾶσαν πόλιν καί χώραν τῆς δεσποτείας Κυρίου. Τόν ἀπολαμβάνουμε καί ἐμεῖς χάρη στήν εὐγενῆ πρόσκληση τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, κ. Φιλοθέου, τόν ὁποῖο καί εὐχαριστοῦμε ἀπό καρδίας γιά τό προνόμιο νά λειτουργοῦμε καί νά ὁμιλοῦμε γιά τόν πολυφίλητο Ἅγιο τῶν Θεσσαλονικέων.
Καί καθώς, σύμφωνα μέ ὅλους τούς ἐγκωμιαστές του, εἶναι δύσκολο ἤ μᾶλλον ἀδύνατο νά βρεῖ κανείς τίς κατάλληλες λέξεις γιά νά ὑμνήσει ἐπαξίως τόν γενναῖο ἀθλητή καί μάρτυρα, τόν ἁγνόν καί παρθένον, τόν θαυματουργόν τῶν Θεσσαλονικέων προϊστάμενον, ὁ Θεσσαλονικεύς πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἅγιος Φιλόθεος ὁ Κόκκινος ἐπιλέγει στόν κανόνα πού ἔψαλε ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα ἕνα καί μόνο ἁπλό ἐπίθετο, τό ἐπίθετο «μέγας», γιά νά συνοδεύσει δύο οὐσιαστικά, τό οὐσιαστικό «φρουρός» καί τό οὐσιαστικό «ποταμός», πού χαρακτηρίζουν ὄχι μόνο τή ζωή τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, ἀλλά καί τήν ἱστορική πορεία τῆς πόλεώς μας ἐπί δεκαεπτά καί πλέον αἰῶνες.
Διότι ὄντως ὁ ἅγιος Δημήτριος εἶναι «μέγας φρουρός Θεσσαλονίκης». Εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος τήν ἀπήλλαξε ἀπό τήν ὑπεροψία τοῦ Λυαίου, δίδοντας ἕνα μάθημα «ἐπί πάντα ὑβριστήν καί ὑπερήφανον».
Εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος ἐπί αἰῶνες τήν ἔσωζε ἀπό τίς ἀπειράριθμες ἐπιδρομές τῶν ἀλλοφύλων καί τήν προστάτευε ὡς «τεῖχος ὠχυρωμένον» ἀπό τίς ἀπειλές τους.
Εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος κατά τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του ἀπελευθέρωσε τήν πόλη του καί τούς προσφιλεῖς συμπολίτες του ἀπό τόν ἐπαχθῆ ζυγό τοῦ ἀλλοθρήσκου κατακτητοῦ, πού εἶχε βεβηλώσει τό ἱερό αὐτό καί περικαλλές τέμενος καί τόν τάφο του, ἀλλά καί καταπίεζε ἐπί πεντακόσια σχεδόν χρόνια τούς ἀγαπημένους του Θεσσαλονικεῖς, ὥστε νά τιμοῦν εἰς τό διηνεκές μαζί μέ τήν παμφαῆ μνήμη τοῦ πολιούχου τους καί τά Ἐλευθέρια τῆς πατρίδος του.
Εἶναι ὅμως καί αὐτός, ὁ ὁποῖος τό ἔτος 1978 προστάτευσε τή Θεσσαλονίκη ἀπό τόν φοβερό σεισμό καί χάρισε τήν παρηγορία καί τήν εἰρήνη στίς φοβισμένες καί ἀγωνιῶσες καρδίες τῶν συμπολιτῶν του μέ τήν ἀνέλπιστη ἀνεύρεση τῶν χαριτοβρύτων λειψάνων του στό San Lorenzo in Campo τῆς Ἰταλίας, τά ὁποῖα χάριτι θείᾳ ἀξιωθήκαμε νά μεταφέρουμε, μετά ἀπό ἀπουσία ὀκτώ αἰώνων, καί πάλι στή Θεσσαλονίκη καί στόν ἱερό αὐτόν ναό πρίν ἀπό 45 χρόνια.
Εἶναι ὅμως ὁ ἅγιος μεγαλομάρτυς Δημήτριος καί «μέγας Κυρίου ποταμός», ὁ ὁποῖος ἀρδεύει «τοῖς τοῦ μύρου ὁρμήμασιν», ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Φιλόθεος ὁ Κόκκινος, ὄχι μόνο τόν ναό καί τήν πόλη του ἀλλά καί ὅλη τήν ὑπ᾽ οὐρανόν, ἐπιβεβαιώνοντας τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας, «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος».
Ὕδωρ ζῶν καί εὐῶδες εἶναι τό μύρο πού προχέουν τά ἱερά καί μαρτυρικά λείψανα τοῦ πολιούχου τῆς Θεσσαλονίκης, τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, μέ τρόπο θαυμαστό καί συγκλονιστικό, ὅπως εἴχαμε τήν εὐλογία νά ζήσουμε πρίν ἀπό 38 χρόνια, ἀγρυπνώντας κατά τίς ἡμέρες τῆς ἑορτῆς του, ὅταν εἴδαμε καί ψηλαφήσαμε καί σφογγίσαμε τό εὐῶδες μύρο τοῦ μυροβλύτου ἁγίου Δημητρίου, πού ἔρρεε ὄχι ἁπλῶς ἀπό τήν ἱερή λάρνακα καί τά χαριτόβρυτα λείψανά του, ἀλλά ἀπό τίς ἱερές εἰκόνες, τούς κίονες καί τούς τοίχους ἀκόμη τοῦ περικαλλοῦς ἱεροῦ αὐτοῦ ναοῦ, καί κατέκλυζε μέ ἀπερίγραπτη καί οὐράνια εὐωδία τόν ἀέρα καί τόν χῶρο ὁλόκληρο.
Αὐτόν τόν μέγα φρουρό τῆς Θεσσαλονίκης μας, ὁ ὁποῖος ὡς μέγας Κυρίου ποταμός τέρπει λαμπρῶς τήν πόλιν του, πανηγυρίζουμε σήμερα, κλῆρος καί λαός, ἄρχοντες καί ἀρχόμενοι, Θεσσαλονικεῖς καί προσκυνητές ἀπό κάθε γωνία τῆς οἰκουμένης, ἐκφράζοντας πρός τόν ἀθλοφόρο καί στεφηφόρο μεγαλομάρτυρα Ἅγιο Δημήτριο τήν ὁλοκάρδια εὐχαριστία καί τήν ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη μας, γιατί μέ τίς πρεσβεῖες του καί μέ τήν ἐμφανῆ ἐπέμβασή του ἀπελευθέρωσε τήν πόλη μας πρίν ἀπό 113 χρόνια, ὥστε νά μποροῦμε σήμερα ἐλεύθεροι νά τόν τιμοῦμε καί νά ἀσπαζόμεθα τά χαριτόβρυτα καί μυρόβλυτα λείψανά του.
Ζώντας σέ ἕναν κόσμο στόν ὁποῖο πόλεμοι καί ἀκοές πολέμων στήν περιοχή μας μᾶς κάνουν συχνά νά ἀνησυχοῦμε, σέ ἕναν κόσμο στόν ὁποῖο οἱ πολεμικοί καί ἀμυντικοί ἐξοπλισμοί γίνονται καθημερινά ἀντικείμενο ἀνταγωνισμοῦ καί ἡ ἐξεύρεση τρόπων προστασίας ἀπό κάθε εἴδους κίνδυνο ἀποτελεῖ διαρκῆ ἀγωνία καί ἀναζήτηση ὅλων μας· ζώντας ὅμως παράλληλα καί σέ ἕναν κόσμο τόν ὁποῖο ὁ ἐγωισμός καί ἡ ἐγωπάθεια, ἡ ἐπιδίωξη τοῦ συμφέροντος καί τοῦ εὔκολου πλουτισμοῦ, ἡ ἔκπτωση τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν καί ἀρχῶν, ἡ ἀπουσία πραγματικοῦ ἐνδιαφέροντος γιά τό πνεῦμα καί τήν ψυχή τόν ἔχει καταντήσει γῆ ἔρημο καί ἄνυδρο, ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τόν μέγα φρουρό καί τόν μέγα ποταμό· ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τόν μεγαλομάρτυρα καί μυροβλύτη Ἅγιο Δημήτριο.
Ἄς μήν ξεχνοῦμε ὅτι μᾶς προσφέρει καί τήν προστασία του καί τό μύρο του μέ πολλή ἀγάπη δωρεάν. Ἀρκεῖ ἐμεῖς νά προστρέχουμε μέ σεβασμό καί πόθο στή χάρη του καί νά αἰτούμεθα τή βοήθειά του.
Ἀρκεῖ καί ἐμεῖς νά ἐπαναλαμβάνουμε τήν ἐπίκληση τοῦ μαθητοῦ του, τοῦ ἁγίου Νέστορα, λέγοντας «ὁ Θεός τοῦ Δημητρίου βοήθει μοι».
Ἀρκεῖ νά ἀνοίγουμε τίς ψυχές μας καί νά ἀφήνουμε τή ζωή καί τά θαύματά του νά μᾶς διδάσκουν, ὅπως τότε τούς νεαρούς Θεσσαλονικεῖς στήν Καταφυγή καί τήν Χαλκευτική στοά.
Καί νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ὁ ἅγιος μεγαλομάρτυς καί μυροβλύτης Δημήτριος θά προστατεύει καί τήν πόλη μας καί τόν εὐσεβῆ κλῆρο καί λαό της καί ὅλους ὅσους τόν τιμοῦν καί τόν ἐπικαλοῦνται, προσφέροντας τους τήν εὐωδία καί τή χάρη τοῦ μύρου του «εἰς ὀσμήν εὐωδίας πνευματικῆς» στήν ψυχή τους καί τή ζωή τους.
Ὁ Ἅγιος Θεσσαλονίκης χθές ἐξέφρασε τήν χαρά του, διότι τέκνα τοῦ ἁγίου Δημητρίου ἀπό τή Χριστιανική Καταφυγή τῶν Νέων ἀξιώθηκαν νά ἀνέλθουν στά ὕπατα ἀξιώματα τῆς Ἐκκλησίας μας, καί ἔτσι ἡ Καταφυγή τοῦ ἁγίου Δημητρίου προσέφερε Ἐπισκόπους, τόσο στό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, ὅσο καί στήν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, στήν Ἀλεξάνδρεια, στήν Ἀμερική ἀλλά καί σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα. Τέκνα τοῦ ἁγίου Δημητρίου εἶναι ὁ Ἑπίσκοπος Τανάγρας, ὁ ὁποῖος ἐκπροσωπεῖ τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ἀλλά καί πολλοί ἄλλοι πού κοσμοῦν τήν Ἐκκλησία μας τήν Ἑλλαδική.
Παράλληλα ὁ χῶρος αὐτός τῆς Καταφυγῆς ἔβγαλε ἐλλογιμωτάτους καθηγητές καί καθηγήτριες, σπουδαίους οἰκογενειάρχες, μοναχούς, μοναχές καί κληρικούς οἱ ὁποῖοι κοσμοῦν καί αὐτοί τήν Ἐκκλησία μας. Ὅλοι αὐτοί δέονται στόν πολιοῦχο μας, τόν ἅγιο Δημήτριο, νά προσφέρει τήν ἀγάπη του στή νεότητα τῆς πόλεώς μας καί τῆς πατρίδος μας, οὕτως ὥστε μέ τή χάρη του νά νικοῦν οἱ νέοι μας τούς Λυαίους τῆς ἐποχῆς μας. Εἴθε ὁ ἅγιος Δημήτριος νά εἶναι μετά πάντων ὑμῶν.
