ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2017

Πρός
Τόν Ἱερό Κλῆρο,
Τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες
καί τόν φιλόχριστο Λαό τῆς καθ’ Ἡμᾶς Θεοσώστου Μητροπόλεως

Ἀδελφοί μου καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος» (Λουκ. β΄, 11).
Εἶναι τά λόγια αὐτά μέ τά ὁποῖα ἀνήγγειλε ὁ ἄγγελος Κυρίου στούς ποιμένες τή γέννηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Εἶναι ἡ πιό ἐλπιδοφόρα εἴδηση πού ἀκούστηκε ποτέ στή χώρα τῶν βροτῶν. Καί τά λόγια αὐτά σάν εὐαγγελισμός φθάνουν διά μέσου τῶν αἰώνων σέ κάθε ἀνθρώπινη ψυχή. Γεννήθηκε ὁ Σωτήρας! Κι εἶναι τό Βρέφος τῆς Βηθλεέμ ὁ σωτήρας κάθε ἀνθρώπινης ψυχῆς, οἱασδήποτε μορφώσεως, οἱασδήποτε φυλῆς, οἱασδήποτε κοινωνικῆς καταστάσεως. Γι’ αὐτό ὅσοι Τόν γνώρισαν, Τόν γνωρίζουν καί θά Τόν γνωρίσουν, θά Τόν δοξολογοῦν καί θά Τόν προσκυνοῦν, γιατί ὁ Χριστός εἶναι ὁ Σωτήρας τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ σύνολου κόσμου!

Ἄραγε νά ὑπάρχουν λέξεις στά λεξικά τῶν διαφόρων γλωσσῶν πού νά τίς πλέξη κανείς, νά τίς ὑφάνη, νά τίς ἑνώση καί νά φτιάξη λόγους ὥστε νά ἐννοήσουν οἱ ἀκούοντες, ὅ,τι περικλείεται ὡς θησαυρός τρισμέγιστος μέσα σ’ αὐτή τή λέξη “Σωτήρ”, πού ἀποδίδεται μοναδικά στόν Σαρκωθέντα Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ; Γιατί εἶναι πράγματι Σωτήρας, ἄς τό διασαλπίσουμε στά πέρατα τῆς Οἰκουμένης: Αὐτός ἀκριβῶς ἦταν καί ὁ σκοπός τῆς Θείας Οἰκονομίας, ἡ ἀποκατάσταση τοῦ ἀνθρώπου στό ἀρχαῖο κάλλος καί ἡ ἐπανασύνδεση τῆς σχέσεώς του μέ τήν θυσιαστική ἀγάπη, τήν πατρική ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Ἀπό τίς προσφορές Του γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου (καί εἶναι ἄπειρες, ξεχωριστές γιά κάθε ἄτομο), ἐπιτρέψτε μου, ἀδελφοί, νά ἀναφερθῶ σήμερα σέ τρεῖς στήν ἀγάπη Σας!

Καί πρῶτο: Μᾶς ἄνοιξε τόν κλεισμένο Παράδεισο! Κι αὐτό εἶναι τό μέγιστο! Ὁ ἄνθρωπος πού πλάστηκε γιά νά χαίρεται τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί γιά νά ἐπικοινωνῆ μέ τόν Θεό ὡς “υἱός τῷ πατρί”, μέ τήν πτώση του γκρέμισε καί διετάραξε αὐτή τήν ἱερή σχέση, χάσαμε τή θέα τῆς Ἐδέμ, τήν εὐωδία τοῦ Παραδείσου! Τήν ξανάχτισε ὁ Κύριος, ὁ Σαρκωθείς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ μέ τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του καί μᾶς κάλεσε στή “φωλεά” τοῦ Πατέρα καί πάλι. Γιατί, ἀδελφοί, ὑπάρχει αἰώνιος ζωή γιά τόν ἄνθρωπο, ὑπάρχει Παράδεισος καί κόλασις καί καλούμαστε ἐλεύθερα νά διαλέξουμε τόπο καί σκηνή! Καί παράδεισος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας!

Δεύτερο: Μᾶς φανέρωσε τήν ἀλήθεια, ἡ ὄντως Ἀλήθεια! Μᾶς εἶπε καί τό ἀπέδειξε μέ τή ζωή Του καί μέ τά θαύματά Του καί μέ τή διδασκαλία Του, κυρίως δέ μέ τή σταυρική Του θυσία καί τήν ἀνάστασή Του, μέ τήν εἰς οὐρανούς ἀνάληψή Του καί μέ τήν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας Του καί μέ τή μαρτυρική τῆς Ἐκκλησίας ζωή, μᾶς ἀπέδειξε ὅτι εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἡ αὐτόρριζα τῆς ἀληθείας, ἡ αὐταλήθεια!

Καί τρίτο: Μᾶς προσέφερε μέ ὅλες τίς παραπάνω προσφορές Του τήν ἐλευθερία, τήν ἐσωτερική ἐλευθερία, αὐτήν τήν ἐλευθερία πού κάτω ἀπό οἱεσδήποτε πιέσεις ἐσωτερικές ἤ ἐξωτερικές, κάτω καί ἀπό οἱαδήποτε βία κρατάει τόν ἄνθρωπο ἀδούλωτο. Μέ γοερή τή φωνή ὁμολογεῖ ὁ ἱερέας στήν λατρεία μας ἀπευθυνόμενος πρός τόν Σωτήρα Κύριο, ἐκφράζοντας καί τήν δική του πίστη καί τῶν πιστῶν: «Σύ εἶ ὁ ἐλευθερωτής τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν». Ναί! Εἶναι ὁ ἐλευθερωτής τῶν πιστῶν. Γι’ αὐτό καί ὁ θεῖος Παῦλος ἔγραφε πρός τούς Κορινθίους: «Οὗ δέ τό Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία» (Β΄ Κορ. γ΄, 17).

Αὐτά τά τρία: τό ἄνοιγμα τοῦ Παραδείσου, ἡ ἀποκάλυψη τῆς ἀληθείας, ἡ ἀπόλαυση τῆς ἐσωτερικῆς ἐλευθερίας, εἶναι ὅ,τι ἀκριβῶς ἀποτελεῖ, ὑποστασιάζει γιά τόν ἄνθρωπο τή σωτηρία καί γιά τόν Προσφέροντα τήν ὀνομασία Του καί τήν ἀπόκλησή Του “Σωτήρ”.

Ὅμως, ἀγαπητοί, αὐτές οἱ τρεῖς προσφορές, τά δῶρα τοῦ τεχθέντος στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ εἶναι ἀδύνατον νά τίς ἀπολαύσουν, ζώντας κι ἀπολαμβάνοντας τή λυτρωμένη ζωή ὅσοι δέν Τόν ἐγνώρισαν καί δέν Τόν γνωρίζουν. Κι εἶναι γι’ αὐτό αὐταπόδεικτός ὁ λόγος τοῦ Ἰησοῦ, «γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰω. η΄, 32).

Ἔτσι ἡ ἀναγγελία τῶν ἀγγέλων πρός τούς ἀγραυλοῦντες ποιμένες ὅτι «ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος», προσφέρει τήν εὐκαιρία σέ κάθε ψυχή πού νοιώθει τά σωστικά ἀποτελέσματα τῶν προσφορῶν τοῦ Κυρίου στόν ἑαυτό της, σέ κάθε ψυχή πού νοιώθει ὅτι εἶναι «Χριστοῦ εὐωδία» (Β΄ Κορ. β΄, 15), μοσχοβολιά Χριστοῦ, νά ξεσπάη σέ ἰαχές εὐγνωμοσύνης γιά τοῦ Θεοῦ τήν συγκατάβαση. Στήν ἁγία μας Ἐκκλησία δέ δίνει τό προνόμιο νά συνοψίση τῶν πιστῶν τά μελωδίσματα σέ ἕνα καί νά ψάλλη κατά τή σημερινή γιορτή τῆς Γέννας τοῦ Χριστοῦ μας:

«Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ἀνατολή ἀνατολῶν, καί οἱ ἐν σκότει καί σκιᾷ εὕρομεν τήν ΑΛΗΘΕΙΑΝ· καί γάρ ἐκ τῆς Παρθένου ἐτέχθη ὁ Κύριος».

Μέ χριστουγεννιάτικες πατρικές εὐχές καί εὐλογίες