Ρασοφορία τέλεσε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ κ. Θεόκλητος στήν Ἰερά Μονή Ἁγίου Κοσμᾶ Ἀρναίας, μετά τόν Ἑσπερινό τῆς Ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, ὁ ὁποῖος ἑορτάζεται στόν κοιμητηριακό Ναό τῆς Μονῆς.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἔδωσε στήν νέα ρασοφόρα μοναχή τό ὄνομα «Παρασκευή», πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευῆς, τήν ὁποία τιμοῦσε ἰδιαίτερα ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός καί παρουσίαζε ὡς παράδειγμα στούς σκλάβους χριστιανούς.
Στό νουθετήριο λόγο του ὁ Σεβ. μεταξύ τῶν ἄλλων τόνισε «τήν ἀρετή τῆς ὑπακοῆς πρός τήν νέα ρασοφόρα. Ὑπάρχουν δύο δρόμοι, ὁ δρόμος τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ὁ δρόμος τοῦ διαβόλου. Ἀκολουθώντας τόν δρόμο τῆς Ἁγίας Τριάδος διέρχεται κανείς ὅλας τάς «μεθηλικιώσεις τοῦ Χριστοῦ» κατά τόν Ἅγιο Μάξιμο τόν ὁμολογητή. Μέσον εἶναι οἱ ἀρετές, ὅπως π.χ. ἡ ταπείνωση δέν εἶναι ὁ σκοπός, ἀλλά τό μέσον».
Τέλος εὐχήθηκε καλή προκοπή στήν νέα ἀδελφή Παρασκευή, στήν Γερόντισσα τῆς Μονῆς μοναχή Μαριάμ, στόν Ἡγούμενο τῆ;ς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀρσενίου Ἀρχιμ. Θεόκλητο Μπόλκα καί στόν πνευματικό τῆς Μονῆς Πρωτοσύγκελλο Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Μαϊδώνη.
Παρόντες στήν ἀκολουθία ἦταν ὁ Ἀρχιμ. Παΐσιος Σουλτανικάς καί οἱ Αἰδ. ἐφημέριοι Παναγιώτης Κορκόντζιλλας, Γαβριήλ Ζαχαρίου, Κωνσταντίνος Ἀγούλας καί Γεώργιος Τρικκαλιώτης, ὁ Ἀντιδήμαρχος Χαράλαμπος Λαζαρίδης καί ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοτικῆς Ἑνότητος Ἀρναίας κ. Γεωργ.Διαμαντούδης.
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός γιά τήν Ἁγία Παρασκευή
«Νὰ εἰποῦμεν καὶ διὰ τὴν καλὴν γῆν. Ἡ ἁγία Παρασκευὴ ἦτο δώδεκα χρονῶν κόρη ἀπὸ γένος εὐγενικόν. Μείνασα ὀρφανὴ ἐμοίρασεν ὅλην της τὴν περιουσίαν εἰς τοὺς πτωχούς, καὶ μὲ αὐτὰ ἠγόρασεν τὸν παράδεισον. Καὶ μετεχειρίζετο ὡς φτιασίδια τὰ δάκρυα, ἐνθυμουμένη τὰς ἁμαρτίας της.
Ὡς σκουλαρίκια εἶχε τὰ ὦτα της ἀνοικτὰ διὰ ν᾿ ἀκούη τὰς Ἁγίας Γραφάς.
Ὡς κορδόνι εἶχε τὰς πολλὰς νηστείας, ὁποὺ ἔκαμνον τὸν λαιμόν της καὶ ἔλαμπεν ὡς ἥλιος.
Ὡς δακτυλίδια τοὺς κόμβους τῶν δακτύλων της ἀπὸ τὰς πολλὰς μετανοίας ὁποὺ ἔκαμνεν.
Ὡς χρυσοῦν ζωνάριον τὴν παρθενίαν ὁποὺ ἐφύλαξεν εἰς ὅλην της τὴν ζωήν.
Ὡς φόρεμα τὴν ἐντροπὴν ὁποὺ εἶχε εἰς τὸν ἑαυτόν της καὶ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ ὁποὺ τὴν ἐσκέπαζεν.
Ἔτσι ἐστολίζετο ἡ Ἁγία. Ἀνίσως καὶ εἶνε κανένα κορίτσι καὶ θέλη νὰ στολίζεται, ἂς στοχασθῆ τί ἔκαμνεν ἡ Ἁγία, νὰ κάμνη καὶ ἐκείνη, ἂν θέλη νὰ σωθῆ.Ἔτσι, ἀδελφοί μου, ἡ ἁγία Παρασκευὴ ἔμαθε γράμματα καὶ ἔγινε σοφώτατη. Καὶ διὰ τὴν καθαρότητά της τὴν ἠξίωσεν ὁ Θεὸς καὶ ἔκαμνε καὶ θαύματα. Ἰάτρευε τυφλούς, κωφούς· ἀνέστηνε νεκρούς.
Δυὸ Ἑβραῖοι, τέκνα τοῦ διαβόλου, βλέποντες τὴν Ἁγίαν νὰ κάμνη θαύματα, τὴν ἐφθόνησαν καὶ τὴν διέβαλον εἰς τὸν βασιλέα Ἀντωνίνον ὡς χριστιανήν. Τὴν κράζει λοιπὸν ὁ βασιλεὺς καὶ τῆς λέγει:
– Ν᾿ ἀρνηθῆς τὸν Χριστὸν καὶ νὰ προσκυνήσης τοὺς θεούς, νὰ τὴν κάμνη βασίλισσαν.
Λέγει του ἡ Ἁγία:
– Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀνόητη ὡσὰν ἐσένα, νὰ ἀρνηθῶ τὸν Χριστόν μου καὶ νὰ ὑπάγω εἰς τὸν διάβολον· ν᾿ ἀφήσω τὴν ζωὴν καὶ νὰ ὑπάγω εἰς τὸν θάνατον. Ἄμποτε νὰ ἄφηνες καὶ σὺ τὸ σκότος καὶ νὰ ἤρχεσο εἰς τὸ φῶς.
Ἀκούετε, ἀδελφοί μου, ἕνα κορίτσι νὰ ὁμιλῆ μὲ τοιαύτην παρρησίαν ἐμπρὸς εἰς ἕνα βασιλέα; Ὅστις ἔχει τὸν Χριστὸν μέσα εἰς τὴν καρδίαν του, δὲν φοβεῖται ὅλον τὸν κόσμον. Ἀνίσως θέλωμεν καὶ ἡμεῖς νὰ μὴ φοβούμεθα μήτε ἀνθρώπους μήτε δαίμονας, νὰ ἔχωμεν τὸν Θεὸν εἰς τὴν καρδίαν μας.
Λέγει ὁ βασιλεὺς τῆς Ἁγίας:
– Σοῦ δίδω τρεῖς ἡμέρες διορίαν· ἂν δὲν μοῦ ὑπακούσῃς, θὰ σὲ θανατώσω.
Λέγει του ἡ ἁγία:
– Βασιλεῦ, ἐκεῖνο ὁποὺ θέλεις νὰ κάμης εἰς τρεῖς ἡμέρας, κᾶμε τὸ τώρα, διότι ἐγὼ δὲν ἀρνοῦμαι τὸν Χριστόν μου.
Τότε προστάζει ὁ βασιλεὺς καὶ ἄναψαν μίαν μεγάλην πυρκαϊὰν καὶ βάνουν ἕνα καζάνι γεμάτο πίσσαν καὶ θειάφι καὶ βράζει καλά. Βλέπουσα ἡ Ἁγία τὸ καζάνι ἐχαίρετο, ὅτι ἔμελλε ν᾿ ἀναχωρήσῃ ἀπὸ τοῦτον τὸν ψεύτικον κόσμον καὶ νὰ ὑπάγη εἰς ἐκεῖνον τὸν ἀληθινὸν καὶ αἰώνιον.
Προστάζει ὁ βασιλεὺς νὰ βάλουν τὴν ἁγίαν εἰς τὸ καζάνι διὰ νὰ καῆ. Ἡ Ἁγία ἔκαμε τὸν σταυρόν της καὶ ἐμβαίνει μέσα. Περιμένει δυὸ – τρεῖς ὥρας ὁ βασιλεὺς καὶ βλέπων ὁποὺ δὲν καίεται ἡ Ἁγία της λέγει:
– Παρασκευὴ διατὶ δὲν καίεσαι; Λέγει του ἡ Ἁγία: Διότι ὁ Χριστὸς ἐδρόσισε τὸ νερὸ καὶ δὲν καίομαι.
Λέγει της ὁ βασιλεύς:-Ραντισόν με καὶ ἐμὲ διὰ νὰ ἴδω, καίει;
Ἐπῆρεν ἡ Ἁγία μὲ τὰς δυό της χείρας καὶ τοῦ ρίπτει εἰς τὸ πρόσωπον καὶ εὐθύς, ὢ τοῦ θαύματος! ἐτυφλώθη καὶ ἐγδάρθη τὸ πρόσωπόν του.
Φωνάζει ὁ βασιλεύς:
– Μέγας ὁ Θεὸς τῶν χριστιανῶν καὶ εἰς αὐτὸν πιστεύω καὶ ἐγώ· καὶ ἔβγα νὰ μὲ βαπτίσῃς.
Ἐβγῆκεν ἡ Ἁγία καὶ τὸν ἐβάπτισε μὲ ὅλον του τὸ βασίλειον. Ἔπειτα τὴν ἀπεκεφάλισεν ἄλλος βασιλεὺς καὶ ὑπῆγεν εἰς τὸν παράδεισον νὰ χαίρεται πάντοτε.
Αὐτὴ ἡ Ἁγία ἔκαμε τὰ ἑκατὸν κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου». (Διδαχή Β΄)