Ἡ ἀστροσύνθετη καί καστρόπλεχτη Μονή τῆς Σιμωνόπετρας, ἡ γεραρά “Κυρά τῶν Ἀθωνικῶν 
βράχων” γιόρτασε μέ βυζαντινή μεγαλοπρέπεια κι’ ἁγιορείτικη παραδοσιακή τάξη τή μνήμη τῆς συγκτητόρισσάς της Ἁγίας ἐνδόξου Ἰσαποστόλου καί Μυροφόρου Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς, τῆς ὁποίας τό χαριτόβρυτο χέρι θησαυρίζεται ἐντός αὐτῆς καί πλουτίζει ἀενάως τήν ἁγιορείτικη αὐτή πνευματική Μάνδρα. Στή μεγάλη ἀγρυπνία πού ἒλαβε χώρα στήν πλήρως καί ὑποδειγματικῶς ἀναπαλαιωμένη Ἱερά Μονή τό βράδυ τοῦ Σαββάτου 3η πρός Κυριακή 4η Αὐγούστου τ.ἒ. (21 – 22 Ἰουλίου πατρώου Ἡμερολογίου), προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, προσκληθείς εὐγενῶς ἀπό τόν Καθηγούμενο τῆς Μονῆς κ. ΕΛΙΣΣΑΙΟ καί τήν περί Αὐτόν ἁγιόλεκτο Ἀδελφότητα, ἐγκρίσει βεβαίως τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας τοῦ Ἁγίου Ὂρους καί εὐλογίᾳ τῆς Α.Θ.Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ.
Ὁ Ἐπίσκοπός μας σέβεται καί τιμᾶ ἰδιαιτέρως τή Σιμωνόπετρα πού ἀπό τόν 13ο αἰῶνα μ.Χ., σκαρφαλωμένη στήν πέτρα, βιγλίζει καί καταστέφει τοῦ Ἁγίου Ὂρους τήν ἀσκητική ἀρχοντιά! Ὁ Ἃγιος Σίμων ὁ κτήτωρ της τήν ὠνόμασε Νέα Βηθλεέμ, μά δοξαστικά καί κατανυκτικά ἐπεβλήθη καί καθιερώθη μέ τό ὂνομα τοῦ Ὁσίου νά ὀνοματίζεται τό Μοναστήρι του! Τό στήριξαν ἀνά τούς αἰῶνες ὁ Σέρβος Δεσπότης τῶν Σερρῶν Ἰωάννης Οὒγκλεσης, ὁ θεωρούμενος καί συγκτήτωρ αὐτῆς, πού καί τόν υἱό του Ἃγιο Ἰωάσαφ, τόν ἀποκαλούμενο βασιλόγονο, προσέφερε γιά νά πλουτίση τόν κατάλογο τῶν Ἁγίων τοῦ Μοναστηριοῦ. Ἐπίσης πολλά προσέφερε καί ὁ Μιχαήλ Βοεβόδας. Τί κι ἂν τρεῖς φοβερές πυρκαγιές κατέστρεψαν διαχρονικά τό Μοναστήρι. Ἀνέτειλαν ἀπό τά σπλάγχνα του ἡγήτορες πού τό κατέστησαν περίλαμπρο. Ξεχωρίζουν Γέροντες Ἡγούμενοι ὃπως ὁ ἐκ Ζακύνθου Διονύσιος Παπαδάτος (1782), οἱ Ἀλατσατιανοί Νεόφυτος Μόλακας (1861) καί Ἰωαννίκιος Βαρδαλᾶς (1906), ὁ ἀπράγμων καί ἀκτήμων Ἱερώνυμος (1919) καί φυσικά ὁ πολύς Αἰμιλιανός (1973), ὁ καί Γέροντας τοῦ σημερινοῦ Καθηγουμένου τῆς περιόπτου Μονῆς κ. ΕΛΙΣΣΑΙΟΥ!
Εἰσήλθαμε στό Καθολικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς στίς 8 περίπου τό βράδυ τοῦ Σαββάτου, ἀφοῦ προηγήθηκε ὁ Μικρός Ἑσπερινός καί ἡ συνήθης Ἁγιορείτικη Τράπεζα τῆς Μονῆς καί πληρώσαμε τή δοξαστική τῆς Ἁγίας μνήμη μέ τή συμμετοχή στήν Εὐχαριστιακή Τράπεζα περί τίς 9.30 τό πρωΐ τῆς Κυριακῆς! Τά δύο περίλαμπρα ψαλτήρια τῆς Μονῆς ἐκόσμησαν ὁ καλλικέλαδος Γέρων Ἀντύπας μέ τή Συνοδεία του Δεξιά, ὁ χορός τῆς Συνοδείας τοῦ Γέροντος Ἰωάννου τῆς Καλύβης τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἂννης Ἀριστερά, βοηθούμενοι ἀπό πολλούς λαϊκούς νέους Μαΐστορες τῆς Βυζαντινῆς Τέχνης καί ἀπό ἐξαίρετους Πατέρες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χαματούρα τοῦ Λιβάνου, πού μέ τόν Προεστῶτα τους παρόντα ἐχάρησαν ρίγη συγκινήσεως σέ ὃλους μας. Στίς ὃλες Ἱερές Ἀκολουθίες μετεῖχαν Ἀντιπρόσωποι ἀπό τίς Ἱερές Μονές Βατοπαιδίου, Χιλανδαρίου, Παντοκράτορος, Κουτλουμουσίου, Φιλοθέου, Καρακάλου, Σταυρονικήτα, Γρηγορίου, Ξενοφῶντος, Κωνσταμονίτου καί Πατέρες ἀπό ὃμορες Σκῆτες καί Κελλιά.
Κατά τήν ἑόρτιο Ἀβραμιαία Τράπεζα πού ἀκολούθησε προσεφώνησε τόν Ἐπίσκοπό μας ὁ πολυσέβαστος, πολυφίλητος, κραταιός Θεολόγος καί ἒχων ἐμπειρία Θεοῦ κ. ΕΛΙΣΣΑΙΟΣ καί ἀντιφώνησε “λόγον ἀγαθόν” ὁ Μητροπολίτης μας. Ἡ προσλαλιά τοῦ Δεσπότη μας – συμπληρωματική ἐκείνης πού ἐξεφώνησε κατά τήν πανηγυρική ὑποδοχή πού τοῦ ἐγένετο τό Σάββατο τό μεσημέρι μέ ἀναφορά του στήν ἱστορική διαδρομή τῆς Μονῆς – ἀνέδειξε στό σήμερα τήν πολύτιμη προσφορά τῆς ἑορταζομένης Ἁγίας, πού πηγάζει ἀπό τό ἂφθαρτο καί ἒχον θερμοκρασία ζῶντος ὀργανισμοῦ χέρι Της. Διευκρίνισε ὃτι ἡ θερμουργός χεῖρα τῆς Ἁγίας διακηρύσσει παγκοίνως ὃτι ἡ πίστη στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας δέν εἶναι ψηλάφηση σκιῶν, φαντασμάτων καί χιμαιρῶν, ἀλλά στηρίζεται πάνω σέ ἀδιαμφισβήτητα γεγονότα πού οἱ Εὐαγγελιστές κυρίως μέ τίς συγγραφές τους προσέφεραν σέ μᾶς λουσμένοι ἀπό τό Πανάγιο Πνεῦμα, ἀλλά καί στή μαρτυρία ἀξιοπίστων μαρτύρων, ὃπως ἡ Ἁγία Μαγδαληνή, ὣστε νά τεθῆ ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας στόν Σαρκωμένο, Σταυρωμένο καί Ἀναστημένο Θεό μας πάνω σέ στερεή, ἀναμφισβήτητη κι’ ἱστορική βάση, σέ ἀσφαλές καί αἰσθητό θεμέλιο: ἐπί αὐτῆς ταύτης τῆς ἱστορίας τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Χαρακτηριστικά ἀνεφέρθη στό Θεανδρικό Πρόσωπο τοῦ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΙΗΣΟΥ, πού εἶχε τήν εὐλογία νά δῆ, νά ἀκούση καί νά ἐγγίση ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή, καταξιωθεῖσα νά θεραπευθῆ παρά τοῦ Κυρίου ἀπό ἑπτά δαιμόνια πού τήν κατέτρυχαν καί τελικῶς νά ἀποβῆ ἡ πρώτη Μάρτυς τῆς Ἀναστάσεώς Του. Στό σημεῖο αὐτό ὑπενθύμισε τήν ὁμολογία τοῦ Ἰωάννου τοῦ Μαθητοῦ τῆς Ἀγάπης: «… αὐτό πού ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι μέ τά αὐτιά μας ἀκούσαμε, πού μέ τά μάτια μας εἲδαμε, αὐτό πού τά χέρια μας ἐψηλάφησαν, δηλαδή τόν ἐνυπόστατο Λόγο τοῦ Θεοῦ, τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό πού ὑπῆρχε ὃταν ἂρχισε ἡ Δημιουργία τοῦ κόσμου καί ἒχει μέσα Του καί μεταδίδει ζωή… αὐτό καί σᾶς κηρύσσομε καί σᾶς ἀναγγέλλομε…» ( Α΄ Ἰωάνν. α΄ 1-3 ). Αὐτό παμφαῶς “κηρύσσει” τό ζωντανό καί μυροβλύζον χέρι τῆς Ἁγίας μας! Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος ὑπερτονίζοντας ὃτι ἡ πίστη τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς δέν ἐξαντλήθηκε σέ μιά “καθώς πρέπει” καί “ἀνέξοδη” φιλολογία περί τοῦ προσώπου τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ ἀπό τή Ναζαρέτ, ἀλλά μετουσιώθηκε σέ κατάφαση τῶν ἀρετῶν καί στό βίωμα τῆς ἁγιοτριαδικῆς ζωῆς, ἀφοῦ μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἡ Ἁγία ἀκολούθησε τόν Ἃγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο στήν Ἒφεσσο, ὃπου καί ἐκοιμήθη κηρύσσουσα Χριστόν καί τοῦτον Ἐσταυρωμένο καί Ἀναστάντα!
Ἐκφράζομε τίς ἀπό μέσης καρδίας εὐχαριστίες μας στόν ἃγιο Καθηγούμενο καί στήν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς γιά τήν εύλογία πού μᾶς χάρισαν καί γιά τήν ἁγιορείτικη φιλοξενία πού ἐπεδαψίλευσαν, τόσο στόν Μητροπολίτη μας, ὃσο καί στή Συνοδεία του πού ἀπετελεῖτο ἀπό τούς Παν. Ἀρχιμ. π. Χρυσόστομο Μαϊδώνη Ἐπίτιμο Πρωτοσύγκελλο τῆς Ἱ.Μητροπόλεως καί π. Δωρόθεο Ζέρβα Γενικό Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο τῆς Ἱ.Μητροπόλεως, τόν καλλικέλαδο Διάκονο τοῦ Καθεδρικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἀθηνῶν π. Δημήτριο Φωκιανό καί τόν Ἐπίτροπο τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Παρεκκλησίου τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς Γαβριαδίων Ἱερισσοῦ κ. Γεώργιο Ἀνανιάδη.
{flickrset}72157710151922356|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}