Ο πράος, ο ευγενής, ο ειρηνικός, ο ανεκτικός, ο δεξιός οιακοστρόφος της νοητής νηός της κατά Μαντινείαν και Κυνουρίαν Eκκλησίας, της ιστορικής Τριπολιτσάς, ο σοφός και συνετός: “γέρων του Μορηά”, Θεόκλητος ο Φιλιππαίος, αποχώρησε από τον παρόντα κόσμο, δεχθείς το ουράνιο κέλευσμα για να ζήσει την απαρχή “της άλλης βιοτής” πλησίον του Μεγάλου Αρχιερέως Χριστού. Κλήρος, λαός, μοναστικές αδελφότητες, άρχοντες του τόπου πάγωσαν στο άκουσμα του θανάτου του μακαρστού και πολιού Ιεράρχου.
Οι καμπάνες των Eκκλησιών ήχησαν πενθηφόρες και εξήγγειλαν το λυπηρόν κατά άνθρωπον γεγονός.
Όταν οι Ιεράρχες του Ουρανού με προεξάρχοντα τον προστάτη του Άγιο Νικόλαο, τον Επίσκοπο των Μυρέων, τα ουράνια σκηνώνατα, δέχονταν τον επίγειο άγγελο πλέον ως ουράνιο άνθρωπο.
Προσεκύνησε την Αγία Τράπεζα της ιστορικής Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Καλτεζών και “κλίνας την κεφαλήν”, παρέδωσε την αγία ψυχή του στον Πλάστη και Δημιουργό του.
Πάνδημη και παλαϊκή η συμμετοχή στο προσκύνημα του ιερού του λειψάνου.
Εγκωμιάστικε το έργο του, του αποδόθηκε ο έπαινος, η αξία και η τιμή στην ποιμαντική του διακονία, και αυτός με το οσιακά του χέρια έδιδε πλούσια, ολοκάρδια την ευχή και την ευλογία του στα πνευματικά του παιδιά, τα οποία μέχρι σήμερα τιμούν και σέβονται την μνήμη του, ως οι δύο Αρχιερείς που προήλθαν ως καρποί της πνευματικής του σποράς, Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Πατρών κ. Χρυσόστομος και Ιερισσού κ. Θεόκλητος, οι οποίοι τον διηκόνισαν ως γνήσια τέκνα και απεδείχθησαν αληθινά και γνήσια πνευματικά του αναστήματα, αφού, με το ίδιο φρόνημα που διδάχθηκαν και ανατράφηκαν πνευματικά, διακονούν την Αγία μας Εκκλησία και τις Ιερές Μητροπόλεις που τους ανέθεσε η Εκκλησία.
Και σήμερα, μετά από 30 χρόνια, η μνήμη του Γέροντα Μητροπολίτου παραμένει ζωντανή και από όλους το έργο και η διακονία του, συναντά και πάλι την εκκλησιαστική ιαχή “ΑΞΙΟΣ”!
Να έχουμε την ευχή του!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ο κατά κόσμον Νικόλαος Φιλιππαίος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1918 από γονείς καταγομένους εκ Ναυπλίου. Σπούδασε Νομική και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εκάρη Μοναχός στη Μονή Ταξιαρχών Επιδαύρου την 4η Δεκεμβρίου 1941 και χειροτονήθηκε Διάκονος στις 6 Δεκεμβρίου 1941 υπό του Μητροπολίτου Αργολίδος Ιωάννου Παπασαράντου.
Υπηρετήσας από το 1941 έως το 1945 ως Διάκονος, Ιεροκήρυξ και υπάλληλος στα Γραφεία της Μητροπόλεως Αργολίδος. Εχειροτονήθη Πρεσβύτερος τον Απρίλιο του 1945 υπό του Μητροπολίτου Αργολίδος Αγαθονίκου Παπασταματίου. Υπηρέτησε ως Εφημέριος, στρατιωτικός Ιεροκήρυκας, Γραμματέας και Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Μετεξεπαιδεύθη επί τριετίαν εις Παρισίους στο Κανονικό Δίκαιο. Στις 21 Νοεμβρίου 1965 στον Ιερό Ναό Αγίου Αλεξάνδρου Παλαιού Φαλήρου χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας. Εκοιμήθη οσιακώς στις 9 Ιανουαρίου 1995 στην Τρίπολη, όπου και ετάφη.
