Στήν πανέμορφη πατρίδα τοῦ Σταγειρίτη φιλοσόφου Ἀριστοτέλη εὑρέθηκε τήν Κυριακή 21η Σεπτεμβρίου τ. ἔ. ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ. Μαζί του συνελειτούργησαν οἱ Πανοσιολογιώτατοι Ἀρχιμανδρίτες π. Λεόντιος Καρίκας καί π. Θεοφάνης Παπαδάκης ὁ καί Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου Σταγείρων καί οἱ Ἱεροδιάκονοι π. Ἐφραίμ Τσόλης καί π. Μελέτιος Τσόγκας. Ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἀντιδήμαρχο κ. Δημήτριο Ψιλιάγκο καί τόν Πρόεδρο τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Γεώργιο Ἱππέκη προσῆλθαν στήν Εὐχαριστιακή Σύναξη τηρώντας τίς παραδόσεις τοῦ Τόπου, πού ὁμολογουμένως στήν Χαλκιδική μας ἔχουν βαθειές ρίζες στοῦ Χριστοῦ τήν πίστη καί στῆς Ἑλλάδος μας τίς ὑποθῆκες.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος μιλώντας ἐπί τοῦ Εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος καί μάλιστα ἐπί τῆς φράσεως τοῦ Κυρίου μας: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι» (Μαρκ. η΄ 3-4), παρετήρησε ὅτι γιά τόν Ἰησοῦ ἤ τά προσφέρεις ὅλα καί Τόν ἀκολουθεῖς ἤ δέν δίνεις τίποτε καί φεύγεις! Ἤ ὅλα, λοιπόν, γιά Ἐκεῖνον ἤ τίποτε!
Ἡ αὐταπάρνηση, ἡ ἄρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας, τῶν συμφερόντων μας, τῆς θελήσεώς μας, τῆς θέσεώς μας, τῆς οἰκογενείας μας, τῆς ἐργασίας μας εἶναι ἡ προϋπόθεση γιά νά ἀκολουθήσωμε τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ. Σταυρώνεις τά πάντα προηγουμένως, τά θάβεις μέ τήν ἀποφασιστικότητα τῆς θελήσεως καί προσκολλᾶσαι στόν Κύριο ἑνούμενος μέ Αὐτόν. Ὁ Ἴδιος ἄλλωστε, εἶπε ὁ Δεσπότης, ἦταν Αὐτός πού ζήτησε κατ’ ἀρχήν ἀπό τούς Μαθητές Του νά ἐγκαταλείψουν τήν ἐργασία τους καί νά γίνουν ἁλιεῖς ἀνθρώπων. Μετέπειτα τούς γύρεψε νά ἀρνηθοῦν πατέρα καί μητέρα καί συζύγους καί τέκνα γιά τήν σπορά τοῦ Εὐαγγελίου, δηλώνοντάς τους ὅτι ὅποιος “φιλεῖ”, ὅποιος ἀγαπᾶ περισσότερο ὅλα αὐτά δέν εἶναι ἄξιος ἀκόλουθός Του. Καί τώρα τούς ζητεῖ ὅ,τι τό πιό ὑψηλό: τήν ἀπάρνηση τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ τους, μέ ἐκείνη τήν θεϊκή προστακτική «Δεῦτε ὀπίσω μου!».
Ἀλήθεια, συνέχισε ὁ ὁμιλητής, ὁ ἑαυτός μας πολλές φορές γίνεται ὁ ἰσχυρότερος ἐχθρός μας, γι’ αὐτό καί ἡ πολυτιμότερη νίκη εἶναι “τό νικᾶν ἑαυτόν”. Οὔτε τό “γνῶθι σαυτόν”, οὔτε τό “ἔπεχε σαυτῷ” τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς σοφίας, οὔτε τῶν Πυθαγορείων ὁ αὐτοέλεγχος ἀπέβησαν ἱκανά νά ἐλέγξουν καί νά τιθασεύσουν τήν ἀνθρώπινη φύση, τό θηρίο τοῦ Ἐγώ! Τό νέο σύνθημα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, λοιπόν, προβάλλει ἐπιτακτικό μέν, ἀπολύτως ἀναγκαῖο δέ: ἡ αὐταπάρνηση, ἡ ἄρνηση καί ὁ ἀπόλυτος ἔλεγχος τοῦ ἑαυτοῦ μας θεραπεύουν· ὅλα τά ἄλλα θωπεύουν τά αἰσθήματα ἤ πρόσκαιρα σκεπάζουν τά πάθη, γιά νά φουντώσουν ὅλα αὐτά μετά ἀπό λίγο σάν φρύγανα στό τζάκι τῆς καθημερινότητας καί νά κάψουν συνειδήσεις καί ὁράματα καί πτερυγισμούς καί ὅρκους καί θυσίες.
Καί κατέληξε ὁ Μητροπολίτης: «Εὐλογημένοι ὅσοι ἔχουν τό θάρρος καί τή δύναμη νά κόψουν τίς γέφυρες μέ τό σάπιο τοῦ ἑαυτοῦ τους μιά καί καλή! Εὐλογημένοι ὅσοι στήν πορεία γιά τήν οὐρανοδρόμο Ἰθάκη θάβουν τό ἐγώ τους καί μέ τόν ἀναστάσιμο, ἴσως καί βαρύ σταυρό τους στόν ὦμο, τραβοῦν γιά τόν Πατέρα, χωρίς νά λογαριάζουν τίς σειρῆνες τῶν παθῶν, τή λαγνεία τῆς Κίρκης τῆς ἁμαρτίας μέ ἀνά χείρας τά “μαγικά της” ραβδιά καί τό “φάντασμα” τοῦ ἐκκοσμικευμένου Πολυφήμου “πολιτισμοῦ” μας πού μέ τόν περίσσιο ὄγκο του καί τά “μαγικά” τεχνάσματά του καθυποτάσσει νοῦ καί λογικό καί καρδιές!
Ἐλεύθερος εἶναι ὁ σταυροφόρος, αὐτός πού δέν πετᾶ τόν σταυρό του, ἀλλά σάν ἀποκάμει κάποιες φορές γυρεύει γιά Σίμωνα Κυρηναῖο τόν Ἐσταυρωμένο Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ ὡς συνοδοιπόρο κι ἀποκούμπι»!
[widgetkit id=190]