Θέμα: «Η ΠΙΣΤΗ, ΠΟΡΕΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ»
Ἀπό τίς εἰσηγήσεις, τίς στρογγυλές τράπεζες καί τίς συζητήσεις βγῆκαν τά ἑξῆς συμπεράσματα, τά ὁποῖα θέλουμε νά μοιρασθοῦμε καί μέ τούς ἄλλους νέους τῆς ἐποχῆς μας.
Πίστη
• Ἡ πίστη εἶναι δωρεά τοῦ Θεοῦ, εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Γαλ.5,22).
• Ἀπαραίτητη συνέπεια τῆς πίστεως εἶναι ἡ ὁμολογία.
• Ἡ πίστη εἶναι ἡ μεγαλύτερη δύναμη, πού κάνει τόν πιστό δυνατό καί ἀνίκητο. Ἡ πίστη νικᾶ κάθε ἀντίθεη κοσμική δύναμη.
• Ἡ πίστη εἶναι σχέση μέ τό Θεό. Ἡ προσευχή, ἡ ἀνάγνωση τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἡ ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν, ἡ Θεἰα Κοινωνία εἶναι σχέση πίστεως.
• Ἡ πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό ὡς Θεό εἶναι κυρίως σχέση μαζί του μέσω τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τά ἅγια μυστήρια. Ἡ σχέση τῆς πίστης μὲ τήν προσευχή εἶναι ἀμφίδρομη. Ἡ προσευχή θερμαίνει καί αὐξάνει τήν πίστη καί παράλληλα ἡ πίστη ἐκφράζεται μὲ προσευχή.
Ἡ γέννηση τῆς πίστεως
• Ὁ Θεός δίνει εὐκαιρίες στούς ἀνθρώπους νά τόν πιστέψουν καί φανερώνει τόν ἑαυτό του, ὅπως ἔκανε καί μέ τόν Ἀπόστολο Θωμᾶ.
• Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ γεννᾶ τήν πίστη στόν καλοπροαίρετο ἄνθρωπο.
• Τά θαύματα εἶναι ἔκτακτοι τρόποι πού καλοῦν στήν πίστη, ἀλλά δέν ἀναγκάζουν νά πιστεύσει κανείς.
• Πολλοί ἄνθρωποι, ἔφτασαν στό ἔσχατο ὅριο τῆς ἁμαρτίας, ἀηδίασαν καί ξεκίνησαν μιά ζωή ἔμπρακτης μετάνοιας, πίστης, καί ἀγάπης πρός τό Χριστό.
• Χαρακτηριστικό παράδειγμα ἀναζητητή τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ Ἅγιος Αὐγουστῖνος. Ἔψαχνε τή χαρά τῆς ζωῆς σὲ ὅλες τίς γήινες ἀπολαύσεις. Σύμφωνα μὲ τά δικά του λόγια: «Εἶμαι ζητιάνος τῆς χαρᾶς». Τελικά, αὐτή τή χαρά τή βρῆκε στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί μέσα στήν Ἐκκλησία.
Ἡ αὔξηση τῆς πίστεως
• Ἡ πίστη αὐξάνεται μέ τούς διωγμούς ἐναντίον της καί μέ τούς ποικίλους πειρασμούς τῆς ζωῆς.
• Ἡ μέθοδος ποὺ ὁδηγεῖ τόν πιστό στήν κοινωνία μὲ τόν Θεό εἶναι ὁ ἡσυχασμός καί ἡ νήψη. Τά στάδια τῆς πνευματικῆς ζωῆς πού ὁδηγοῦν σέ κοινωνία μέ τόν Θεό εἶναι κάθαρση, φωτισμός, θέωση.
• Ὁ Ἅγιος Αὐγουστῖνος, ἀλλά καί οἱ ἄλλοι πατέρες τονίζουν τήν ἀναγκαιότητα ἑνός πνευματικοῦ καθοδηγητή γιά τήν πορεία μας στό Χριστό.
Χαρακτηριστικά στοιχεῖα τῆς πίστεως
• Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί δέν πιστεύουμε ἁπλῶς ὅτι ὑπάρχει Θεός, ἀλλά πιστεύουμε στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὡς τέλειο Θεό καί τέλειο ἄνθρωπο καί ὡς μοναδικό Σωτῆρα καί Λυτρωτῆ Ἐσταυρωμένον και Ἀναστάντα.
• Ἡ πίστη τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν δὲν ἐγκλωβίζεται στή λογική, ἀλλά τήν ξεπερνᾶ. Πίστη δέν εἶναι ἕνας νοσηρός συναισθηματισμός, οὔτε ἕνας ἄκρατος ὀρθολογισμός, ἀλλά οὔτε φόβος στά ἀνώτερα.
• Ἀληθινή πίστη σημαίνει ἀφήνω ἐλεύθερα τόν ἑαυτό μου στά χέρια τοῦ Θεοῦ νά μέ πλάσει.
• Ἡ πίστη στό Θεό καί ἡ ἀγάπη πρός τοὺς ἄλλους σώζουν τόν ἄνθρωπο. Δὲν ὑπάρχει πίστη χωρίς ἔργα καί ἔργα χωρίς πίστη. Πίστη χωρίς ἀγάπη εἶναι κενή, εἶναι νεκρή.
Οἱ κίνδυνοι τῆς πίστεως σήμερα
• Ἡ πίστη δίχως ἀγάπη πρός τούς συνανθρώπους μας εἶναι ἀρρωστημμένη πίστη.
• Ἡ πίστη χωρίς ἐλεημοσύνη καί χωρίς κοινωνικές εὐαισθησίες, μαζί μέ τό δημογραφικό πρόβλημα δείχνουν τήν ἀπιστία στήν πράξη.
• Ἡ πίστη τῶν χλιαρῶν καί ἀδιαφόρων χριστιανῶν κινδυνεύει σήμερα ἰδιαίτερα ἀπό τήν πολεμική ἐκ μέρους τῶν Μ.Μ.Ε. καί ἀπό τά «ἄθεα γράμματα».
Ἀπιστία
• Ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης χαρακτήριζε τοὺς ἀπίστους ὡς «ἀγνοοῦντες τόν Θεόν» καί ἡ ἀγάπη πρός αὐτοὺς ὁδηγεῖ καί στήν προσευχή γι’ αὐτούς. Ὁ ἴδιος προσευχόταν μὲ πολλά δάκρυα καί πόνο ψυχῆς λέγοντας: «Σὲ παρακαλῶ, Κύριε, νά σὲ γνωρίσουν διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅλοι οἱ λαοί τῆς γῆς».
• Αἰτίες ἀπομάκρυνσης τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό εἶναι ἡ ἄγνοια, τό ὑλιστικό φρόνημα, ἡ προσκόλληση στά ὑλικά ἀγαθά, τά σαρκικά πάθη, ἡ ἀποθέωση τῆς λογικῆς, ἡ μαχητική ἀθεΐα.
• Ὁ ἐγωισμός καί ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἐμπόδια γιά τήν ἀληθινή πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό. Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἁμαρτία ἀπό τόν ἐγωισμό καί τήν ὑπερηφάνεια.
• Ἄλλες αἰτίες τῆς ἀπιστίας εἶναι ἡ ὑποκρισία πολλές φορές τῶν ἀποκαλουμένων χριστιανῶν, ἡ τυπολατρεία, ὁ εὐσεβισμός, ἡ ἀπολυτοποίηση τῆς ἠθικῆς καί ἡ πνευματική ἀνεπάρκεια τῶν λεγομένων χριστιανῶν.
• Ἐπίσης αἰτία ἀπιστίας εἶναι ἡ διαστρεβλωμένη ἀντίληψη γιά τό Θεό, ποὺ δημιουργήθηκε (Θεός δυνάστης καί σαδιστής, τιμωρός) ἀπό παπικοὺς καί προτεστάντες κατά τό Μεσαίωνα καί ὁδήγησε τοὺς ἀνθρώπους νά στραφοῦν ἐναντίον του.
• Ἡ ἀπιστία εἶναι μιά κραυγή: «Βοήθησέ με, πεῖσε με νά πιστέψω».