Εχθές, 12 Ιουλίου, εορτή της Παναγίας, της Φοβεράς Προστασίας, καθ’ην εορτάζει το ομώνυμο Ιερό Ησυχαστήριο της καθ’ημάς Ιεράς Μητροπόλεως, αλλά και του οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Θεόκλητος τέλεσε τη Θεία Λειτουργία, μέσα σε μία άκρως κατανυκτική ατμόσφαιρα, που την χαρακτήριζε το πνεύμα δοξολογίας, ευχαριστίας, χαράς και συγκινήσεως.

ΒΙΝΤΕΟ ΕΝΘΡΟΝΙΣΗΣ

{youtube}c15GHEK8pfg&feature=youtu.be{/youtube}

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατός μας προέβη στην ενθρόνιση της νέας Καθηγουμένης του Ησυχαστηρίου, της Μοναχής Αγαθονίκης (Μπατζή), μιας μοναχής της οποίας η αγάπη, η εύχαρις διάθεση, η καλωσύνη, η φιλοξενία και η ταπεινοφροσύνη, την έχουν καταστήσει αγαπητή σε όλη την περιοχή μας. Όλοι όσοι την γνωρίζουν, ανεξαιρέτως, έχουν να λένε για το ήθος και την καλωσύνη της· δεν θα βρεις άνθρωπο, να σου πει κάτι αρνητικό γι’αυτήν. Επίσης τρέφει μεγάλη ευλάβεια, σεβασμό και αγάπη για τον Μητροπολίτη κ. Θεόκλητο, γεγονός που εξέφρασε και στον ενθρονιστήριο λόγο της.

 ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΕΠΙ-ΣΚΟΠΟΥ

{youtube}Q3F3p6X-DAc&feature=youtu.be{/youtube}

Στην ενθρόνιση παρίστατο και ο Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως Φωκίδος και Καθηγούμενος της Ι. Μονής Αγ. Σεραφείμ του Σαρώφ, π. Νεκτάριος, και η Καθηγουμένη του Ησυχαστηρίου Αγίου Νεκταρίου Τρικόρφου, Μοναχή Μόνικα μετά μοναζουσών της Συνοδίας της, και άλλοι Ιερείς.

Ο Σεβασμιώτατος, ο οποίος εκτιμά το ήθος και την ακεραιότητα της νέας Καθηγουμένης, της δώρισε κατά την ενθρόνισή της, μία πανέμορφη ποιμαντική ράβδο, και η Καθηγουμένη δώρισε στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη ένα πανέμορφο κάδρο, με ενσωματωμένο εντός αυτού τμήμα φανέλας που φορούσε κατάσαρκα ο εορταζόμενος όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.

ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΗΣ

 {youtube}NhFsMIOWtq8&feature=youtu.be{/youtube}

Η Καθηγουμένη απηύθυνε τον ενθρονιστήριο λόγο της, τον οποίο παραθέτουμε αυτούσιο κάτωθι:

ΛΟΓΟΣ ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΜΟΝΑΧΗΣ ΑΓΑΘΟΝΙΚΗΣ

Κατ’αρχάς, δι’Υμών, Άγιε Αρχιερεύ, αναπέμπουμε δόξα, ευγνωμοσύνη, ευχαριστία και προσκύνηση στον Τριαδικό Θεό μας και στην Έφορο και Προστάτιδα του Γένους ημών και του Ησυχαστηρίου μας  την Κυρία Θεοτόκο, για την καθολική αγαπητική τους Πρόνοια προς εμάς, τις ταπεινές, ενθάδε ενασκούμενες μονάζουσες.

Σεβασμιώτατε Άγιε Αρχιερεύ του Θεού, κ. Θεόκλητε,

Σεβαστοί Άγιοι Πρεσβύτεροι,

Σεβαστέ Άγιε Πρωτοσύγκελλε της Ι.Μητροπόλεως Φωκίδος, π. Νεκτάριε,

Σεβαστή Αγία Καθηγουμένη Μόνικα του Ησυχαστηρίου του Αγίου Νεκταρίου, μετά της τιμίας και ευλαβεστάτης Συνοδίας σας,

Αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί και Αδελφές,

Η παρουσία σας σήμερα εδώ περιποιεί ιδιαίτερη τιμή και χαρά σ΄εμάς και ιδιαιτέρως, στην ταπεινότητά μου.

Διά θελήματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, η μακαριστή οσιωτάτη Γερόντισσά μας, Ιωάννα, πριν ακριβώς τρεις μήνες, εκλήθη να μεταβεί στην θριαμβεύουσα Εκκλησία. Παρά το γεγονός ότι ζει εν Θεώ στην θριαμβεύουσα Εκκλησία, και η εν πνεύματι παρουσία της είναι έντονη σε εμάς, εν τούτοις, το κενό που δημιουργήθηκε είναι δυσαναπλήρωτο. Για εμάς, Γερόντισσα και Καθηγουμένη ουσιαστική, θα συνεχίζει εις το διηνεκές να είναι εκείνη από την θριαμβεύουσα Εκκλησία. Δυστυχώς όμως, οι νόμοι του κράτους, η κατά κόσμον τάξη της Εκκλησίας, απαιτούν την τυπική νομική εκπροσώπηση της Μονής υπό μίας αδελφής εκ της στρατευόμενης Εκκλησίας. Έτσι, Θεού πα-ραχωρούντος και δι’ευχών και ευλογιών του Αγίου Αρχιερέως μας, κ. Θεοκλήτου, η Αδελφότητα και η Αγία μας Εκκλησία, μου ανέθεσαν τα καθήκοντα της εν Χριστώ διακονίας της Αδελφότητος, εκ της θέσεως της Καθηγουμένης.

Ενώπιόν Σας σήμερα, Σεβασμιώτατε, μετά του τιμίου Πρεσβυτερίου και του χριστεπωνύμου Πληρώματος, ειλικρινά αισθάνομαι αμήχανα. Αισθάνομαι όπως ένας απλός ναύτης λοστρόμος, ο οποίος στο μέσον του τρικυμισμένου ωκεανού βλέπει τον καλό και έμπειρο καπετάνιο του πλοίου να φεύγει ξαφνικά από αυτή τη ζωή και πλέον, αναγκαστικά, καλείται ο λοστρόμος του καταστρώματος να αναλάβει τα καθήκοντα του καπετάνιου, χωρίς να διαθέτει τις γνώσεις και την εμπειρία του απελθόντος καπετάνιου.

Σ΄ αυτήν την εμπερίστατη χρονική στιγμή, ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας, ο τα πάντα πληρών, μερίμνησε να θέσει ως Επίσκοπο της Αγιωτάτης τοπικής μας Εκκλησίας, τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας, κ. Θεόκλητο. Αυτό, για εμάς που βρισκόμαστε στο πέλαγος  με λοστρόμο πλέον στο τιμόνι, αντί καπετάνιου   πρακτικά, ήταν σαν να διορίζεται Λιμενάρχης ο κατά σάρκα πατέρας μας! Έτσι, αφενός δεν υφίσταται φόβος για τις τυχόν αδεξιότητες του λοστρόμου, αφ’ετέρου ευελπιστούμε ότι με την πατρική Σας στοργή, Σεβασμιώτατε, θα διαπεράσουμε το πέλαγος των βασάνων τούτης της ζωής και θα εγκαθορμισθούμε ιερώς και ασφαλώς εις τον ακύμαντον της σωτηρίας όρμον.

Όπως γνωρίζετε, Σεβασμιώτατε, ο Θεός δεν κοιτά τι θέλουμε ή τι κάνουμε· εστιάζει πάντα στον σκοπό και στο φρόνημα, βάσει του οποίου κινούμε τη θέλησή μας και ενεργούμε.

Για τον Θεό, η αξία έγκειται στον σκοπό και στο φρόνημα. Σύμφωνα με αυτά τα δύο και εμείς προσπαθούμε να ρυθμίζουμε τους λογισμούς μας, τα νοήματά μας, τις επιθυμίες, τις αισθήσεις μας, τη ζωή μας όλη. Με την μακαριστή οσιωτάτη Γερόντισσά μας, Ιωάννα και την καθοδήγηση του Πνευματικού μας πατρός και Γέροντος, π. Χριστοδούλου, εξ’αρχής θέσαμε ως σκοπό μεν την καθαρότητα της καρδιάς μας, έχοντας δε ως επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, το να βασιλεύσει ο Θεός εντός μας. Την οποία, Βασιλεία, ο Κύριός μας Ιησούς -διά εντολής- όρισε να ζητάμε εξ όλης της καρδίας μας.

Κάτω από αυτό τον σκοπό, ουδέποτε μας άφησαν τόσο η μακαριστή οσία Γερόντισσά μας, όσο και ο Πνευματικός μας, να σκεφθούμε ότι είμαστε λίγες αδελφές ή να μας προβληματίσει το πότε  ή το αν  θα γίνουμε πολλές. Συνεχώς μας υπενθυμίζετο ότι η υλοποίηση του σκοπού  για τον οποίο εξήλθαμε εκ του κόσμου δεν εξαρτάται από το πόσες μοναχές είμαστε. Γέγραπται γαρ: «Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον, ότι εν αυτώ ηυδόκησεν ο πατήρ μου δούναι την βασιλείαν». Και πάλι ο Κύριός μας είπε: «όπου εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών». Η μοναδική, λοιπόν, μέριμνά μας, ο αγώνας μας, η εργασία μας προς υλοποίηση του σκοπού για τον οποίο εξήλθαμε, είναι η σύναξη του νοός μας εν τω ονόματι του Κυρίου μας Ιησού, ώστε Εκείνος σύμφωνα με την αψευδή υπόσχεσή Του, να αναλάβει την κυβέρνησή μας, να μας διδάξει τα πάντα και να οδηγήσει εμάς εις πάσαν την αλήθειαν.

Κάτω από αυτό το πνεύμα, τον σκοπό και το φρόνημα, όπως προανέφερα, ουδέποτε απασχόλησε την μακαριστή, οσία Γερόντισσά μας, Ιωάννα, τον Πνευματικό μας, π. Χριστόδουλο και εμάς, η έννοια της κτιστής, εδώ, Μονής και του νομικού προσώπου αυτής. Γαλουχηθήκαμε με την επιθυμία δημιουργίας της Μονής, την οποία ο Κύριός μας επιθυμεί, διό λέγει: «Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστίν ο αγαπών με.. και προς αυτόν ελευσόμεθα και Μονήν παρ’αυτώ ποιήσωμεν». Ο δικός μας, λοιπόν, σκοπός απαιτεί τη δημιουργία αυτής της Τριαδικής Αδελφότητος και στην ύπαρξη εκείνης της Μονής ευελπιστεί.

Επιπροσθέτως, ακούγοντας τον Κύριό μας Ιησού να λέει ότι: «ουκ εν χειροποιήτοις ναοίς κατοικεί…» και, διά του Αποστόλου Παύλου, έχοντας καταστήσει γνωστό σε εμάς ότι: «υμείς γαρ ναός Θεού εστέ ζώντος· και είπεν ο Θεός, ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω..», αυτόν τον ναό αγωνιζόμαστε να καταστήσουμε καθαρό και ιερό, στον οποίο εκ του Αγίου Βαπτίσματος  άκρα αγαθότητι ευδόκησε Ένοικος να γίνει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.

Σεβασμιώτατε Άγιε Αρχιερεύ, αισθάνθηκα σήμερα την ανάγκη  επί τη αναλήψει της εν Χριστώ διακονίας της Αδελφότητός μας  να εκθέσω τον σκοπό, για τον οποίο αφήσαμε τον κόσμο και τα του κόσμου, διότι ευελπιστούμε εις τας αγίας, θεοπειθείς και πατρικάς ευχάς Σας, ώστε -συν Θεώ- να ευαρεστήσουμε τον Ένοικο Κύριό μας και να εγκαθιδρυθεί εντός μας η Βασιλεία Του.

Τελειώνοντας Σεβασμιώτατε, θέλουμε να ευχαριστήσουμε την πατρική Σας αγάπη, με την οποία μας περιβάλλετε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που άκουσα από εσάς, όταν τηλεφώνησα στον σεβαστό π. Δωρόθεο, τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπό μας, και του είπα ότι θα θέλαμε λίγο, αν μπορούσε, να έρθει ο Δεσπότης στο Ησυχαστήριό μας για τη διευθέτηση κάποιων ζητημάτων. Το βράδυ χτύπησε το τηλέφωνο και ήσασταν εσείς, Σεβασμιώτατε, και πριν σας πω τα προς διευθέτηση θέματα, μου είπατε: «Να ξέρεις, Αγαθονίκη, ότι, αν σας βλέπω έτσι αγαπημένες στη Μονή, να μην στενοχωριέσθε για τίποτα. Ό,τι μου ζητήσετε θα το διευθετήσουμε!» Και γελώντας, χαρούμενος, χρησιμοποιώντας μια λεκτική υπερβολή , η οποία κινούνταν από τον ζήλο της πατρικής σας αγάπης, μας είπατε: «Ακόμα και να πηδήξω από το μπαλκόνι να μου ζητήσετε, θα το κάνω!». Αυτό, μόνον ένας πατέρας το λέει! Και εμείς ευχαριστούμε τον Θεό και την Κυρία μας Θεοτόκο, που σας έθεσαν Ποιμενάρχη μας σ’αυτούς τους δύσκολους καιρούς, αλλά και Εσάς τον ίδιο ευχαριστούμε, για όλη την πατρική αγάπη Σας.

Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον Άγιο Πρωτοσύγκελλο της Ι. Μητροπόλεως Φωκίδος, τον σεβαστό π. Νεκτάριο, ο οποίος επί δεκαετίες μας συμπαραστέκεται ως αδελφός, ως φίλος, σε κάθε μας στιγμή, μαζί με την Αδελφότητα της Ιεράς Μονής των Αγίων Αυγουστίνου και Σεραφείμ του Σαρώφ.

Την σεβαστή Καθηγουμένη Μοναχή Μόνικα, της Ι. Μονής του Αγ. Νεκταρίου Τρικόρφου Φωκίδος, την ευχαριστούμε, διότι με την αγάπη της, τη φιλοτιμία της και την καλωσύνη της, έχει συμβάλει ώστε οι δύο Αδελφότητές μας να είναι στην ουσία μία Αδελφότητα, μία ψυχή. Ό,τι και να πω για την ίδια την Γερόντισσα Μόνικα και τις Αδελφές θα είναι πολύ λίγο μπροστά στο μεγαλείο της αγάπης τους.

Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τον π. Δωρόθεο, τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο της Μητροπόλεώς μας, ο οποίος στα είκοσι αυτά χρόνια που μονάζουμε εδώ, είναι ο μόνος που ως πραγματικός αδελφός, θέλησε να είμαστε ΕΝΑ με την Μητρόπολη και τον Μητροπολίτη μας και μας συμπαραστέκεται πολύ περισσότερο από ό,τι ακόμη και τα κατά σάρκα αδέλφια μας.

Επίσης ευχαριστούμε τον π. Πέτρο, Εφημέριο της Μεγάλης Παναγίας, που επί είκοσι χρόνια μας δείχνει αδιακόπως την αγάπη του και συντρέχει σε ό,τι του ζητήσουμε, με μεγάλη προθυμία.

Ευχαριστούμε τον π. Παντελεήμονα από τα Βράσταμα, ο οποίος όλα αυτά τα χρόνια μάς συμπαρίσταται και φροντίζει να μας ξεκουράζει πνευματικά με την λειτουργική του παρουσία.

Ευχαριστούμε όλους εσάς που σήμερα είσθε εδώ κοντά μας, και όλους εκείνους που δεν ηδυνήθησαν να έρθουν. Επιλήψει γάρ με ο χρόνος διηγουμένη τα όσα η αγάπη όλων σας έχει ενεργήσει  και ενεργεί για εμάς. Επί δεκαετίες είσθε ευεργέτες μας, φίλοι μας, αδελφοί, συγχαίρετε με τις χαρές μας, συμμετέχετε στις θλίψεις μας, είσθε κοντά μας σε κάθε δυσκολία μας.

Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, εύχεσθε!

«Ευχαί γονέων στηρίζουσιν τα θεμέλια των οίκων των τέκνων αυτών»!

Την ευχή Σας!

Σήμερα, επί τη μνήμη του οσίου και θεοφόρου Πατρός Παϊσίου του Αγιορείτου, η Αδελφότητά μας σας προσφέρει ένα τμήμα της φανέλας του οσίου Παϊσίου, που φορούσε κατάσαρκα.

————————–

Σας παραθέτουμε και φωτογραφικό υλικό, για να δώσουμε τη δυνατότητα σε όσους δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν, να λάβουν γνώση της κατανυκτικής ατμόσφαιρας της ενθρονίσεως.

{flickrset}72157709614381896|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}