Τα Νέα Ρόδα έχουν ένα πολύτιμο θησαυρό που στολίζει την Εκκλησία τους, την Εκκλησία της Παναγίας! Πρόκειται για το Εικόνισμα της Παναγίας της Σκουπιώτισσας, την περίπυστη Εικόνα του μικρού χωριού της Νήσου του Μαρμαρά με το όνομα Σκουπιά της επαρχίας Προικοννήσου.
Μια Εικόνα που κατά την Αρχαιολογική Υπηρεσία η αρχική της δημιουργία ανάγεται στους Βυζαντινούς χρόνους (10ος ή 11ος αιώνας), ενώ κατά την παράδοση της Εκκλησίας μας ανάγεται στους Αποστολικούς χρόνους και αναφέρεται ως έργο του Ευαγγελιστού Λουκά.
Στην πρόσθια όψη της υπάρχει ιστορημένη η Παντάνασσα που κρατά αριστερά στην αγκαλιά της τον ευλογούντα Κύριό μας, ενώ στην πίσω όψη διακρίνεται η παράσταση της Σταυρώσεως του Κυρίου, που τεχνοτροπικά συνδέεται με αγιογραφίες του 14ου αιώνα.
Είναι μια από τις Εικόνες τις λιτανευτικές που στηριζόταν σε κοντάρι, και σύμφωνα με την Αρχαιολογική Υπηρεσία, η κύρια όψη της είναι πλήρως επιζωγραφισμένη κατά τον 14ο αιώνα και εικονίζει την Θεοτόκο την Οδηγήτρια.
Με την Μικρασιατική καταστροφή η Παναγία η Σκουπιώτισσα αρχικά φυγαδεύτηκε στον Μούδρο της Λήμνου και στις αρχές του 1933 βρήκε τη θέση της στην αγκαλιά των Νέων Ρόδων (9η Οκτωβρίου 1933) και από τότε περικοσμεί την ωραία προσφυγική Κωμόπολη της Χαλκιδικής.
Την Παναγία την Σκουπιώτισσα, λοιπόν, τίμησαν και φέτος τα Νέα Ρόδα κατά την Απόδοση της Εορτής της Κοιμήσεως και της εις Ουρανούς Μεταστάσεως της Θεοτόκου, με κάθε μεγαλοπρέπεια, με πολλή κατάνυξη, τηρουμένων των μέτρων προς αποφυγή της διασποράς του Κορωναϊού.
Των όλων Λατρευτικών Εκδηλώσεων προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος, πλαισιούμενος από πλειάδα Κληρικών από την Ιερά υπ’ αυτόν Μητρόπολη, το Αγιώνυμο Όρος, με επικεφαλής τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου π. Βαρθολομαίο και άλλους Κληρικούς από τις όμορες Μητροπόλεις.
Πλήθος Λαού προσήλθε για να τιμήσει την Κυρά του, με επικεφαλής τον Δήμαρχο Αριστοτέλη κ. Στέλιο Βαλιάνο, τον Άρχοντα Οφφικιάλιο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας κ. Ανέστη Αρνόπουλο, τον Αντιδήμαρχο κ. Αλέξιο Αντωνίου, τον Δημοτικό Σύμβουλο κ. Νικόλαο Κεφαλά, την Πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητος κα Σοφία Ισαακίδου και τα μέλη αυτής κ.κ. Κωνσταντίνο Τσεκλίδη και Ευστράτιο Κοσμαδάκη.
Τα Ιερά Αναλόγια ετίμησαν με την τέχνη τους οι Μουσικολογιώτατοι κ.κ. Δημήτριος Χριστοδούλου, Πρωτοψάλτης του Προσκυνηματικού Ιερού Ναού Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου Θεσσαλονίκης και ο αδελφός του Αθανάσιος, ο Πρωτοψάλτης του Ενορίας κ. Μιχαήλ Μάγγος και ο Λαμπαδάριος αυτής κ. Γεώργιος Καραμανλής.
Το εσπέρας τον θείο λόγο εκήρυξε ο Σεβασμιώτατος, αναφερθείς στην αρετή της Πίστεως, με την οποία περικοσμείται το πανάσπιλο πρόσωπο της Κυρίας των Αγγέλων. Και τούτο, καθώς τόνισε ο ομιλητής, γιατί η πίστη της Θεοτόκου είναι εκείνη που την ανύψωσε πάνω από τα γήινα και τις ουράνιες δυνάμεις, πλάθοντας Την αγιοπνευματικά να καταστεί Δοχείο του Αχωρήτου Θεού και Χώρα του Ακτίστου Πλαστουργού Της.
Ο χαριτωμένος άνθρωπος της πίστεως, διευκρίνισε ο Δεσπότης, είναι ένα κομμάτι γης μεταμορφώμενο σε ουράνιο άνθος και στ’ άνθος, κρυμμένη μέλισσα ο Θεός! Για τον άνθρωπο αυτό η πίστη δεν είναι μια λεπτομέρεια, ή ένας απλός “υπαρξιακός χρωματισμός”, αλλά είναι ένα βίωμα και μια εμπειρία αχώριστα προσωπική κι οντολογική, που συνιστά τον λόγο, δηλαδή το “τέλος” της υπάρξεώς του! Αυτός ο άνθρωπος, γέννημα του Χριστού μας, συνιστά ζωντανό θαύμα και αγιοτριαδικό τόκο της Εκκλησίας, ικανό να αρδεύσει τον κόσμο με τη Χάρη του Κυρίου μας.
Η πίστη σήμερα προβάλλει, είπε συνεχίζοντας ο Μητροπολίτης, σαν το πολυτιμότερο εφόδιο για τον άνθρωπο του 21ου αιώνα, τον εραστή του ορθολογισμού και δημιουργό μιας όντως απρόσωπης, συχνά και απάνθρωπης τεχνολογίας. Είναι η δύναμη που μπορεί να διαποτίσει όλες τις λεπτομέρειες της ζωής, εμπνέει και οιστρηλατεί την ψυχή και ανακουφίζει το λογικό, σαν στέκεται μπροστά στο φάσμα του θανάτου, προστατεύοντας παρακλητικά απ’ το κενό που γεννούν η κυριαρχία του ενστίκτου και η ακαμψία – αταξία της σύγχρονης λογικής.
Όταν βέβαια η Ορθοδοξία μιλάει για πίστη, δεν εννοεί κάποιες θρησκευτικές πεποιθήσεις ή γνώσεις ή κάποια μεταφυσική ιδεολογία. Μιλάει για το υπαρξιακό και οντολογικό εκείνο καθολικό γεγονός, για τη δυνατότητα σχέσεως κοινωνίας του ανθρώπου με τον Θεό. Ο Όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής θα πει ότι η πίστη είναι μια δύναμη που φέρνει σε σχέση, ή μια σχέση που πραγματοποιεί την υπερ φύση άμεση και τέλεια ένωση του πιστεύοντος με τον πιστευόμενο Θεό, είναι μία υπερφυσική σχέση, με την οποία ενωνόμαστε με τον Θεό, με τρόπο άγνωστο, μυστικό, και χωρίς αποδείξεις, σε μια ένωση που ξεπερνάει την νόηση. Στον Πατερικό και κυρίως Φιλοκαλικό χώρο η πίστη παίρνει χαρακτήρα δυναμικό και δημιουργικό. Δεν ταυτίζεται με μια “καθώς πρέπει φιλολογία”, ούτε μια ανώδυνη ομολογία, αλλά κυρίως εκδηλώνεται ως κατάφαση στις αρετές, ως αγιοζωή και πραγμάτωση του αγιοτριαδικού τρόπου ζωής.
Και κατέληξε ο Σεβασμιώτατος με ένα κείμενο που φιλοξενείται στο Δευτερονόμιο της Παλαιάς Διαθήκης, που ο Μέγας Μωυσής γράφει με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, πως «τους χαριτωμένους ανθρώπους της πίστεως “Άνοιξε ο Θεός τα φτερά Του και τους δέχθηκε και τους πήρε πάνω στη ράχη Του”. Για να συνεχίσει ο Όσιος Κάλλιστος Αγγελικούδης: “Άπλωσε τα φτερά Του και δέχθηκε τους πιστούς στη ράχη Του και έτσι έγινε λαμπρό φορείο τους, πραγματικά ανώτερο από την χερουβική αξία”! Γίνεται για τον χαριτωμένο άνθρωπο ο Θεός ένα είδος παράδοξο όχημα πάνω από κάθε έννοια, από την περίσσεια της άπειρης αγάπης Του, ξεδιψώντας τα τέκνα Του στα “ρείθρα της χάριτος”, ελκύοντας επάνω τους τα αγιοτριαδικά αγαθά και τους μεταμορφώνει σε κατοικία Του και Ναό Του αιώνιο! Το καλύτερο και μεγαλοφωνότατο παράδειγμα χαριτωμένου ανθρώπου, η Παντάνασσα»!
Την κυριώνυμο ημέρα τον θείο λόγο εκήρυξε ο Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως Παν. Αρχιμ. π. Ιγνάτιος Ριγανάς, που ερμήνευσε πρακτικά και θεολογικά την εμπεριεχόμενη στο Απολυτίκιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου φράση «…εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε…». Υπερετόνισε την ακοίμητη πρεσβεία της Παναγίας μας προς τον Υιό και Θεό Της και την ανύστακτη προστασία για το γένος των Χριστιανών από τη Χάρη Της, σε αντίθεση με την προτεσταντική πολυκέφαλη αίρεση που αρνείται τη μεσιτεία της Θεοτόκου υπέρ του Γένους των ανθρώπων.
Προ της απολύσεως ο Σεβασμιώτατος, με πρόταση του εξαίρετου Προϊσταμένου του Ιερού Ναού της Παναγίας Παν. Αρχιμ. π. Βαρθολομαίου Χατζόγλου, τίμησε με αναμνηστική πλακέτα τον επί πεντηκονταετία Λαμπαδάριο Ιεροψάλτη της Ενορίας των Ν. Ρόδων, Καθηγητή Θεολογίας και τ. Λυκειάρχη κ. Γεώργιο Καραμανλή, ένα υπόδειγμα ταπεινοφροσύνης, υπακοής στην Εκκλησία και πίστεως επιφορτισμένης με έργα αληθείας.
Να σημειωθεί ότι γι’ αυτήν την προσφορά του στην Σκουπιώτισσα ουδέποτε ο κ. Καραμανλής έλαβε οιαδήποτε απολαβή, αλλά αφιλοκερδώς διακονεί τον Κύριο και ψάλλει τη Μητέρα Του έως και σήμερα.
Ο π. Βαρθολομαίος εκ μέρους της Ενορίας πρόσφερε ως ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ψάλτη του την αγιογραφημένη Ιερά Εικόνα του προστάτου Αγίου, δηλαδή, του Αγίου Γεωργίου. Άξιος!
{flickrset}72157719723846201|570|440|142275543@N05|Y{/flickrset}
{youtube}bdbaR3Oua9c{/youtube}
{youtube}GIEhgFHuA2c{/youtube}
{youtube}GcknKRpy-_w{/youtube}